Το Albarracín φωλιάζει ανάμεσα σε ψηλούς πέτρινους όγκους, στη βορειοανατολική Ισπανία, πάνω από τους μαιανδρισμούς του ποταμού Guadalaviar. Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό χωριό που έχει διατηρήσει ακόμη έντονα τα αραβικά του στοιχεία.
Όλο το χωριό έχει ένα υπέροχο μπεζ-σομόν χρώμα και είναι γραφικό πέρα για πέρα. Διαθέτει στιβαρό τείχος και είναι γεμάτο στενά καλντερίμια και διώροφα σπίτια με ξύλινα μπαλκόνια και μικρά παράθυρα, που κρύβουν μυστικά και ιστορίες αιώνων. Με το πέρασμα του χρόνου, το χωριό έχει δεχτεί πολλές προσθήκες και αλλαγές και η εικόνα που βλέπουμε σήμερα αντιστοιχεί σε τρεις διακριτές περιόδους κατασκευής. Για παράδειγμα, ο προμαχώνας και ο Πύργος Ανταδόρ χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα. Τον 11ο αιώνα χτίστηκαν τα τείχη που περιέβαλλαν το προάστιο Engarada, ενώ αργότερα οι Χριστιανοί άρχοντες και οι βασιλείς της Αραγωνίας ανήγειραν νέα τμήματα τείχους, καθώς και τα περισσότερα από τα φρούρια και τους πύργους που σώζονται μέχρι σήμερα.
Κεντρικό σημείο του χωριού είναι η Πλατεία Μαγιόρ (Plaza Mayor), δηλαδή η πλατεία του Δημαρχείου, η οποία αποτελεί ουσιαστικά το πρώτο σημείο που βλέπει κανείς μπαίνοντας στο Albarracín. Από εκεί μπορείτε να χαθείτε στα άπειρα στενά του. Η πλατεία είναι η καρδιά της πόλης από τον 13ο αιώνα και ονομαζόταν αρχικά Πλατεία της Σάντα Μαρία. Τον 15ο αιώνα, εκεί λειτουργούσαν η αγορά, το χρηματιστήριο και η ψαραγορά. Τα κτίρια που σώζονται σήμερα ποικίλλουν χρονολογικά, με αφετηρία τον 14ο αιώνα.
Τα δύο πιο σημαντικά κτίρια της πλατείας είναι: το Casa del Balcón Esquinero (το σπίτι με το γωνιακό μπαλκόνι) και το Casa Consistorial (το δημαρχείο). Το Casa del Balcón Esquinero χτίστηκε το 1601 και αργότερα μετατράπηκε σε πανδοχείο, το οποίο στο ισόγειο διέθετε στάβλους για τα άλογα, εκεί δηλαδή που σήμερα στεγάζεται η τράπεζα Santander. Το πιο χαρακτηριστικό του στοιχείο είναι το γωνιακό μπαλκόνι: ένα μικρό, ξύλινα επενδεδυμένο άνοιγμα στον τοίχο, που προσδίδει στο κτίριο μοναδική γοητεία.
Λίγο πιο δίπλα, βρίσκεται το Δημαρχείο ή Κτίριο του Συμβουλίου, τα θεμέλια του οποίου χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα. Στο εσωτερικό του φυλάσσεται το Δημοτικό Ιστορικό Αρχείο, ένα από τα κύρια έγγραφα του οποίου είναι η δικαιοδοσία που παραχωρήθηκε στην πόλη από τον Don Pedro Fernández de Azagra, τον 13ο αιώνα. Διατηρείται επίσης το λάβαρο της πόλης, κεντημένο σε χρυσό και ασήμι.
Εκτός από την ιστορική της αξία, η πλατεία αποτελεί και σκηνικό για τα πιο σημαντικά γεγονότα της πόλης. Εκεί διεξάγονται, μεταξύ άλλων, οι ταυρομαχίες, για τις οποίες η πλατεία περιφράσσεται με κορμούς πεύκων, καθώς και άλλες εκδηλώσεις, όπως η πομπή του Corpus Christi, οι φωτιές του San Antón και διάφοροι παραδοσιακοί χοροί.
