Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι; Όχι, βέβαια. Κρουαζιέρα σε Μύκονο και Σαντορίνη; Δεν είναι αυτό που θέλω. Γιατί φέτος η καρδιά μου χτυπάει για άλλου τύπου αποδράσεις. Αυτή τη χρονιά επιθυμώ ήρεμες διακοπές, μακριά από σοκάκια πλημμυρισμένα από κόσμο, από τη φασαρία και την έντονη νυχτερινή ζωή. Ακόμα και τώρα, στην καρδιά του Αυγούστου, θέλω να ζήσω άλλες εικόνες στα ελληνικά πελάγη: να χαθώ σε ερημικές αμμουδιές, σε κακοτράχαλα βράχια και σε χρυσαφένιες παραλίες.
Θέλω ηρεμία, χαλάρωση, επαφή με τη φύση. Θέλω ήλιο και θάλασσα, αραλίκι και -γιατί όχι- αφασία. Θέλω εικόνες από το γαλανό, το τιρκουάζ, το μπλε, το σμαραγδί της θάλασσας. Από μικρά νησιωτικά σπιτάκια, από ήρεμα σοκάκια, από χαλαρά δειλινά. Θέλω τη γάτα ξαπλωμένη νωχελικά στα αιγαιοπελαγίτικα σκαλοπάτια, θέλω ανατολές και ηλιοβασιλέματα, δυο-δυο στη «μπανιέρα» μιας απόμερης θαλασσινής αγκαλιάς.
Δεν θέλω γκαζόν και αυτόματο πότισμα, προτιμώ χώμα και πευκοβελόνες. Ούτε φοίνικες θέλω, αλλά πουρνάρι και πεύκο. Όχι ξαπλώστρα και ομπρέλα, μα ψάθα, πετσέτα και σκιά από κέδρο -ή έστω από πλατάνι. Και όχι σκάφος, αλλά ψαρόβαρκα, με το χαρακτηριστικό ταπ-ταπ της μηχανής.
Αναζητώ, λοιπόν, τα ήρεμα εκείνα νησιά που μοιάζουν σχεδόν απόκοσμα, που παραμένουν όμορφα και γαλήνια ησυχαστήρια. Κι αν ο Αύγουστος φτάνει στην κορύφωσή του, το ελληνικό καλοκαίρι έχει ακόμη δρόμο. Ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης κρατούν κρυφά χαρτιά, ταξίδια που γίνονται με λιγότερο θόρυβο και περισσότερη ουσία. Να, λοιπόν, επτά τέτοιες περιπτώσεις, όπου θα νιώσετε πραγματικά σαν Ροβινσώνες ή σαν τον Τομ Χανκς στην ταινία «Ο Ναυαγός».
Οθωνοί
Οι Οθωνοί είναι το μεγαλύτερο από τα Διαπόντια Νησιά στο Ιόνιο Πέλαγος και το δυτικότερο σημείο της χώρας μας. Ταυτόχρονα, παραμένουν ένας μικρός παράδεισος, σχεδόν ξεχασμένος: το οφείλουν στην άγρια φυσική τους ομορφιά, που δεν έχει αλλοιωθεί από την τουριστική ανάπτυξη, συνδυασμένη με την καταπράσινη αίσθηση του τοπίου, τις εξωτικές παραλίες και το γραφικό λιμανάκι του οικισμού.
Από εδώ υπάρχει σύνδεση με τα διπλανά Διαπόντια Νησιά, το Μαθράκι και την Ερείκουσα. Από τους Οθωνούς μπορείτε επίσης να οργανώσετε εκδρομές σε ακατοίκητες βραχονησίδες, όπως η Πλατειά, το Διάπλο ή το Καστρινό. Γαλαζοπράσινα νερά, παραλίες προσβάσιμες μόνο με καΐκι, όπως η υπέροχη Άσπρη Άμμος και οι Ξυλοσερμοί, βόλτες σε ελαιώνες μέσα από φιδωτά μονοπάτια και πεζοπορίες προς έρημους κολπίσκους. Κι έπειτα, το βράδυ, τσίπουρο στα ταβερνάκια του χωριού.
