Υπάρχει μια στιγμή, ψηλά πάνω από το Αιγαίο, που ο χρόνος μοιάζει να διαστέλλεται. Η σύντομη πτήση από την Αθήνα προς τα Χανιά γίνεται πύλη μετάβασης, όπου ο αστικός ιστός της πρωτεύουσας ξεθωριάζει και παραδίδεται στο βαθύ μπλε. Τότε, σαν αρχαία οντότητα που αναδύεται από τα κύματα, αποκαλύπτεται η ραχοκοκαλιά της Κρήτης. Ο αέρας που μπαίνει στην καμπίνα μετά την προσγείωση είναι υπόσχεση. Υπόσχεση για αλμύρα, ήλιο και ιστορίες χαραγμένες στην πέτρα. Το φως εδώ μοιάζει διαφορετικό. Πιο καθαρό.
Η άφιξή μας σηματοδοτεί την έναρξη μιας εξερεύνησης που μας επέτρεψε να αφοσιωθούμε αποκλειστικά στην εμπειρία. Ως αφετηρία μας ορίστηκε ένα σύγχρονο αρχιτεκτονικό καταφύγιο, η Villa Beach Rock, ένα ησυχαστήριο πάνω στον κόλπο του Καλαθά που έγινε το παρατηρητήριό μας για τον κόσμο. Από αυτό το ορμητήριο, όπου η πολυτέλεια μεταφραζόταν σε απόλυτη ηρεμία και ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα, ξεκινήσαμε να ανακαλύψουμε τις δύο ψυχές της χανιώτικης γης: την εκλεπτυσμένη, ιστορική της καρδιά και την αδάμαστη, παρθένα φύση της.
Διάλογος με την ιστορία στο Ενετικό λιμάνι
Καθώς το φως της ημέρας υποχωρεί και ο ουρανός ντύνεται με αποχρώσεις πορτοκαλί και μωβ, κατεβαίνουμε στο Παλιό Λιμάνι των Χανίων. Η μετάβαση είναι άμεση. Η γαλήνη της εξοχής δίνει τη θέση της στον απαλό παλμό μιας πόλης που ζει και αναπνέει ιστορία. Ο αέρας είναι γεμάτος αρώματα: το ιώδιο της θάλασσας, το γιασεμί που σκαρφαλώνει στους τοίχους, το ψάρι που ψήνεται στις ταβέρνες και προαναγγέλλει το βράδυ.
Το λιμάνι πάλλεται από ζωή, ένα πολύχρωμο μελίσσι από ντόπιους και ταξιδιώτες. Κάθε βήμα στα φθαρμένα από τον χρόνο καλντερίμια μοιάζει με διάλογο με τους αιώνες. Νιώθεις να βαδίζεις πάνω στις σκιές Βενετών εμπόρων και Οθωμανών αξιωματούχων. Ο Αιγυπτιακός Φάρος, «σιωπηλός φρουρός», αφηγείται με την αρχιτεκτονική του την πολυτάραχη ιστορία του τόπου. Απέναντι, το Φρούριο του Φιρκά στέκει στιβαρό, ενώ ο θόλος του Τζαμιού Κιουτσούκ Χασάν καθρεφτίζει τα τελευταία χρώματα της δύσης στα ήρεμα νερά. Ο περίπατος εδώ μοιάζει με βύθιση σε μια χρονοκάψουλα, όπου κάθε πέτρα κρατά μέσα της μια ιστορία.
Η βραδιά κορυφώνεται σε ένα τραπέζι στην άκρη του νερού, στην καρδιά αυτής της ιστορικής σκηνής. Το τραπέζι μας γίνεται ένα «ιδιωτικό θεωρείο» στη ζωή του λιμανιού. Εδώ, το δείπνο αποκτά χαρακτήρα τελετουργίας. Κάθε στιγμή προσκαλεί τη σιωπή και την παρατήρηση. Παρακολουθείς τον κόσμο να περνά, ακούς τη μουσική του λιμανιού, ένα μείγμα από γλώσσες, ήχους και το απαλό χτύπημα των κυμάτων, και αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις πάψει να είσαι περαστικός. Έχεις γίνει, έστω και για λίγο, μέρος του σκηνικού.
