Τα κορυφαία αξιοθέατα στη Ζάκυνθο

Ο ωραιότερος παραλιακός περίπατος για ντόπιους και επισκέπτες είναι η οδός Ανδρέα Λομβαρδού – η περίφημη Στράτα Μαρίνα. Από εκεί θα φτάσετε στην πλατεία Σολωμού, τη μεγαλύτερη της πόλης, γεμάτη με αγάλματα γνωστών προσωπικοτήτων του νησιού. Εκεί βρίσκεται το Πνευματικό Κέντρο, που στεγάζει τη Βιβλιοθήκη και το Ιστορικό Αρχείο, καθώς και το κτήριο που φιλοξενεί το Βυζαντινό Μουσείο. Στην άκρη της, κοντά στη θάλασσα, στέκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Μόλου, η οποία χτίστηκε από ναυτικούς του νησιού στα μέσα του 16ου αιώνα και διασώθηκε από τον σεισμό του 1953. Οι κάτοικοι τη θεωρούν σημαντική, γιατί εκεί διετέλεσε εφημέριος για ένα διάστημα ο Άγιος Διονύσιος, μάλιστα, στο εσωτερικό της φυλάσσονται τα αρχιερατικά του άμφια.

Συνεχίζοντας στον πεζόδρομο, θα περάσετε τη μικρή πλατεία Δημοκρατίας με τα καφέ, για να φτάσετε στην πλατεία Αγίου Μάρκου, το παλιό κέντρο της πόλης. Θα δείτε το Μουσείο Σολωμού, Κάλβου και Επιφανών Ζακυνθίων και, δίπλα του, την καθολική εκκλησία του Αγίου Μάρκου, έναν από τους ελάχιστους καθολικούς ναούς στο νησί. Ακολουθώντας τον πεζόδρομο της 21ης Μαΐου, θα φτάσετε στην πλατεία Ντίνου Κονόμου, με τις προτομές του Κωνσταντίνου Λομβάρδου και του Διονυσίου Ρώμα. Στην οδό Αλέξανδρου Ρώμα χτυπά η εμπορική καρδιά της πόλης, ενώ δίπλα στο κύριο λιμάνι της Ζακύνθου βρίσκεται η μαρίνα, με περίπου 150 θέσεις ελλιμενισμού.

Ναός Αγίου Διονυσίου

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε το 1547 στη Ζάκυνθο και είχε σπουδαία δράση από τα μέσα του 16ου αιώνα έως και τις αρχές του 17ου. Υπήρξε επίσης επίσκοπος Αιγίνης. Πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου του 1622 και η τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Στροφάδων. Το 1717, το -σχεδόν άφθαρτο από τον χρόνο- λείψανό του μεταφέρθηκε στη Ζάκυνθο. Ο σημερινός μεγαλοπρεπής ναός του Αγίου Διονυσίου θεμελιώθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1925 και αποπερατώθηκε το 1932. Τα σχέδιά του φέρουν την υπογραφή του καθηγητή Αναστάσιου Ορλάνδου. Ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής με καμάρα και θεωρείται κομψοτέχνημα της νεοελληνικής ναοδομίας. Το ευτύχημα είναι ότι τόσο κατά τον βομβαρδισμό της πόλης από τις δυνάμεις του Άξονα το 1940 όσο και κατά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953, ο ναός δεν υπέστη ζημιές. Μόνο το καμπαναριό υπέστη σοβαρές φθορές και κρίθηκε κατεδαφιστέο, ώστε να χτιστεί νέο στη θέση του, ύψους 37 μέτρων, με τέσσερις μεγάλες καμπάνες.

