Η νοτιοϊταλική Ίσκια της Sugahspank

Η αγαπημένη soul τραγουδίστρια και ποιήτρια μοιράζεται την εμπειρία της από τον ιταλικό Νότο που μοσχοβολά λεμόνι, αντηλιακό και πομοντόρια.

«Η μεγάλη επανάσταση των σαράντα μου είναι το solo travelling. Ξεκίνησε πριν τρία-τέσσερα χρόνια, δειλά-δειλά, με κάτι ολιγοήμερα ταξίδια, κι από τότε μετράω κάθε χρόνο διπλούς και τριπλούς προορισμούς σε Ελλάδα και εξωτερικό, με μεγάλες μάλιστα μελλοντικές βλέψεις. Φέτος το καλοκαίρι ταξίδεψα μόνη ήδη δύο φορές, μία στην Ιθάκη και μία στην Ιταλία» αναφέρει στο Travel.gr η Ελληνίδα τραγουδίστρια.

Γιατί Ιταλία; «Γιατί μου έβγαινε πιο φθηνά να κάνω διακοπές στην Ίσκια από το να πάω στην Αστυπάλαια, όπου έχω και ρίζες και θέλω να τις ψάξω. Βασικά δεν είχα ιδέα τι είναι η Ίσκια, αλλά μελετώντας πήρα χαμπάρι ότι είναι ανεπιτήδευτο και διόλου τουριστικό νησί, από το οποίο μπορείς να μεταπηδήσεις με φέρι σε φημισμένους προορισμούς όπως η Πρότσιντα (βλ. Ιλ Ποστίνο, μία γλύκα), το Κάπρι (μην πας για μία μέρα, έκλαιγα το μονοήμερο εισιτήριο, γιατί με το που πάτησα το πόδι μου στο κέντρο κατάλαβα ότι επιβάλλεται να δω ηλιοβασίλεμα με ένα Crodino στο χέρι, οπότε την έβγαλα με ένα μαγιό και κάτι τηγανητές μελιτζάνες μπακάλικου και γύρισα την επόμενη), το Σορέντο (ωραιότατο), ακόμα και την Πόντσα. Η Ίσκια, στρογγυλή-στρογγυλή λόγω γειτνίασης με τον Βεζούβιο, όπου σταθείς κι όπου βρεθείς έχει θερμά λουτρά. Το ξενοδοχείο όπου είχα την τύχη να μείνω, ονόματι Le Querce, είχε δύο πισίνες με ιαματικά νερά (όπως πολλά από τα ξενοδοχεία), παραλία με deck, ομπρέλες και θέα για να βάζεις τα κλάματα και να σε βλέπουν οι θεοί. Οι μισές παραλίες θυμίζουν Νίσυρο: άμμος μαύρη, νερά ζεστά που κάθε δύο βήματα βράζουν (στο Sorgeto οι ντόπιοι κατατρομαγμένοι μου φώναζαν «Signorina, signorina!» όταν ανίδεη σκαρφάλωνα να μπω σε κάτι αχνιστά λιμανάκια και παραλίγο να γίνω ψαρόσουπα), αλλού πάλι νερά δροσερά, καταπράσινα. Ατελείωτη βλάστηση, πομοντόρι φυτεμένα στις αυλές και αυθεντικός αέρας Ιταλίας: εκεί που η λαϊκή Νάπολη συναντά την κοσμοπολίτικη Κόστα Αμαλφιτάνα, μισός ηφαιστειακός δρόμος».

Το γραφικότατο χωριουδάκι-ζωγραφιά στα νότια ονόματι Sant Angelo.

Στον κήπο La Mortella

Κάστρο της Αραγονίας/Photo: Shutterstock

Και συνεχίζει: «Μάλιστα, το αρχαιότερο spa -ναι, spa- του κόσμου το είχαν φτιάξει οι Αρχαίοι Έλληνες (άλλη μια πρωτιά) στην Ίσκια: τα επονομαζόμενα Νιτρώδη Λουτρά, τα οποία λειτουργούν μέχρι και σήμερα. Όπως καταλαβαίνετε, του έδωσα και κατάλαβε με τα θερμά, όπως και με το island hopping, όπως και με το τέλειο φαγητό (με παντού vegan και gluten free επιλογές). Όμως το νησί το ίδιο μού άφησε τόσα πολλά: από το υπέροχο κάστρο Castello Aragonese, το γραφικότατο χωριουδάκι-ζωγραφιά στα νότια, ονόματι Sant’Angelo, και τον ουτοπικό κήπο La Mortella με τα εξωτικά άνθη, μέχρι το ηλιοβασίλεμα στο Porto, με τις ωραίες ψαροταβέρνες (όπου οι ταβερνιάρηδες έγραφαν στις ποδιές τους «Make Tiramisu, Not War»). Οι άνθρωποι της Ίσκια είναι ζεστοί, απλοί και μοιάζουν με Έλληνες: κλασικοί, ανοιχτόκαρδοι, μεσογειακοί νησιώτες.

Τελευταίο βράδυ, για να με ταχταρίσω, ντύθηκα με τα καλά μου και μου έκανα το τραπέζι στο εστιατόριο του Belvedere Excelsior. Μπαίνοντας στο λόμπι ακούω «Γεωργία, εσύ;» στα ελληνικά. Ο υπεύθυνος του ιστορικού ξενοδοχείου, ονόματι Αλέξανδρος, Ελληνοϊταλός αρχιτέκτονας με καταγωγή από την Ολυμπία, μου εξήγησε πως οι Έλληνες σπανίζουν στο νησί: έτσι, με τίμησε με μια πρώτης τάξεως ξενάγηση, τόσο στο κτίριο όσο και στα στενά της νυχτερινής Ίσκια. Οι γνώσεις του στην ιστορία του νησιού και την ιταλική ποίηση ήταν τόσο συγκινητικές όσο και η ανάγκη του να επικοινωνήσει στη μητρική μας γλώσσα. Συνιστώ ανεπιφύλακτα, αν ποτέ επισκεφθείτε την Ίσκια, να αναζητήσετε αυτόν τον ενδιαφέροντα Έλληνα της διασποράς με τις ωραίες ιστορίες».