Ψέριμος
Καταλαβαίνεις πού βρίσκεσαι με το που θα φτάσεις στο νησί αυτό των Δωδεκανήσων, βόρεια της Κω. Λίγα μαγαζιά και σπίτια στην παραλία, μερικά ακόμα σκαρφαλωμένα στον λόφο, ένας μικρός ντόκος για να δένουν τα καραβάκια με τους επισκέπτες και μια καταπληκτική αμμουδιά με αλμυρίκια, έτσι ώστε να βγαίνεις από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και να βουτάς κατευθείαν στη θάλασσα. Δεν χρειάζεσαι, λοιπόν, τίποτε άλλο πέρα από δύο πράγματα: διάθεση για χαλάρωση και όρεξη για εξερεύνηση και περπάτημα. Η Ψέριμος είναι γνωστή και ως Κάπαρη, μιας και οι ακτές της είναι γεμάτες από το αρωματικό αυτό φυτό, που νοστιμίζει μια σωστά φτιαγμένη χωριάτικη σαλάτα, με ευωδιαστή ντομάτα, αγνό παρθένο (και ελαφρώς πικρούτσικο) ελαιόλαδο, φρέσκο δροσερό αγγούρι και μπόλικο κρεμμύδι. Το απόλυτο μεσημεριανό φαγητό.
Στην Ψέριμο δεν θα βρείτε αυτοκίνητα. Οι λίγες μετακινήσεις που θα χρειαστεί να κάνετε -για εξερεύνηση, για αναζήτηση βοτάνων και, φυσικά, για βουτιές στις παραλίες και στους υπέροχους κολπίσκους- γίνονται με τα πόδια. Τα Αυλάκια, η παραλία μπροστά στο λιμάνι, συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο. Όποιος, όμως, θέλει να ζήσει λίγο σαν Ροβινσώνας, θα κατευθυνθεί προς το Βαθύ, τον Τάφο, τη Ρούσσα και τη Γλίστρα. Τα καθάρια, γαλαζοπράσινα νερά τους χαρίζουν ακριβώς αυτό που αναζητά. Το βράδυ, αν θέλετε παρέα, τα ταβερνάκια του λιμανιού προσφέρουν ό,τι λαχταρά η ψυχή ενός ταξιδιώτη: ψαράκι, φρέσκο χταποδάκι και τις χωριάτικες που είπαμε, μαζί με κρύες μπίρες και τσίπουρα.
Φούρνοι
Οι Φούρνοι Κορσεών -ή απλώς Φούρνοι- δεν είναι ένα μόνο νησί, όπως πιστεύουν αρκετοί, αλλά μια συστάδα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων στα ανατολικά της Ικαρίας. Κυριότερα από τα νησιά και τις νησίδες των Φούρνων είναι: δυτικά η Θύμαινα και το Θυμαινάκι, μαζί με το Αλατονήσι, κεντρικά οι Φούρνοι και η Κισηριά, νότια το Στρογγυλό, το Πλατύ και το Μακρονήσι και ανατολικά ο Ανθρωποφάς, ο Μικρός Ανθρωποφάς, η Κεδρό -γνωστή και ως Μικρή Ανθρωποφάς-, η Αγριδιό, ο Άγιος Μηνάς, ο Μικρός Άγιος Μηνάς και το Πλακάκι. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, εδώ είναι η χαρά του φουσκωτού: δεκάδες κολπίσκοι, δαντελωτά παράλια, θαλασσινές σπηλιές και περάσματα περιμένουν να τα εξερευνήσετε. Η Χώρα των Φούρνων παραμένει αναλλοίωτη, με τα μικρά, γραφικά δρομάκια και τα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Τα βράδια, η παραλία της γεμίζει με κόσμο που κάνει τη βόλτα του, χαζεύοντας τα βαρκάκια και τα καΐκια που ξεκουράζονται στο μικρό, προστατευμένο λιμανάκι. Από εκεί, το βήμα πάει φυσικά στην κεντρική πλατεία, όπου στα παλιά καφενεδάκια, κάτω από πλατάνια, σερβίρονται καφέδες, τσιπουρομεζέδες και νόστιμα γλυκά του κουταλιού.