Εσωτερικά, η εκκλησία εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με το μέγεθός της και τον πλούτο των αγιογραφιών της. Δεξιά της Αγίας Τράπεζας βρίσκεται η ανάγλυφη λάρνακα με το σκήνωμα του Αγίου Διονυσίου, η οποία αποτελεί σημαντικό προσκύνημα. Η λάρνακα κατασκευάστηκε το 1829 από Ηπειρώτη τεχνίτη και το σκάλισμά της θεωρείται από πολλούς τεχνοκριτικούς ένα από τα κορυφαία έργα της νεοελληνικής αργυρογλυπτικής, καθώς απεικονίζει την κοίμηση του αγίου με εξαιρετικές λεπτομέρειες. Το λείψανό του έχει διατηρηθεί σε κατάσταση αφυδάτωσης, χωρίς εμφανή σημάδια φθοράς ή αποσύνθεσης. Η γενική του όψη είναι υποβλητική, απόκοσμη και παρακλητική. Με εξαίρεση τις περιόδους που το σκήνωμα εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα (λιτανείες 24ης Αυγούστου, 17ης Δεκεμβρίου και κατά την πασχαλινή περίοδο), η λάρνακα ανοίγει για τους προσκυνητές μετά από προφορική αίτηση στον εφημέριο, ο οποίος κάθε φορά τελεί τρισάγιο.

Νέα Μονή Στροφάδων

Το κτιριακό συγκρότημα της Νέας Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον ναό του πολιούχου και καταλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη την έκταση της πλατείας πίσω από το ιερό. Αποτελείται από δύο πτέρυγες. Η πρώτη έχει κανονικό τετράγωνο σχήμα, είναι διώροφη, με ταράτσα και εσωτερικό αίθριο. Φιλοξενεί γραφεία, την τράπεζα και τα κελιά των μοναχών. Χτίστηκε μετά τους σεισμούς του 1953 και ανακαινίστηκε εκ βάθρων το 2000. Την ίδια χρονιά εγκαινιάστηκε η νέα τριώροφη πτέρυγα του μοναστηριού, σε σχήμα «Γ». Στο υπόγειο λειτουργεί ένα υπερσύγχρονο εργαστήριο συντήρησης εικόνων. Το – σχεδόν κρυμμένο – Εκκλησιαστικό Μουσείο της μονής εκθέτει, μεταξύ άλλων, από τα πρώτα καριοφίλια της Επανάστασης, μία μικρογραφία του καστρομονάστηρου στις Στροφάδες, πίνακες του Νικόλαου Κουτούζη, έργα Κρητών ζωγράφων, πολύτιμα χειρόγραφα, σπάνιες εκδόσεις, χρυσοκέντητα άμφια κ.ά.

Βυζαντινό Μουσείο

Το εντυπωσιακό κτίριο στη βορειοδυτική πλευρά της πλατείας Σολωμού διαφυλάσσει θησαυρούς της μεταβυζαντινής περιόδου, όπως εικόνες, ξυλόγλυπτα τέμπλα, προσκυνητάρια, τοιχογραφίες, πίνακες από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα, καθώς και διάφορα εκκλησιαστικά αντικείμενα. Στην είσοδο βρίσκεται η μακέτα–αναπαράσταση της πόλης της Ζακύνθου πριν από τον καταστροφικό σεισμό του 1953, έργο του Ζακυνθινού Γιάννη Μάνεση. Χρησιμοποιώντας παλιά τοπογραφικά, αεροφωτογραφίες, σχέδια, σκίτσα, κάρτες, φωτογραφίες και όσα είχαν χαραχτεί στη μνήμη του, κατάφερε, ύστερα από 14 χρόνια δουλειάς (1972–1986), να δημιουργήσει μια μικρογραφία πόλης με 2.500 σπίτια.