Στα νότια, στριμωγμένος σε μια μικρή πλατεία, βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός, ένα από τα πιο εμβληματικά κτήρια του χωριού. Ο πρώτος Καθεδρικός πιθανότατα ανεγέρθηκε στη θέση τζαμιού και δεν ήταν άλλος από την εκκλησία της Σάντα Μαρία, την οποία οι Χριστιανοί μετέφεραν στο υψηλότερο μέρος της πόλης, τον 13ο αιώνα. Στη συνέχεια, χτίστηκε ένας δεύτερος ναός πάνω στα ερείπια του προηγούμενου, ενώ η κατασκευή του τρίτου και σημερινού Καθεδρικού Ναού ξεκίνησε από τους επισκόπους Gilabert Martín και Gaspar Jofré de Borja, μεταξύ 1530–1532, και ολοκληρώθηκε τελικά το 1598.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι έχουν διατηρηθεί ορισμένα ρωμαϊκά ερείπια, ενσωματωμένα στη βάση του πύργου. Κοντά στον Καθεδρικό υπάρχει σήμερα και ένα «mirador», δηλαδή ένα σημείο από όπου μπορείτε να απολαύσετε υπέροχη θέα στην περιοχή.
Το Επισκοπικό Παλάτι βρίσκεται ακριβώς δίπλα και συνδέεται με τον Καθεδρικό Ναό μέσω ενός μοναστηριού και αποτελεί ίσως το σημαντικότερο οικιστικό κτήριο του χωριού. Ο σημερινός σχεδιασμός και η διαμόρφωσή του χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Οι χώροι και τα δωμάτια του Επισκοπικού Μεγάρου αποτελούν ένα ενδιαφέρον και αξιοθαύμαστο παράδειγμα οικιστικής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα και θυμίζουν, με τη σειρά τους, τον τρόπο ζωής εκείνων που κυβερνούσαν κατά την εποχή του Διαφωτισμού. Είναι χτισμένο κυρίως με υλικά της περιοχής, δηλαδή από ασβεστόλιθο, κόκκινο ψαμμίτη και ξύλο -κυρίως άγριο πεύκο ή δρυ- ενώ δεν λείπουν το σφυρήλατο σίδερο και τα κεραμικά.
Ο κύριος όροφος αυτού του εμβληματικού κτιρίου στέγαζε τα ιδιωτικά δωμάτια του επισκόπου και τα διοικητικά δωμάτια της επισκοπής. Η κατανομή, η λεπτομέρεια και ο σχεδιασμός των ιδιωτικών δωματίων, του παρεκκλησίου, των κοινόχρηστων δωματίων, της κουζίνας, των αποθηκών σιτηρών κ.τ.λ., θυμίζουν αυτά ενός ανακτορικού σπιτιού της εποχής. Στον τελευταίο όροφο του παλατιού, οι αίθουσες και τα δωμάτια που χρησίμευαν ως κατοικία του επισκόπου έχουν διατηρηθεί, ενώ σήμερα στεγάζουν το Επισκοπικό Μουσείο, στο οποίο θα δείτε κοσμήματα, εικόνες, πίνακες ζωγραφικής, αντικείμενα λατρείας και μια ενδιαφέρουσα συλλογή με φλαμανδικές ταπισερί του 16ου αιώνα.
Το κάστρο του χωριού βρίσκεται πάνω σε έναν μεγαλοπρεπή τριγωνικό βράχο, ο οποίος, μαζί με τον πύργο της La Muela και τον πύργο του El Andador, αποτελούσε τον σημαντικότερο αμυντικό πυρήνα του. Τα ερείπιά του, που χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα, θεωρούνταν «Μεδίνα», δηλαδή η ακρόπολη στην οποία ζούσε ο άρχοντας. Εκτός από τους αμυντικούς πύργους και τις δεξαμενές ύδρευσης, ξεχωρίζουν και οι ανασκαφές αρκετών σπιτιών, ενώ το οικιστικό σύμπλεγμα στο σύνολό του δηλώνει μια εύπορη συνοικία.