Κάλεσμα στην ακατέργαστη ομορφιά
Η αυγή φέρνει αλλαγή σκηνικού, μια επιστροφή στα πρωτογενή στοιχεία. Αφήνουμε πίσω την κομψότητα της πόλης και ακολουθούμε το κάλεσμα της άγριας φύσης. Από το Κολυμπάρι επιβιβαζόμαστε σε ταχύπλοο της Notos Mare με προορισμό τη χερσόνησο του Ροδωπού, έναν τόπο που μοιάζει ανέγγιχτος από τον χρόνο.
Το ταξίδι είναι εμπειρία από μόνο του. Με την καθοδήγηση του καπετάνιου Μανώλη Καστρινάκη, το σκάφος γλιστρά πάνω στα κύματα, αφήνοντας πίσω του κάθε ίχνος πολιτισμού. Η ακτογραμμή ορθώνεται σαν φυσικό γλυπτό, σμιλεμένο από τον άνεμο και τη θάλασσα. Οι βράχοι κατεβαίνουν κάθετα στα τιρκουάζ νερά, αποκαλύπτοντας μικρούς, μυστικούς κολπίσκους που δεν προσεγγίζονται από τη στεριά. Εδώ, ταξιδεύεις έξω από τα όρια του μαζικού τουρισμού, αναζητώντας το αυθεντικό, το ατόφιο.
Προορισμός μας, η παραλία Μένιες. Η άφιξη κόβει την ανάσα. Το σκάφος επιβραδύνει και μπαίνει σε έναν κόλπο απόλυτης ηρεμίας. Η μηχανή σβήνει και τη θέση της παίρνει μια πρωτόγονη σιωπή. Εδώ βρίσκεται το αρχαίο ιερό της Δίκτυννας, της μινωικής θεάς της φύσης, και αμέσως αντιλαμβάνεσαι τον λόγο. Η ενέργεια του τόπου είναι σχεδόν μυστηριακή. Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τον ήχο των κυμάτων που αγγίζουν τα λευκά βότσαλα, την κραυγή ενός γλάρου και την αίσθηση μιας βαθιάς, αρχέγονης γαλήνης. Η βουτιά στα κρυστάλλινα, διάφανα νερά μοιάζει με κάθαρση. Μια βάπτιση στην αγνότητα της φύσης.
Η επιστροφή
Το ταξίδι της επιστροφής φέρνει αποκάλυψη. Καθώς το σκάφος στρέφεται ανατολικά, η θέα του Παλιού Λιμανιού από τη θάλασσα προσφέρει μια νέα οπτική. Η πόλη ξεδιπλώνεται πανοραμικά, με φόντο τα επιβλητικά Λευκά Όρη. Ο Φάρος και τα βενετσιάνικα τείχη είναι τα γνώριμα σύμβολα της επιστροφής, της σύνδεσης με τον πολιτισμό μετά την επαφή με την άγρια φύση.
Αυτή η κινηματογραφική είσοδος στο λιμάνι ολοκληρώνει έναν κύκλο. Ενώνει την αδάμαστη ομορφιά της ημέρας με τη γαλήνια αγκαλιά της πόλης. Και καθώς αφήνεις πίσω τα Χανιά, καταλαβαίνεις ότι το ταξίδι αυτό ήταν πορεία αυτογνωσίας μέσα από τις αντιθέσεις της ομορφιάς. Η Κρήτη δεν σου χαρίζει μόνο αναμνήσεις, σου χαράζει έναν νέο εσωτερικό χάρτη, όπου η ηρεμία της απομόνωσης και η ζωντάνια της ιστορίας συνυπάρχουν σαν δύο όψεις του ίδιου πολύτιμου νομίσματος.
Διαβάστε ακόμα:
Διακοπές στα Χανιά: Εξερευνώντας την πόλη και τα πανέμορφα χωριά τους
City Break στα Χανιά: Ατμοσφαιρικές βόλτες στο Ενετικό Λιμάνι και στα γραφικά στενά
Λίμνη Κουρνά, Σηρικαριανό Φαράγγι, Κομολίθοι -3 τοπία μοναδικά τοπία στα Χανιά