Περιηγούμενοι, θα δείτε το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο από τον ναό του Παντοκράτορα, που ιδρύθηκε την 1η Αυγούστου 1517, στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων. Ακολουθεί το τέμπλο του Αγίου Δημητρίου του Κόλα (1690) και, ανεβαίνοντας στον όροφο, θα δείτε τις τοιχογραφίες του καθολικού της μονής Αγίου Ανδρέα Βολιμών, που χτίστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα. Εντυπωσιακή είναι η αίθουσα με τα δυτικής επιρροής έργα των Ν. Κουτούζη και Ν. Καντούνη, κύριων εκπροσώπων της Επτανησιακής Σχολής, οι οποίοι απομακρύνθηκαν από τη βυζαντινή παράδοση. Μεταξύ άλλων, εκτίθεται και η εικόνα της Παναγίας Mater Dolorosa -Θλιμμένη Μητέρα- από τον ναό της Παναγίας Επισκοπιανής (αρχές του 19ου αιώνα).

Η Μπόχαλη και το κάστρο

Η Μπόχαλη θεωρείται η ωραιότερη γειτονιά της πόλης και απέχει περίπου 2 χλμ. από το κέντρο. Προσφέρει πανοραμική θέα προς την πόλη, το λιμάνι, το Αργάσι και τον κόλπο του Λαγανά, θέα που γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακή την ώρα του δειλινού. Αποτελεί μία από τις παλαιότερες συνοικίες της Ζακύνθου, καθώς εκεί επεκτάθηκε η παλαιά πόλη, που ήταν αρχικά περίκλειστη μέσα στα τείχη του κάστρου. Σήμερα διαθέτει καφέ, εστιατόρια και ξενοδοχεία. Λόγω των σεισμών, πολλά από τα παλιά αρχοντόσπιτά της κατέρρευσαν, ωστόσο ορισμένα διατηρούνται και αξίζει να περπατήσετε για να τα δείτε. Έπειτα, μπορείτε να καθίσετε στην πλατεία με τα καφέ που προσφέρουν ωραία θέα. Στην άκρη της πλατείας βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας της Χρυσοπηγής, γνωστής και ως Ζωοδόχου Πηγής.

Το φρούριο της Ζακύνθου

Ακόμη πιο ψηλά από τη Μπόχαλη, πνιγμένα στο πράσινο, βρίσκονται τα ερείπια του φρουρίου της Ζακύνθου, όπου, στα χρόνια της Ενετοκρατίας, βρισκόταν η πρωτεύουσα του νησιού. Το πότε ακριβώς χτίστηκε δεν είναι γνωστό, θεωρείται, ωστόσο, ότι στη θέση του υπήρχαν τα τείχη της αρχαίας ακρόπολης καθώς και βυζαντινό κάστρο. Λόγω των συχνών και ισχυρών σεισμών, τα οχυρωματικά έργα καταστρέφονταν και υπήρχε ανάγκη να ανακατασκευάζονται συχνά. Εικάζεται ότι οι Βενετοί, αφού κατέκτησαν το νησί, έκτισαν κάστρο εκεί το 1480, το οποίο καταστράφηκε λίγο αργότερα από τους Τούρκους. Επισκευάστηκε το 1514 υπό την επίβλεψη των Ενετών, αλλά και πάλι οι σεισμοί του προκάλεσαν σοβαρές ζημιές.

Τα τμήματα των τειχών και των οχυρώσεων που διασώζονται κατασκευάστηκαν το 1646 από Ενετούς μηχανικούς με τη βοήθεια Ζακυνθινών μαστόρων. Την ίδια εποχή δημιουργήθηκε και ο λιθόστρωτος δρόμος που έφτανε μέχρι τη θάλασσα, η Strada Giustiniana – γνωστή αργότερα ως Σαρτζάδα. Σημαντική επέμβαση για τη συντήρηση και την επισκευή των τειχών και των κτιρίων πραγματοποιήθηκε το 1812 από τους Άγγλους, που τότε είχαν καταλάβει το νησί.