Λίγο έξω από τους Φούρνους βρίσκεται το Καμπί, ένας μικρός οικισμός με μία από τις ωραιότερες παραλίες της περιοχής, που λειτουργεί και ως καταφύγιο για σκάφη. Η Χρυσομηλιά, το δεύτερο μεγάλο χωριό των Φούρνων, διαθέτει μοναδικής ομορφιάς παραλία και δύο ταβερνάκια που κρατούν το αυθεντικό άρωμα του τόπου.
Θύμαινα
«Πάμε σαν άλλοτε»: αυτό νιώθεις μόλις φτάσεις σε τούτο το μικρό «ξεχασμένο» νησάκι του ανατολικού Αιγαίου, δίπλα στους Φούρνους, στο τρίγωνο που σχηματίζουν η Σάμος, η Ικαρία και η Πάτμος. Με τους λιγοστούς κατοίκους του -κυρίως ψαράδες- η Θύμαινα παραμένει ένας τόπος αυθεντικός, όπου βρίσκεις όσα έχουν χαθεί αλλού: την επαφή με τη φύση, τις πεντακάθαρες θάλασσες, τα ορεινά μονοπάτια και τους φιλόξενους ανθρώπους, που θυμίζουν πώς ήταν κάποτε τα νησιά μας, σε μια Ελλάδα άλλων δεκαετιών, όταν ο επισκέπτης θεωρούνταν φιλοξενούμενος.
Εκτός από χαρά του περιπατητή, η Θύμαινα είναι και χαρά του θαλασσινού ταξιδιώτη: διαθέτει πολλούς κολπίσκους, παραλίες και σπηλιές που προσφέρονται για βόλτες -κυρίως με φουσκωτό- για απομόνωση και για βουτιές σε σμαραγδένια νερά. Η πρώτη παραλία συναντάται ακριβώς δίπλα στο λιμάνι: μικρή, αλλά εύκολα προσβάσιμη. Στη συνέχεια ακολουθεί η δημοφιλής Κεραμιδού, επίσης εύκολη στην πρόσβαση, ακόμα και με αυτοκίνητο. Πρόκειται για ακτή προφυλαγμένη από τους βοριάδες, με μεγάλα αλμυρίκια που χαρίζουν άφθονη σκιά και μια όμορφη ταβέρνα που στρώνει τραπέζια πάνω στο κύμα.
Το Άγιο Νικολάκι είναι άλλη μια παραλία με ξεχωριστή ομορφιά, όπου δεσπόζει ένας μικρός ναΐσκος με αυλή και αλμυρίκι. Εκεί υπάρχει και ένα κελί, ανοιχτό, με καφέ και ζάχαρη για όποιον θελήσει να φτιάξει μόνος του τον καφέ του. Χορταστική παραλία με βότσαλα, κροκάλες, μεγάλα αλμυρίκια και πεντακάθαρα νερά είναι το Καρυώτικο, ενώ ο Λάκκος, προστατευμένος από τα καλοκαιρινά μελτέμια, μοιάζει με απάνεμη λίμνη, ακόμα και όταν γύρω φυσούν πολλά μποφόρ. Όσο για το φαγητό, θα βρείτε ό,τι βγάζει καθημερινά η θάλασσα, σε ταβέρνες και καφενεία που κρατούν τον χαρακτήρα του νησιού.
Αλιμιά
Το νησάκι αυτό, δίπλα στη Χάλκη, είναι ακατοίκητο και μπορεί να το επισκεφτεί κανείς είτε με τα πλοιάρια που αναχωρούν από εκεί για τους καλοκαιρινούς επισκέπτες, είτε -κι αυτός είναι ο πιο γοητευτικός τρόπος- με δικό σας φουσκωτό, έχοντας μαζί λίγες προμήθειες και τα απαραίτητα.
Έτσι, θα βρεθείτε σε μια μεγάλη, αμμουδερή παραλία με τιρκουάζ νερά, ιδανική για να στήσετε τη σκηνή σας. Κι όταν φύγουν οι επισκέπτες της ημέρας, θα απομείνετε σαν ναυαγοί σε εξωτικό νησί, μακριά από κάθε παρέμβαση του πολιτισμού. Κι αν χρειαστεί να επιστρέψετε, η Χάλκη είναι δίπλα.
