Πολύ κοντά στις Άλπεις, στη Βαυαρία, στα σύνορα της Γερμανίας με την Αυστρία και κοντά στην πόλη Όμπερστντορφ βρίσκεται ένα μαγευτικό φαράγγι, το Breitachklamm. Το Breitachklamm απέχει από την πόλη του Όμπερστντορφ μόλις 8 χλμ. και θεωρείται φυσικό μνημείο αλλά και ένας από τους ομορφότερους γεωτόπους της Βαυαρίας σύμφωνα με την Υπηρεσία Περιβάλλοντος του Βαυαρικού κρατιδίου. Η ανάπτυξη του φαραγγιού ήταν δύσκολη και χρονοβόρα και υπολογίζεται πως ξεκίνησε πριν από 10.000 χρόνια. Είναι αποτέλεσμα των παγετώνων και της ροής του ποταμού Breitach που έσκαψε με την ορμή του τους βράχους και δημιούργησε ένα εντυπωσιακό γεωλογικό φαινόμενο, ένα φαράγγι με σχεδόν κάθετα τοιχώματα.
Η διαδικασία όμως που μορφοποίησε την περιοχή και έδωσε τροφή στον ποταμό Breitach έχει τις ρίζες της ακόμα πιο βαθιά στο χρόνο, 23.000 περίπου χρόνια πριν. Τότε που η περιοχή καλυπτόταν από τεράστια στρώματα πάγου, για την ακρίβεια υπήρχαν μάζες πάγου πάχους έως και 700 μέτρων και μόνο τα ψηλότερα βουνά προεξείχαν από αυτόν. Ωστόσο, πριν από περίπου 15.000 χρόνια ο παγετώνας άρχισε να θερμαίνεται καθώς οι μέσες θερμοκρασίες αυξήθηκαν, και να λιώνει και ανάμεσα σε άλλα δημιούργησε και τον ποταμό Breitach που με τα ορμητικά του νερά έσκαψε τον ασβεστόλιθο που κρυβόταν κάτω από τον παγετώνα και δημιούργησε ένα πανέμορφο τοπίο.
Ήταν όμως μια μέρα του 1901 η αρχή που θα έκανε τη «ζωή» του φαραγγιού διαφορετική, όταν ο πάστορας του Τίφενμπαχ, Γιοχάνες Σίμπελ πρότεινε να γίνει το φαράγγι προσβάσιμο στον κόσμο. Ο πάστορας ήθελε να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στην κοινότητά του, προκειμένου να βελτιώσει τις κακές συνθήκες ζωής των κατοίκων. Το έργο, λόγω της φύσης του φαραγγιού, είχε πολλές δυσκολίες ωστόσο ο πάστορας επέμεινε και μαζί με τους συντοπίτες του προσπάθησε να βρει τρόπο για να κάνει την ιδέα του πραγματικότητα. Φυσικά το μεγάλο εμπόδιο ήταν η ανεύρεση των οικονομικών πόρων. Για αυτό δημιούργησαν το 1904, τον Σύνδεσμο Breitachklamm ώστε οι πολίτες να μπορέσουν να αγοράσουν μετοχές της εταιρείας και με αυτό τον τρόπο να χρηματοδοτήσουν το έργο.
Στόχος του μηχανικού που ανέλαβε το έργο ήταν να ενισχύσει τα περάσματα που δημιούργησε η φύση. Για λόγους ασφαλείας, το ύψος του μονοπατιού έπρεπε να ήταν τουλάχιστον πέντε μέτρα πάνω από το νερό και τα σκαλοπάτια προς το Zwing, το πιο στενό κομμάτι του, να είναι λαξευμένα στον βράχο. Τη βαριά δουλειά για το μονοπάτι στο Zwing μάλιστα ανέλαβε μια ιταλική εταιρεία και η πρώτη έκρηξη έλαβε χώρα στις 25 Ιουλίου του 1904 ενώ σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 4 Ιουνίου του1905, το φαράγγι καθαρίστηκε και εγκαινιάστηκε επίσημα. Το φαράγγι έχει μήκος 1.600 μέτρα και πλάτος μόλις δύο μέτρα στο «Zwing», το κεντρικό και πιο εντυπωσιακό τμήμα του φαραγγιού και σήμερα προσελκύει πάνω από 300.000 επισκέπτες κάθε χρόνο.
