Chelsea in Bloom: Η αριστοκρατική συνοικία του Τσέλσι μεταμορφώθηκε σε αστικό Κήπο της Εδέμ

Η φαντασμαγορική επέτειος του Chelsea in Bloom

Μεταξύ Sloane Square και Kings Road, Duke of York Square και Pavilion Road, εμπορικές αρτηρίες και πεζοδρομημένα στενά θύμιζαν κομψές πασαρέλες, αφού συνολικά 135 επιχειρήσεις επιστράτευσαν σχεδιαστές, ανθοπώλες και διακοσμητές γι’ αυτό το ευφάνταστο πάντρεμα άνοιξης και μόδας. Είδαμε υπέροχα βραδινά φορέματα να υφαίνονται από μπουμπούκια, εύθραυστα πέταλα να υπηρετούν ροκ και πανκ συνθέσεις, ακόμη και την ταινία «Ο Διάβολος φοράει Prada» να έχει τη δική της ανθοστόλιστη στιγμή. Ρομαντικές ή υπερβολικές, με παστέλ τόνους ή εκρηκτικά χρώματα, σίγουρα όμως με πολλή ομαδική δουλειά και ώρες προετοιμασίας στο παρασκήνιο, οι συνθέσεις συναγωνίζονταν η μία την άλλη τραβώντας τα βλέμματα των περαστικών και διεκδικώντας την προτίμηση των κριτών. Διότι υπήρχε και το διαγωνιστικό κομμάτι της έκθεσης, και μάλιστα σε δύο επίπεδα. Από τη μια, οι συμμετέχοντες και η ξεχωριστή ερμηνεία που έδιναν στο θέμα κρίθηκαν από επιτροπή ειδικών, με τους νικητές διαφόρων κατηγοριών να ανακοινώνονται στις 20 Μαΐου.

Από την άλλη, το βραβείο του κοινού απονεμήθηκε μετά από διαδικτυακή ψηφοφορία την Παρασκευή 23 του μήνα, δείχνοντας την προτίμησή του στο αρκετά λιτό Trinny London, με ένα κατακίτρινο, γιγάντιο μασουράκι κλωστής να ξετυλίγει παιχνιδιάρικα το λουλουδάτο νήμα του γύρω από τη βιτρίνα του καταστήματος, συναντώντας ένα ανάλογου μεγέθους ανθισμένο ψαλίδι και μια βελόνα.
Ανεξαρτήτως προτιμήσεων και νικητών, η επιλογή του επετειακού θέματος αποδείχθηκε πολύ ταιριαστή με το Chelsea, ανέκαθεν γενέτειρα εμβληματικών τάσεων της μόδας και για πάντα συνυφασμένο με τα mods νιάτα της δεκαετίας του ’60, τις μίνι φούστες της Mary Quant και μια δεκαετία αργότερα, με τους επαναστάτες punk και την αντισυμβατική μόδα της σχεδιάστριας Vivienne Westwood.

Από την τελευταία εμπνεύστηκε ο αγαπημένος φούρνος των Λονδρέζων Bread Ahead, τοποθετώντας έξω από το υποκατάστημα της Pavillion Road μια κούκλα ντυμένη με ένα κλασικό φόρεμα της Westwood, φτιαγμένο όμως από στάχυα, με τρόπο που να συνδυάζει τη μόδα με το βασικότερο συστατικό της αρτοποιίας. Δίπλα της, μια ολάνθιστη τούρτα με κεράκια μας θύμιζε τα 20ά γενέθλια του ανοιξιάτικου θεσμού. Ένα εκπληκτικό φόρεμα εποχής με κρινολίνο και ομπρελίνα μας μάγεψε και στην είσοδο του Alice & Olivia, που έκανε το ντεμπούτο του στην οδό King’s Road με ένα θεαματικό installation σε πράσινους και λευκούς τόνους -το οποίο και επέλεξε να ψηφίσει στον διαγωνισμό η υπογράφουσα. Ένας καταρράκτης από κλαδιά ευκαλύπτου, κισσό, αμπελόφυλλα και λευκά μπουμπούκια πλημμύριζε τη μια γωνία της πρόσοψης, ενώ άλλα κάτασπρα λουλούδια -παιώνιες, ρόδα και ορτανσίες- ξεχύνονταν από ένα γιγάντιο ποτιστήρι και απλώνονταν σχηματίζοντας το ονειρικό, ρομαντικό φόρεμα που φορούσε μια κούκλα βιτρίνας ζωντανεύοντας ένα παραμύθι με πρωταγωνίστρια τη μόδα.