Η διαδρομή στο φρούριο είναι κυκλική. Η πρώτη στάση γίνεται συνήθως στα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (15ος–17ος αιώνας) και ακολουθεί το οχύρωμα Minotto (1646–47). Κοντά του βρίσκονται τα ερείπια των ναών της Παναγίας Λαουρένταινας, που χτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα, και του Σωτήρος. Στην ίδια περιοχή του κάστρου θα δείτε και το ποδοσφαιρικό γήπεδο της περιόδου της Αγγλοκρατίας. Εντυπωσιακή είναι η μεγάλη πυριτιδαποθήκη της Ενετοκρατίας, καθώς και τα ερείπια του διοικητηρίου και των στρατώνων που κατασκευάστηκαν επί Αγγλοκρατίας. Ένα μονοπάτι οδηγεί στην κορυφή του λόφου με την πανοραμική θέα. Περπατώντας προς την έξοδο, θα συναντήσετε τις φυλακές της Ενετοκρατίας, τη μικρή πυριτιδαποθήκη και τον προμαχώνα Grimani (1646–47), που πήρε το όνομά του από τον Proveditor General da Mar, Giovanni Battista Grimani.

Αρχοντικό Αλέξανδρου Ρώμα

Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό οικοδόμημα της Ζακύνθου πριν από τους σεισμούς του 1953, με ιδιαίτερη ιστορική αξία. Χτίστηκε για λογαριασμό του Άγγλου μεγαλέμπορου και υποπρόξενου Robert John Geoffrey στη δεκαετία του 1660. Το 1880 αγοράστηκε από τον Αλέξανδρο Ρώμα, Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, και μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσε κατοικία της οικογένειάς του.

Στο εσωτερικό του εντυπωσιάζει το «appartamento nobile», δηλαδή το δωμάτιο των ευγενών, επιπλωμένο με παλαιά αριστοκρατικά έπιπλα (móbila), καθώς και η βιβλιοθήκη, η οποία αριθμεί περίπου 10.000 τίτλους, ορισμένοι εκ των οποίων χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα. Ξεχωρίζουν επίσης η λεντίκα του 18ου αιώνα – ένα είδος άμαξας που μετέφερε τους ευγενείς και σηκωνόταν στους ώμους τεσσάρων ανδρών – και το σκρίνιο, δώρο του Καποδίστρια, με πολλές κρύπτες για τη φύλαξη απορρήτων εγγράφων.

Η Κυρά των Αγγέλων

Κοντά στο αρχοντικό Ρώμα βρίσκεται ένα λιτό πέτρινο εκκλησάκι, γνωστό ως «Η Κυρά των Αγγέλων», το οποίο χτίστηκε το 1687 από τη συντεχνία των συμβολαιογράφων. Καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1953, αλλά αναστηλώθηκε, διατηρώντας την αρχική του μορφή. Εξωτερικά ξεχωρίζουν το απλό σιδερένιο καμπαναριό και τα εντυπωσιακά σκαλιστά ανάγλυφα της Παναγίας και των Αγγέλων στην πρόσοψη.

Μουσείο Σολωμού, Κάλβου και Επιφανών Ζακυνθινών

Το Μαυσωλείο με τα οστά του Διονυσίου Σολωμού και του ποιητή Ανδρέα Κάλβου κτίστηκε μετά τους σεισμούς του 1953, στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, και θεωρείται σημείο ιδιαίτερης σημασίας για τους Ζακυνθινούς. Στις αίθουσες του μουσείου εκτίθενται, μεταξύ άλλων, φορητές εικόνες της κρητικής και της κρητικοεπτανησιακής σχολής του 17ου–18ου αιώνα, προσωπογραφίες και χειρόγραφα επιφανών Ζακυνθίων από τον 17ο έως τον 20ό αιώνα, προτομές, έπιπλα εποχής από αρχοντικά, μουσικά όργανα, κεντήματα, πλεκτά, γκραβούρες, κοσμήματα, φωτογραφίες κ.ά.