Μάλιστα, το μεγάλο του βάθος, που αγγίζει σε σημεία τα 100 μ., η πλούσια φύση και ο θόρυβος από το ορμητικό νερό του ποταμού είχε δημιουργήσει ανά τα χρόνια μύθους που μιλούσαν για κρυμμένους θησαυρούς και φαντάσματα.
Πρόκειται για ένα πραγματικά συγκλονιστικό φαράγγι που η πεζοπορία σε αυτό σου δημιουργεί μια αίσθηση δέους για το γεγονός ότι η φύση από μόνη της μεγαλουργεί. Το μονοπάτι αγκαλιάζει το σχήμα των βράχων, και περνά από σημεία του φαραγγιού που άλλοτε είναι εντελώς γκρι με μια υποψία πράσινου και άλλοτε ντυμένο με βρύα, δέντρα να ξεπηδούν από τα τοιχώματά του. Για αυτό καθώς διασχίζετε το Breitachklamm, να θυμάστε να κοιτάτε εκτός από το συναρπαστικό ορμητικό ποτάμι και τα ψηλά βράχια με τους υπέροχους αφηρημένους σχηματισμούς και την καταπράσινη φύση.
Παρά το γεγονός ότι η πεζοπορία στο φαράγγι την άνοιξη και το καλοκαίρι είναι πιο εύκολη, το χειμώνα είναι μια σπάνια και πανέμορφη εμπειρία καθώς μπορείτε να περπατήσετε πίσω από παχιές κουρτίνες πάγου, να χαϊδέψετε τεράστιους παγοκρυστάλους και να αντικρύσετε παγωμένους καταρράκτες. Ένα απόκοσμο τοπίο που παίρνει παραμυθένιες διαστάσεις όταν οι ακτίνες του ήλιου ακουμπήσουν στους παγωμένους βράχους και το φως τους λούσει το φαράγγι.
Για όσους ανησυχούν για την ασφάλεια να πούμε πως το φαράγγι περνά προληπτικά από ελέγχους και συντηρήσεις. Μάλιστα μετά το χειμώνα που ο πάγος τείνει να δημιουργεί ανοίγματα στα βράχια, υπάρχει μια περίοδος μέσα στην άνοιξη που το φαράγγι κλείνει ώστε να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι και οι συντηρήσεις. Οι βράχοι, επιθεωρούνται από μια ομάδα επαγγελματιών βιομηχανικών αναρριχητών και δέκα άνθρωποι εργάζονται στη συνέχεια για δύο εβδομάδες, καθαρίζοντας χαλαρούς βράχους ή ενδεχομένως κάποιους που έχουν πέσει.
Το μονοπάτι στο φαράγγι μπορεί επίσης να συνδυαστεί και με τα μονοπάτια που διατρέχουν την γύρω περιοχή. Εξαρτάται από εσάς αν θέλετε να περπατήσετε πρώτα μέσα στο φαράγγι από κάτω προς τα πάνω και στη συνέχεια να επιστρέψετε μέσω ενός από τα πολλά μονοπάτια πεζοπορίας της περιοχής ή να ξεκινήσετε από τα μονοπάτια πεζοπορίας και να κρατήσετε την ανάβαση μέσα στο φαράγγι για το τέλος.
Η είσοδος στο φαράγγι γίνεται είτε μέσω του γραφείου εισιτηρίων στο πάρκινγκ P1 στο Tiefenbach είτε από το P2 στο Walserschanz μέσω του άνω σημείου ελέγχου.
Διαβάστε ακόμα:
Moselsteig: Γιατί οι πεζοπόροι θέλουν να περπατήσουν σε αυτό το απίθανο μονοπάτι της Γερμανίας
City break στο παραμυθένιο Füssen της Γερμανίας
Φρανκφούρτη, Νυρεμβέργη, Στουτγκάρδη -3 υπέροχες πόλεις της Γερμανίας για ένα μοναδικό ταξίδι