Ως τότε, θα έχετε γευτεί μια εμπειρία απόλυτης απομόνωσης, νιώθοντας τι σημαίνει να βρίσκεσαι ολομόναχος πάνω σε μια νησίδα. Ένα συναίσθημα που κάνει την παραμονή στην Αλιμιά αξέχαστη.
Κάσος
Η Κάσος μοιάζει βγαλμένη από την εποχή της αθωότητας. Ανέγγιχτη ακόμη από τον μαζικό τουρισμό, θυμίζει επιστροφή στον χρόνο, σε διακοπές όπως τις ζούσαν οι άνθρωποι τη δεκαετία του 1960. Βαρκάδες, πεζοπορίες, ρακές που σερβίρονται απλόχερα, πανηγύρια όπου όλοι γίνονται μια παρέα, φιλόξενα ενοικιαζόμενα, απάτητες γωνιές και ντόπιες γεύσεις. Η μέρα ξεκινά από τη Μπούκα, το λιμανάκι με τις ψαρόβαρκες: σε ένα καφενείο δίπλα στον Άη-Σπυρίδωνα για τον πρωινό καφέ, τις συνεννοήσεις για την παραλία της ημέρας, αλλά και τους λουκουμάδες από το διπλανό μαγαζάκι για όσους θέλουν να γλυκαθούν.
Πέρα από την παραλία δίπλα στο λιμάνι, οι ωραιότερες επιλογές είναι το Εμπορειό, το Αυλάκι και η παραλία στα γειτονικά νησάκια Αρμάθια -όλες αγνές, σχεδόν παραδεισένιες. Στην Κάσο, φυσικά, θα δοκιμάσετε τις τοπικές σπεσιαλιτέ: πιλάφι με κανέλα, κριθαράκι με μαυρομάτικα, κασιώτικα μικρά ντολμαδάκια, τη διάσημη σιτάκα, μακαρούνες, αλλά και φρέσκο ψάρι, ντόπια τηγανητή πατάτα και τους λουκουμάδες που αναφέραμε. Πριν φύγετε, ζητήστε να σας οδηγήσουν σε ένα τυροκομείο για να δείτε πώς φτιάχνουν τη σιτάκα: το τοπικό τυρί που παρασκευάζεται με γάλα το οποίο βράζει και ανακατεύεται ασταμάτητα επί έξι ώρες.
Κάλαμος
Το καΐκι από τον Μύτικα της Αιτωλοακαρνανίας περνά στον Κάλαμο τρεις φορές την ημέρα -πρωί, μεσημέρι και απόγευμα- μεταφέροντας τους λιγοστούς επισκέπτες, αλλά και τις προμήθειες που στηρίζουν την καθημερινότητα του νησιού. Σε λίγα μόλις λεπτά βρίσκεσαι σε έναν μικρό φυσικό παράδεισο του Ιονίου.
Στο λιλιπούτειο αυτό νησί δεν υπάρχουν αυτοκίνητα. Τα πεύκα ξεκινούν από την κορυφή του λόφου και κατηφορίζουν ως τη θάλασσα, ποτισμένα από την αλμύρα. Γύρω τους το τιρκουάζ του Ιονίου λάμπει εκτυφλωτικά, κάνοντάς σε να θέλεις να βουτήξεις στη δροσιά του χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι δύο μικροί οικισμοί, ο Κάλαμος και η Επισκοπή, βρίσκονται στην πίσω πλευρά του νησιού. Εκεί συναντάς το γραφικό λιμανάκι -ήσυχο, με μικρά μπακάλικα και ταβερνάκι- αλλά και τη Μυρτιά, την ωραιότερη ακτή του νησιού, όπου τα πεύκα φυτρώνουν πάνω στην άμμο, χαρίζοντας σκιά σε όσους θέλουν να κατασκηνώσουν παραλιακά.
Διαβάστε ακόμα:
Βενέτικο: Το άγνωστο νησάκι της Μεσσηνίας με την αλυκή δίπλα στη μοναδική του παραλία
Οθωνοί, Ερείκουσσα, Μαθράκι: Tρία παρθένα λιλιπούτεια νησιά στις εσχατιές του Ιονίου