Ξεχωρίζει η αίθουσα με ποιήματα, αυθεντικά χειρόγραφα, προσωπικά αντικείμενα και τη στολή του Δημητρίου Σολωμού (αδελφού του Διονυσίου), καθώς και εκείνη που είναι αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου.

Η Φιλαρμονική

Η Ζακυνθινή Φιλαρμονική είναι η πρώτη που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, την 1η Μαΐου 1816, με πρόταση του Ιταλού καθηγητή μουσικής Marco Battagel. Αποτέλεσε πρότυπο για την ίδρυση φιλαρμονικών σε όλα τα Επτάνησα και αργότερα σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Η πρώτη δημόσια εμφάνισή της πραγματοποιήθηκε το 1817, υπό τη διεύθυνση του Battagel, με περιορισμένο αριθμό μουσικών. Ήταν η πρώτη που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, μαζί με άλλες εννέα. Η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της Ζακύνθου τη Μεγάλη Εβδομάδα, τα Χριστούγεννα, στη γιορτή του Αγίου Διονυσίου και σε διάφορες άλλες τοπικές εκδηλώσεις.

Οι καντάδες και η επτανησιακή μουσική

Οι Ζακυνθινοί, όπως και όλοι οι Επτανήσιοι, αγαπούν το τραγούδι που τους συντροφεύει στις χαρές και στις λύπες από τα πολύ παλιά χρόνια. Η επτανησιακή μουσική αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε η σύγχρονη ελληνική έντεχνη μουσική. Τέσσερα είναι τα βασικά μουσικά είδη που συναντά κανείς στο νησί: η εκκλησιαστική μουσική, τα δημοτικά τραγούδια και οι χοροί, οι καντάδες και οι αρέκιες (λαϊκά τραγούδια).

Οι καντάδες, γνωστές και ως σερενάτες, αποτελούν το δημοφιλέστερο είδος της έντεχνης επτανησιακής μουσικής. Είναι παραδοσιακά, πολυφωνικά τραγούδια για χορωδία, τα οποία συνοδεύονται από κιθάρα και μαντολίνο. Οι στίχοι τους είναι κυρίως ερωτικοί και συγκινούν με την απλότητα και τη μελωδικότητά τους.

Οι «Τραγουδιστάδες της Ζακύνθου» είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1992 από μια παρέα φίλων. Έχουν αποκτήσει μεγάλη δημοφιλία και έχουν συμβάλει ουσιαστικά στη διάσωση και καταγραφή αυτού του ξεχωριστού μουσικού είδους. Στο ενεργητικό τους περιλαμβάνονται πολλές και σημαντικές συμμετοχές σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Το Ναυάγιο

Όσοι έχουν δέσει αρόδο κοντά σε μια από τις πιο πολυφωτογραφημένες παραλίες του κόσμου και έχουν κάνει νωρίς το πρωί την πρώτη βουτιά της ημέρας στα τιρκουάζ νερά, έχουν ζήσει μια αξέχαστη εμπειρία. Όπως όλοι ξέρουμε, ο όρμος του Σπυριλή, ο λεγόμενος Ναυάγιο, είναι σήμα-κατατεθέν της Ζακύνθου, γνωστός παγκοσμίως. Έχει πρωταγωνιστήσει σε διαφημίσεις του ΕΟΤ εδώ και χρόνια -μάλιστα θεωρείται το δημοφιλέστερο τοπόσημο μετά την Ακρόπολη.

Ονομαζόταν Παναγιώτης και μετέφερε λαθραία τσιγάρα από την Τουρκία προς τα διεθνή ύδατα όπου είχε κανονιστεί ραντεβού. Η δουλειά χάλασε λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και μια βλάβη στη μηχανή. Ακυβέρνητο, το πλοίο χτύπησε στα βράχια της βορειοδυτικής Ζακύνθου και ξεβράστηκε στο κέντρο της πανέμορφης αμμουδιάς

Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου

Εκτείνεται από το Ακρωτήρι Μαραθιά μέχρι την παραλία του Γέρακα, περιλαμβάνοντας τις παραλίες Λίμνη Κερί, Λαγανά και Καλαμάκι, καθώς και τα νησάκια των Στροφάδων. Ιδρύθηκε το 1999 και η συνολική αυτή προστατευόμενη περιοχή ενσωματώνει χαρακτηριστικά μεσογειακά οικοσυστήματα: αμμουδιές και αμμόλοφους, αυτοφυή βλάστηση και πυκνά πευκοδάση.