Πολύ πιο ζωηρό κι εξωτικό το θέμα που επέλεξε η βραζιλιάνικη εταιρία ενδυμάτων Farm Rio, «εξαφανίζοντας» το κατάστημά της πίσω από έναν τροπικό παράδεισο γεμάτο πλούσια φυλλώματα, τουκάν και πολύχρωμα λουλούδια, καλώντας μας σ’ ένα ταξίδι στα δάση του Αμαζονίου που εμπνεύστηκε η καλλιτέχνιδα Kaiva Kaimins. Σε ένα άλλο ταξίδι, στο χρόνο αυτή τη φορά, μας παρέσυρε η πρόσοψη της επίσης βραζιλιάνικης αρωματοποιίας Granado, και σε μια παραλία του Ρίο Ντε Τζανέιρο των ΄50s, όπου «ανθίζει» το καλοκαίρι. Pin-up φιγούρες με κίτρινα λουλουδάτα μαγιό βουτούσαν στη βιτρίνα, επέπλεαν με σωσίβια από λευκά και κόκκινα άνθη, χαλάρωναν στον ήλιο κάτω από ομπρέλες με χορταρένια κρόσσια. Τις συναγωνίζονταν επάξια δύο άλλες πρωτότυπες φιγούρες από άνθη, ενός γυναικείου και ενός ανδρικού αρώματος, που ζωντάνευαν για να μας καλωσορίσουν στον κόσμο του οίκου αρωμάτων Amalfi. Μαύρο και κόκκινο στις ανθοσυνθέσεις και μια υπενθύμιση ότι το άρωμα μας αγκαλιάζει σαν καλοραμμένο και μυστηριώδες ρούχο.

Σε πιο ανάλαφρους τόνους, η σύλληψη του Chelsea Green Dental Practice ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους με τη «Νεράιδα των δοντιών», που βρέθηκε να πετά έξω από το οδοντιατρικό κέντρο φορώντας ένα κορμάκι από κόκκινα γαρύφαλλα και μια φούστα μπαλαρίνας από μίσχους ζωηρόχρωμων μωβ ορχιδεών. Η φαντασία μάλιστα της ανθοκόμου Paola Feller την έπλασε να κρατά στο ένα χέρι ένα μεγάλο δόντι από λευκά λουλούδια και στο άλλο ένα χρυσό νόμισμα για να αφήσει στο παιδάκι που το έχασε. Νεράιδα θύμιζε και η μπαλαρίνα του Les Neraides, μιας ποιητικής ομορφιάς εγκατάσταση από εποχικά άνθη που εξυμνούσε την τέχνη του χορού όσο κι εκείνη του σχεδίου μόδας. Καθισμένη μπροστά στο κατάστημα που αυτή την περίοδο παρουσιάζει μια συλλογή κοσμημάτων με θέμα τις μπαλαρίνες, άφηνε να απλωθούν από τα χέρια της λουλουδάτες κορδέλες, αποτυπώνοντας με μαγικό τρόπο τη χάρη του μπαλέτου και της υψηλής ραπτικής. Πολύ λογικά, και τα δύο καταστήματα βραβεύτηκαν με χρυσά μετάλλια.

Το στοιχείο της μόδας εξάλλου ήταν έκδηλο ακόμη και σε χώρους εστίασης, με τις εντυπώσεις να κερδίζει η πιτσαρία Cinquecento, γιορτάζοντας ταυτόχρονα τα 40 χρόνια του θρυλικού ιταλικού διδύμου Dolce e Gabbana και τα 20 χρόνια του Chelsea in Bloom, με μια σύνθεση-υπερπαραγωγή με τίτλο «Fiore di Moda: A Dolce Vita Bloom». Εξυμνώντας τη μοντέρνα δημιουργικότητα και την έμπνευση που δίνει η φύση στην ιταλική μόδα, επίκεντρο του εντυπωσιακού διακόσμου ήταν μια γυναικεία σιλουέτα, της οποίας το μακρύ φόρεμα σχημάτιζαν κρίνοι, βιολέτες και τριαντάφυλλα. Στους ίδιους μωβ και λιλά τόνους άνθιζαν γύρω της εποχικά λουλούδια σε πήλινες γλάστρες, ένας ξύλινος πάγκος προσκαλούσε το κοινό να φωτογραφηθεί δίπλα της και η φωνή του Andrea Bocelli ολοκλήρωνε την παραμυθένια σκηνή.

Με χιουμοριστική διάθεση από την άλλη, η φημισμένη gastropub The Pig’s Ear, επιστράτευσε μια αληθινή ντίβα, την Miss Piggy φυσικά, που πόζαρε καθιστή μπροστά στην κατακόκκινη pub, φτιαγμένη από φρέσκα κι αποξηραμένη άνθη. Όσο για το The Botanist Sloane Square, η συνεργασία του με τη διάσημη Βρετανίδα σχεδιάστρια υποδημάτων Camilla Elphick του χάρισε ένα από αργυρά βραβεία χάρη στα υπέροχα ρομαντικά γοβάκια σε παστέλ τόνους που πλαισίωναν την είσοδό του, προκαλώντας τον θαυμασμό όχι μόνο των θαμώνων αλλά και όλων των περαστικών.

