Η τοποθεσία της πρώτης Βουλής των Βίκινγκς είναι και μια περιοχή με γεωλογικό ενδιαφέρον: διασχίζεται από το ρήγμα ανάμεσα στις τεκτονικές πλάκες της Ευρασίας και της Βόρειας Αμερικής, στο οποίο μάλιστα κάποιος μπορεί να καταδυθεί με ειδικό εξοπλισμό. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι και η επιφάνεια της γης, γεμάτη με ρωγμές -κάποιες, απύθμενου βάθους- που μαρτυρούν την έντονη σεισμική δραστηριότητα.
Το μονοπάτι της εισόδου πλαισιώνεται από δύο πέτρινα τείχη. Μοιάζουν με ανθρώπινη κατασκευή αλλά είναι μια φυσική εξέλιξη της ραγδαίας αλλαγής της μορφολογίας του εδάφους σε αυτή την περιοχή της Ισλανδίας με την ασταμάτητη τεκτονική δραστηριότητα. Η εξήγηση είναι αρκετά απλή: στο Εθνικό Πάρκο Thingvellir, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 2004, που εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού Oxara, συναντούνται οι τεκτονικές πλάκες της Βόρειας Αμερικής και της Ευρασίας. Μάλιστα στο μεταξύ τους ρήγμα, Silfra, μπορείς να καταδυθείς χωρίς δίπλωμα, με τον ειδικό εξοπλισμό και την καθοδήγηση των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.
Στο μακρινό παρελθόν, δεν έβραζε μόνο το εσωτερικό της γης του Thingvellir αλλά και η επιφάνειά του: εδώ λειτούργησε η πρώτη Βουλή των Βίκινγκς (Althingi), από τότε που εποίκισαν την Ισλανδία (930) – «Thingvellir» σημαίνει «Κοιλάδα της Βουλής». Πολλοί από αυτούς είχαν δραπετεύσει από τα σκανδιναβικά εδάφη της ηπειρωτικής Ευρώπης μετά τη σύγκρουσή τους με βασιλιάδες, οπότε οι πρώτοι κάτοικοι της νεοσύστατης τότε νησιωτικής χώρας αποφάσισαν να απελευθερωθούν από τα δεσμά της μοναρχίας εγκαθιδρύοντας δημοκρατικό πολίτευμα.
Η τοποθεσία της Βουλής επιλέχθηκε για τον πλούτο των φυσικών πόρων και γιατί ήταν σχετικά προσβάσιμη από όλα τα σημεία του ορίζοντα. Παρ’ όλα αυτά για τις ανάγκες μιας συνέλευσης οι εκπρόσωποι των απομακρυσμένων οικισμών έπρεπε να διασχίζουν βουνά και παγετώνες, συχνά κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, με κίνδυνο τη ζωή τους. Φτάνοντας στον προορισμό τους ανέβαιναν στον βράχο Lögberg, ένα είδος Πνύκας του βορρά, για να παραθέσουν νόμους που είχαν απομνημονεύσει λέξη λέξη και να λάβουν τις σημαντικότερες αποφάσεις της χώρας.
Αρκεί να σκανάρουμε με το κινητό μας τον κωδικό μιας επιγραφής κοντά στη Βουλή για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε μια εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας που μας ταξιδεύει χίλια χρόνια πριν και να δούμε, μέσα από την οθόνη, την κοιλάδα γύρω μας να ζωντανεύει από ένα πλήθος Βίκινγκς: όχι μόνο αρχηγούς ομάδων αλλά και όλους όσοι συνέρρεαν στην εποχή των συνελεύσεων, αγρότες και εμπόρους και περιπλανώμενους καλλιτέχνες και ζυθοποιούς που σέρβιραν ολόφρεσκη μπίρα, μετατρέποντας κάθε συνέλευση σε αυτοσχέδιο πανηγύρι.
Στους αιώνες που ακολούθησαν οι συγκρούσεις ανάμεσα στις πιο ισχυρές ομάδες της χώρας έσπειραν το χάος, μέχρι που το 1271 η Βουλή έχασε τη δύναμή της και η Ισλανδία παραδόθηκε στον βασιλιά της Νορβηγίας, και κατόπιν της Δανίας, για να συνεχίσει να χρησιμοποιείται ως δικαστήριο έως το 1798. Η σύγχρονη Βουλή λειτουργεί στην πρωτεύουσα, το Ρέικιαβικ.