Κύριος στόχος της ίδρυσης του πάρκου είναι η προστασία της ιδιαίτερης πανίδας του νότιου τμήματος της Ζακύνθου -με σημαντικότερες τις θαλάσσιες χελώνες Caretta caretta και τις φώκιες Monachus monachus-, καθώς και πολλών ειδών μεταναστευτικών πουλιών, ερπετών, άλλων θηλαστικών, αλλά και των υποθαλάσσιων λιβαδιών Ποσειδωνίας.

Μοναδικά γεωλογικά φαινόμενα

Γαλάζιες Σπηλιές

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα της Ζακύνθου, που συναγωνίζεται επάξια σε επισκεψιμότητα την παραλία Ναυάγιο και θα σας θυμίσει το Κλέφτικο της Μήλου. Τα λευκά βράχια σχηματίζουν διαδοχικές αψίδες και οι σπηλιές φωτίζονται και παίρνουν χρώμα από τα πρασινογάλανα νερά – εξ ου και η ονομασία τους. Οι λάτρεις των καταδύσεων και του snorkeling θα βρουν εδώ τον δικό τους παράδεισο. Η πρόσβαση γίνεται με τουριστικό σκάφος από τον Μακρύ Γιαλό, τον Άγιο Νικόλαο ή το λιμάνι της Ζακύνθου.

Σπήλαια Κεριού / Ακρωτήριο Μαραθιά

Τα ψηλά λευκά βράχια με τις φυσικές αψίδες, οι πολυάριθμες σπηλιές -προσβάσιμες είτε κολυμπώντας είτε με βάρκα- και τα εκπληκτικά τιρκουάζ και γαλαζοπράσινα νερά συνθέτουν έναν μαγικό θαλάσσιο τοπίο. Στο ακρωτήριο του Μαραθιά υπάρχουν επίσης μικρές, απόμερες παραλίες. Η πρόσβαση γίνεται με τουριστικό σκάφος ή με δικό σας μέσο, ώστε να έχετε χρόνο να εξερευνήσετε τις σπηλιές με την ησυχία σας.

Ο Λαγανάς

Φημισμένος διεθνώς προορισμός για όσους αγαπούν το καλοκαιρινό ξεφάντωμα, το μπάνιο και το άφθονο ποτό, ο Λαγανάς προσελκύει παραδοσιακά νεαρόκοσμο από τη βόρεια Ευρώπη. Ο οικισμός δημιουργήθηκε από κατοίκους των χωριών Παντοκράτορας και Λιθακιά τη δεκαετία του ’70, όταν άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά η περιοχή. Ο κεντρικός του δρόμος φιλοξενεί δεκάδες μπαρ, σφύζει από ζωή καθ’ όλη τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν, και τα μηχανάκια που κυκλοφορούν εντείνουν τον θόρυβο από τις ανάμεικτες μουσικές.

