Γραφική, ανοιξιάτικη και απαλλαγμένη από τη χειμωνιάτικη ομίχλη, η Φλώρινα είναι μια από τις πιο αγαπημένες μικρές πόλεις της Ελλάδας. Περίπου 70 χιλιόμετρα ανατολικά της, βρίσκεται η Έδεσσα, η πόλη της κεντρικής Μακεδονίας, γνωστή για τους ορμητικούς καταρράκτες της και το γραφικό Βαρόσι.
Η διαδρομή που ενώνει τις δύο πόλεις διασχίζει από άκρη σε άκρη τα οροπέδια της δυτικής Μακεδονίας, περνώντας από την παραλίμνια περιοχή του Αμυνταίου. Ξεκινώντας από τη Φλώρινα, με την έντονη βαλκανική αύρα και τα μισογκρεμισμένα εκλεκτικιστικά κτήρια, κατευθύνεστε νοτιοανατολικά προς το Αμύνταιο, διασχίζοντας τον επαρχιακό δρόμο που ενώνει το λεκανοπέδιο της Εορδαίας με εκείνο της Φλώρινας. Φτάνοντας στο Αμύνταιο, και αν ο χρόνος το επιτρέπει, αξίζει μια σύντομη στάση στον Άγιο Παντελεήμονα. Ο μικρός οικισμός, σε απόσταση μικρότερη των έξι χιλιομέτρων από το Αμύνταιο, βρίσκεται μέσα σε ένα τοπίο άγριο και αινιγματικό, όπου η επιφανειακή νηνεμία της λίμνης Βεγορίτιδας προσθέτει μια διάσταση μυστηρίου και σαγήνης. Εδώ μπορείτε να σταματήσετε για φαγητό ή, αν είστε φίλοι του κρασιού, να επισκεφθείτε τα κοντινά οινοποιεία, που φημίζονται για τα κρασιά τους από την ποικιλία Ξινόμαυρο.
Επιστρέφοντας στη διαδρομή, συνεχίζετε ανατολικά προς την Έδεσσα. Εδώ, το τοπίο αλλάζει εντελώς. Πυκνή καταπράσινη βλάστηση και αίσθηση διάχυτης υγρασίας κυριαρχούν, ενώ λίγα λεπτά αργότερα περνάτε δίπλα από τη λίμνη Άγρα.
Η τεχνητή λίμνη Άγρα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα οικοσυστήματα της Ελλάδας, ένας υγρότοπος που διαμορφώθηκε από τη συνδυασμένη επίδραση φυσικών και ανθρώπινων παραγόντων. Παλαιότερα, η έκταση ήταν τυρφώνας, δηλαδή ένας φυσικός υγρότοπος με μεγάλη συσσώρευση τύρφης -νεκρής φυτικής ύλης, κυρίως από βρύα ή άλλα υδρόφιλα φυτά. Παράλληλα, στην περιοχή υπήρχε και παρακείμενο έλος, γνωστό ως έλος Τιάβου.
Η δημιουργία του τοπικού υδροηλεκτρικού σταθμού της Δ.Ε.Η. το 1953 εξαφάνισε τον τυρφώνα και το έλος, διαμορφώνοντας τελικά τη λίμνη Άγρα στην κοίτη του ποταμού Βόδα ή Εδεσσαίου. Μέχρι το 1990, η λίμνη τροφοδοτούνταν μέσω σήραγγας από τη Βεγορίτιδα, που βρίσκεται δυτικά, στα σύνορα Πέλλας–Φλώρινας. Σήμερα, η τροφοδοσία της εξασφαλίζεται από τις πηγές του Νησίου και των Βρυττών, καθώς και από τα εποχιακά νερά των χειμάρρων Καρυδιάς και Μουζαρέμ Χάνι.
Αφήνοντας πίσω τη λίμνη και μετά από λίγα λεπτά οδήγησης, φτάνετε στην Έδεσσα. Η επίσκεψη στην πόλη ξεκινά σχεδόν πάντα από τους καταρράκτες της, εμβληματικοί, εντυπωσιακοί και αναπάντεχα τοποθετημένοι στο κέντρο της πόλης. Η τεράστια ορμή και ο εκκωφαντικός ήχος του αφρισμένου νερού συνθέτουν ένα σκηνικό που δύσκολα συναντά κανείς αλλού σε αστικό ελληνικό περιβάλλον.
Το Γεωπάρκο των Καταρρακτών εκτείνεται σε έκταση άνω των 100.000 τετραγωνικών μέτρων και σε διαδρομή μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου, πάνω στον βράχο: από το Ξενία και το Βαρόσι, στο Μουσείο Νερού, μέχρι την Άνω Εστία. Σήμερα, η επίσκεψη στους καταρράκτες είναι καθηλωτική, ιδίως αν ο καιρός επιτρέπει να περπατήσετε πίσω από το νερό του βασικού καταρράκτη. Στο ίδιο σημείο μπορείτε να δείτε το Υπαίθριο Μουσείο Νερού με τον Νερόμυλο Γιαννάκη και το μικρό Ενυδρείο–Ερπετάριο.
Διαβάστε ακόμα:
Εξερευνώντας τα αξιοθέατα της Έδεσσας
Γεύσεις από την πολυσυλλεκτική κουζίνα της Φλώρινας
Αμύνταιο, Νυμφαίο, Πρέσπες -Ένα συναρπαστικό φθινοπωρινό οδοιπορικό