Εκτός από το Επισκοπικό Μουσείο που αναφέραμε, υπάρχει και το «Μουσείο του Albarracín», το οποίο στεγάζεται στο παλιό νοσοκομείο που χτίστηκε το 1789, την ημερομηνία αυτή μπορείτε ακόμη να τη δείτε χαραγμένη στο οικόσημο στην πρόσοψη του κτιρίου. Στο εσωτερικό του, τα εκθέματα ξεδιπλώνουν τη μοναδική ιστορία του Albarracín: ο πρώτος όροφος απεικονίζει τη μουσουλμανική και μεσαιωνική ιστορία του, με μερικά σημαντικά κομμάτια από την ύστερη χριστιανική. Αξίζει ακόμη να αναφερθεί η μεγάλη συλλογή κεραμικών του 11ου αιώνα. Επίσης, εκτίθεται ο χάρτης της πόλης του 13ου αιώνα και το λάβαρο του 14ου. Στη σοφίτα υπάρχει και μια συλλογή που παρουσιάζει τη μοντέρνα, σύγχρονη πλευρά του Albarracín, με διάφορες σκηνές που αντιπροσωπεύουν τους πόρους της περιοχής και τον τρόπο ζωής της.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το μικρό Μουσείο Παιχνιδιών, στη γειτονιά El Arrabal, που ιδρύθηκε από τον Eustaquio Castellano. Ο Eustaquio άρχισε να συλλέγει παιχνίδια πριν από περίπου 50 χρόνια και σήμερα η συλλογή περιλαμβάνει περισσότερα από δώδεκα χιλιάδες κομμάτια. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα σπίτι που ακολουθεί την τυπική αρχιτεκτονική του χωριού, και στο εσωτερικό του θα δείτε κουκλόσπιτα, ηλεκτρικά τρενάκια, μικρά άλογα, ένα ζωοτρόπιο της δεκαετίας του 1920, μικροσκοπικά κουκλοθέατρα, επιτραπέζια παιχνίδια κ.τ.λ.
Άλλο ένα από τα αξιοθέατα της πόλης είναι ο Πύργος της Doña Blanca, ο οποίος πιθανότατα χτίστηκε στα τέλη του 13ου αιώνα. Βρίσκεται στο νότιο άκρο της πόλης, ως παρατηρητήριο της ευρύτερης περιοχής και του ποταμού Guadalaviar. Θεωρείται μάλιστα ένα από τα σημεία-κλειδιά του αμυντικού συστήματος του χωριού. Η τοποθεσία του συνορεύει με εμβληματικά κτίρια, όπως η Εκκλησία της Σάντα Μαρία, η παλιά Συναγωγή, καθώς και τα αρχαία ερείπια της Μονής του Σαν Μπρούνο, το παλιό Νοσοκομείο -σήμερα Δημοτικό Μουσείο- και τη γειτονιά του Σαν Χουάν (πρώην Εβραϊκή Συνοικία).
Αναζητήστε στις βόλτες σας τις τέσσερις πύλες, όπως την Portal del Agua, η οποία ονομάστηκε έτσι επειδή είχε άμεση πρόσβαση στο ποτάμι για τη συλλογή νερού. Διαθέτει δε έναν πύργο, στον οποίο μπορείτε να ανεβείτε μέσω μιας σκάλας, η οποία καταλήγει σε ένα ξύλινο μπαλκόνι, καθώς μερικές φορές είναι ανοιχτός στο κοινό. Το Albarracín είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις πόλεων όπου μπορεί κανείς να περπατά χωρίς κανένα πρόγραμμα, απλώς θαυμάζοντας το μεσαιωνικό του ύφος, χαλαρώνοντας στα καφέ ή στα ταβερνάκια και απολαμβάνοντας τη θέα του «άγριου» τοπίου χωρίς βιασύνη.
Διαβάστε ακόμα:
Ταξίδι στην Ταρίφα: Το ανερχόμενο παραθαλάσσιο θέρετρο της Ισπανίας, παράδεισος του σερφ