Ο Κοιλιωμένος

Στο ορεινό αυτό χωριό κατοικούν λίγες εκατοντάδες άνθρωποι, που ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Ο Κοιλιωμένος πήρε το όνομά του από το φυσικό κοίλωμα όπου είναι χτισμένος, ώστε να παραμένει αόρατος από τους πειρατές. Ο οικισμός διατηρεί τα σημάδια της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του και διαθέτει οικοδομήματα που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα. Στην πλατεία, το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου τραβά την προσοχή χάρη στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του. Χτίστηκε μεταξύ 1893 και 1900 από ντόπιους μαστόρους. Στην κορυφή του διακρίνονται ορισμένα παράξενα σύμβολα, τα οποία, σύμφωνα με τους κατοίκους, σχετίζονται με το καλό και το κακό, με τη ζωή και τον θάνατο. Κάποιοι τα θεωρούν μασονικά.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου ξεχωρίζει στην Ελλάδα για τα γοτθικά της χαρακτηριστικά. Αν και μοιάζει παμπάλαια, χτίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, στη θέση παλαιότερου παρεκκλησίου. Τη δεκαετία του ’60 υπέστη επεμβάσεις αναστήλωσης.

Στον Κοιλιωμένο λειτουργεί ο γυναικείος συνεταιρισμός «Οι Μελισιώτισσες», όπου μπορείτε να αγοράσετε λαδοτύρι Ζακύνθου, φυσικά κεριά, λικέρ, ξύδι, μαρμελάδες, σαπούνια, βότανα, μπισκότα και βουτήματα διαφόρων ειδών και σχεδίων, πεντανόστιμο ψωμί, διακοσμητικά αντικείμενα και κοσμήματα.

Πέτρινο Πάρκο Ασκός

Το πάρκο βρίσκεται στις Βολίμες και φιλοξενεί περίπου 200.000 αυτοφυή φυτά, θάμνους και δέντρα, κάποια από τα οποία, όπως οι ελιές, έχουν ηλικία άνω των 600 ετών. Σε διάφορα σημεία του υπάρχουν παλιά πετρόκτιστα οικήματα, στάβλοι, στέρνες κ.ά. Φιλοξενεί επίσης εκατοντάδες ζώα που ζουν ελεύθερα, όπως διάφορα είδη γερακιών και άλλων πουλιών, θηλαστικών και αμφιβίων. Τα ζώα τρέφονται με φυσικό τρόπο. Μπορείτε να παρακολουθήσετε – ή και να συμμετάσχετε σε – διάφορες εποχιακές δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στο πάρκο, όπως το άρμεγμα ή η συγκομιδή ελιών.

Οικισμοί της ενδοχώρας

Το Καταστάρι

Η κωμόπολη είναι αμφιθεατρικά χτισμένη σε ένα καταπράσινο τοπίο, με όμορφη θέα προς τη θάλασσα, και περιλαμβάνει μικρότερους οικισμούς και περιοχές, όπως τα Χαρτάτα, τις Αλυκές -όπου κατά την Ενετοκρατία γινόταν παραγωγή αλατιού-, τον Ποταμό, την Κλεισούρα και τη Λαγκάδα, όπου βρίσκεται η Μονή Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Οι Βολίμες

Βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του νησιού και θεωρούνται η «πρωτεύουσα» αυτής της περιοχής. Στην Κάτω Γειτονιά αξίζει να αναζητήσετε την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, η οποία εντυπωσιάζει με το μπλε-λουλακί χρώμα της. Στη Μεσαία Γειτονιά, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής θεωρείται – σύμφωνα με τους ντόπιους- μία από τις παλαιότερες του νησιού, με εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Το Μαχαιράδο

Αξιοθέατο του χωριού αποτελεί η εκκλησία της Υπαπαντής, που ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα και αναστηλώθηκε μετά τους σεισμούς, σύμφωνα με την όψη που είχε το 1842. Στο εσωτερικό της διατηρείται μόνο το ξυλόγλυπτο και επίχρυσο τέμπλο, με υψηλής τέχνης εικονογράφηση. Αντίθετα, η εκκλησία των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας καταστράφηκε από πυρκαγιά το 2005· ωστόσο, το πέτρινο καμπαναριό του 1810 παρέμεινε ανέπαφο.