H εξτραβαγκάνζα δεν έλειψε ούτε από τα ξενοδοχεία της περιοχής, μεταξύ των οποίων κάποια από τα ιστορικότερα και πιο στιλάτα του Λονδίνου, αποφέροντας μάλιστα ένα από τα χρυσά βραβεία στο Cadogan, που φόρεσε τα καλά του για το φεστιβάλ, κυριολεκτικά μάλιστα αφού η πρόσοψη ντύθηκε με ένα γιγάντιο σακάκι λουλουδιών σε μωβ-λιλά τόνους. Συνεχίζοντας τη συνεργασία του με την εξαιρετική gelateria Gelupo, δεν έλειψε ούτε φέτος το καροτσάκι παγωτού με την ειδική γεύση από άνθη πορτοκαλιάς. Για το Beaverbrook Town House (ένα από τα αργυρά βραβεία των κριτών), έμπνευση υπήρξε το γιαπωνέζικο εστιατόριό του Fuji Grill, επιλέγοντας για το στολισμό του μια υπερμεγέθη βεντάλια από χοντρούς κορμούς μπαμπού, ορχιδέες και γυψοφύλλη, με μια εξίσου εντυπωσιακή ομπρέλα να τη συνοδεύει, παραπέμποντας στις γκέισες και συμβολίζοντας την ξεχωριστή κουλτούρα της Άπω Ανατολής.

Κι αν τα καταστήματα είχαν αφήσει όλους άφωνους, ένα πέρασμα από τις βασικές πλατείες της περιοχής ήταν αρκετό για να επιβεβαιώσει ότι όταν πρόκειται για events, φεστιβάλ και ανάλογα δρώμενα, το Λονδίνο ξεπερνά κάθε φορά τον εαυτό του. Στη Sloane Square που σε μια πλευρά της φιλοξενούσε ένα υπαίθριο bar, το θέμα ήταν η ιππασία, με ένα μνημειωδών διαστάσεων ζευγάρι μπότες φτιαγμένο από αποξηραμένα στάχυα, χόρτα και φυσικά υλικά, πλαισιωμένο από άλογα και ιππείς που το πλήθος δεν χόρταινε να θαυμάζει. Πολύ σικ και η κυρία με το φόρεμα εποχής που έβγαζε βόλτα το λευκό κανίς της κατά μήκος στης Cadogan St, κλείνοντας το μάτι στη βρετανική αριστοκρατία που ανέκαθεν κατοικούσε στο Chelsea και τη Belgravia, όπως και η τεράστια τσάντα που ξετρέλανε τις fashionistas στην Duke of York Square, ενώ στον αντίποδα η γιγάντια, φτιαγμένη από λουλούδια και χόρτα μορφή ενός punk με πολύχρωμη Mohican κουπ καταλάμβανε ξανά την Kings Road, πέντε δεκαετίες, αφότου ο διάσημος δρόμος ήταν το απόλυτο στέκι των Βρετανών punk.

Τί άλλο συμπλήρωνε το σκηνικό με τρόπο τόσο απολαυστικό που δεν σε άφηνε να απομακρυνθείς παρά μόνο αργά το βράδυ; Τα καθημερινά ποικίλα εvents, από τους πάγκους με εκλεκτά εδέσματα στις πλατείες ως μουσική στα μαγαζιά, κι από δωρεάν σπόρους που προσφέρονταν για φύτευση ως προσφορές και ειδικές εκπτώσεις. Η ατμόσφαιρα θύμιζε τις περισσότερες ώρες πάρτυ, και συμμετέχοντες όπως το The Cadogan Hotel με την guest DJ και τους χορευτές-ντισκομπάλες που ξεσήκωναν τον κόσμο να χορέψει στο street party τους ή το πολυκατάστημα Peter Jones με το Pink Prosecco Bar στο ισόγειο και το κουαρτέτο String Musician London να παίζει live δίπλα, κάλυπταν κάθε μουσική προτίμηση και προσέλκυαν το ενδιαφέρον από νωρίς το πρωί ως το σούρουπο. Δεν έλειπαν φυσικά η διανομή λουλουδιών και η προσφορά αφρώδους κρασιού ή σαμπάνιας στους πρώτους πελάτες, τα καροτσάκια με παγωτό που στολίζονταν με βρώσιμα λουλούδια και οι δωρεάν επιδείξεις δημιουργίας υπέροχων ανθοσυνθέσεων.

Με τόσες χιλιάδες λουλούδια να μυρώνουν τον αέρα και τη φύση να γίνεται για λίγες μέρες σχεδιάστρια μόδας, δεν μπορούσε παρά να θυμηθεί κανείς τα λόγια του Oscar Wilde: «Θα πρέπει να φροντίζουμε είτε να είμαστε οι ίδιοι ένα έργο τέχνης, είτε να φοράμε ένα έργο τέχνης». Φέτος σίγουρα το Chelsea πέτυχε και τα δύο.

Διαβάστε ακόμα:

5 ξεχωριστά café σε διάσημα μουσεία και ενδιαφέρουσες γκαλερί του Λονδίνου

5 γοητευτικά βιβλιοπωλεία στο Λονδίνο με εξαιρετικές ταξιδιωτικές συλλογές

Mέσα στα σπίτια 5 διάσημων κατοίκων του Λονδίνου