Κοντά στο κυκλικό πεδίο της που επιβιώνει ώς τις μέρες μας υπάρχει μια μικρή εκκλησία στην τυπική ισλανδική αρχιτεκτονική: τα θεμέλια της Thingvallakirkja ανάγονται στον 11ο αιώνα, αν και η σύγχρονη ξύλινη κατασκευή είναι πολύ πιο πρόσφατη, του 1859. Η γειτονική, κομψή αγροικία σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Guðjón Samúelsson τη χρονιά που άνοιξε το πάρκο (1930) για να εορταστεί η χιλιοστή επέτειο από την ίδρυση της Βουλής, αλλά σήμερα χρησιμοποιείται ως -μια αξιοσημείωτα λιτή, τουλάχιστον εξωτερικά- εξοχική κατοικία του Ισλανδού πρωθυπουργού. Είναι ανακατασκευασμένη, ωστόσο: η προηγούμενη πρωθυπουργική εξοχική κατοικία κάηκε ολοσχερώς το καλοκαίρι του 1963, από φωτιά που ξέσπασε ενώ έπνεαν θυελλώδεις άνεμοι στην περιοχή, οδηγώντας στον θάνατο τον τότε πρωθυπουργό Bjarni Benediktsson, τη σύζυγό του και τον 4χρονο εγγονό τους.
Μας παίρνει λιγότερο από μία ώρα για να δούμε άνετα τα ιστορικά μνημεία του πάρκου και να έχουμε αρκετό χρόνο για τα φυσικά αξιοθέατα. Δίπλα μας στο μονοπάτι προσγειώνεται ένα θαλασσοπούλι, σαν να μας προσκαλεί στο επόμενο στάδιο της διαδρομής μας στο πάρκο, αν και στην πραγματικότητα πιθανότατα ελπίζει σε ένα κομμάτι από τα σάντουιτς που κρατάμε (στην Ισλανδία το κόστος ενός γεύματος σε εστιατόριο είναι τόσο ανεβασμένο, ώστε για τους επισκέπτες με περιορισμένο προϋπολογισμό το street food σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλεται).
Το θαλασσοπούλι μάς πλησιάζει αρκετά ώστε, αν όχι να το αγγίξουμε, σίγουρα να το φωτογραφίσουμε. Η λίμνη του πάρκου, Thingvallavatn, η μεγαλύτερη της Ισλανδίας, έκτασης 84 τετραγωνικών χιλιομέτρων, προσελκύει κοπάδια πτηνών για τον πλούτο τροφής που προσφέρει. Τα νερά της, κρυστάλλινα διάφανα από τα πετρώματα λάβας που λειτουργούν σαν φυσικό φίλτρο, είναι πλούσια στο ψάρι αρκτοσαλβελίνος, που ζει απομονωμένο εδώ και τόσα χρόνια, ώστε έχει εξελιχθεί σε τέσσερα ενδημικά υποείδη.
Ακολουθώντας τους χάρτες αλλά και τη βουή του νερού, κατευθυνόμαστε στους καταρράκτες που βρίσκονται διάσπαρτοι στο πάρκο, οι οποίοι μπορεί να μην είναι οι πιο μεγάλοι και εντυπωσιακοί της Ισλανδίας αλλά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της εμπειρίας της φύσης της. Γύρω από τα μονοπάτια το έδαφος είναι γεμάτο ανοιχτές πληγές ρήγματα από τους σεισμούς όπου, σε πολλές περιπτώσεις, δεν διακρίνεται ο πυθμένας – μπορείς να φανταστείς ότι εκτείνονται ώς το κέντρο της Γης. Καθώς ο καιρός αλλάζει εν ριπή οφθαλμού, με το ψιλόβροχο και τη συννεφιά να εναλλάσσονται με διαστήματα ηλιοφάνειας, βλέπουμε το ηφαιστειογενές τοπίο να μας αποκαλύπτει όλη την γκάμα των αποχρώσεών του, από το ζωηρό πράσινο μέχρι το μαύρο της πίσσας.
Επιστρέφοντας στο κέντρο ενημέρωσης επισκεπτών, που λειτουργεί επίσης ως εστιατόριο, καφέ και πωλητήριο (National Park Information Center), βλέπουμε πέρα από τα όρια του πάρκου να εκτείνεται μια πεδιάδα λάβας μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Το Thingvellir μοιάζει με έναν μικρόκοσμο πλούσιο σε ζωή και ιστορία που προσγειώθηκε σε ακατοίκητο πλανήτη, όπως τόσα και τόσα άλλα αξιοθέατα της Ισλανδίας, που μετά από ώρες οδήγησης σε ερημικά τοπία εμφανίζονται μπροστά σου ξαφνικά, σαν δώρα-έκπληξη.
Info
Διαβάστε ακόμα:
6 ξενοδοχεία για να δείτε το Βόρειο Σέλας
Μία Ελληνίδα έζησε στη Γροιλανδία και περιγράφει πώς είναι η ζωή στην άκρη της Γης
Tasiilaq: Μία γραφική πόλη, σχεδόν θαμμένη στο χιόνι, στην αρκτική πλευρά του Ατλαντικού