Λούχα, Γύρι, Έξω Χώρα

Και οι τρεις οικισμοί άντεξαν στους σεισμούς του 1953, διατηρώντας έτσι την εικόνα του πώς ήταν παλαιότερα αυτού του τύπου τα χωριά, με τα στενά σοκάκια και τα παραδοσιακά οικοδομήματα. Στην Έξω Χώρα μπορείτε να καθίσετε στην πλατεία για καφέ και να θαυμάσετε την υπεραιωνόβια ελιά, της οποίας ο κορμός θυμίζει γλυπτό της φύσης.

Μουσείο Χέλμη Φυσικής Ιστορίας -Αγία Μαρίνα

Μέσα από τα 6.000 εκθέματα της μόνιμης συλλογής του μουσείου θα γνωρίσετε τα μυστικά της ζακυνθινής φύσης και των οικοσυστημάτων της, αλλά και στοιχεία από τις πέντε ηπείρους. Στο πρώτο επίπεδο, η αίθουσα είναι αφιερωμένη στα ζώα και τα πουλιά του κόσμου.

Στο υπόγειο εκτίθενται περίπου 3.000 οργανισμοί από τις επτά θάλασσες του κόσμου, μεταξύ των οποίων σπόγγοι, κοράλλια, αστερίες, κοχύλια, καρχαρίες, παράξενα ψάρια και, φυσικά, χελώνες Caretta caretta. Παρουσιάζονται επίσης απολιθώματα εκατομμυρίων ετών, καθώς και ορυκτά και πετρώματα. Θα δείτε ακόμη 2.500 είδη πεταλούδας και νυχτοπεταλούδας από όλο τον κόσμο, καθώς και 850 είδη πουλιών.

Το Βερτζάγειο Λαογραφικό Μουσείο στα Πηγαδάκια

Χάρη στα παλιά αντικείμενα που συλλέγει ο Σπύρος Βερτζάγιας εδώ και χρόνια θα δείτε να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σας 200 χρόνια ιστορίας της Ζακύνθου. Περιλαμβάνονται έπιπλα, ένα σιδερένιο πιεστήριο, ένα μονολίθαρο που με τη βοήθεια αλόγου έλιωνε τις ελιές, παλιά εργαλεία, νομίσματα, χάρτες, σχολικά θρανία, φωτογραφίες πολιτικών, ένα αυθεντικό ψήφισμα της Βουλής των Επτανήσων κ.α.

Μιλάνειο Ναυτικό Μουσείο στο Τσιλιβί

Ιδρύθηκε από τον μοναδικό Έλληνα ζωγράφο -καραβογράφο των Ναυτικών Μουσείων της χώρας, Αντώνη Μιλάνο και περιλαμβάνει μία από τις μεγαλύτερες Ναυτικές Πινακοθήκες στην Ελλάδα, με 140 ζωγραφικά έργα, η οποία καλύπτει 4.000 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Ξεχωριστή θέση κατέχει το τμήμα που παρουσιάζει πλοία του ναυτικού από την ίδρυση της βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Θα δείτε ακόμη αντικείμενα του αντιτορπιλλικού «Λέων», που θεωρείτα ότι πήρε μέρος στο περίφημο πείραμα της Φιλαδέλφειας του 1943, φωτογραφικό υλικό, στολές, μοντέλα πλοίων, πυξίδες, θυρεούς κ.α. Χάρη στο πληροφοριακό υλικό θα μάθετε για το ναυάγιο του βρετανικού υποβρυχίου «Περσεύς», το 1941.

Οι Στροφάδες

Ο 16ος αιώνας για τη Ζάκυνθο θα μπορούσε άνετα να ονομαστεί ως χρυσός αιώνας του μοναχισμού στη διάρκεια του οποίου ιδρύθηκαν τα μοναστήρια του φραγκοκρατούμενου τότε νησιού. Αρκετούς αιώνες πριν, ο αναχωρητισμός άκμασε στα δύο μικρά νησάκια των Στροφάδων, στα νοτιοδυτικά της Ζακύνθου, σε ίση απόσταση από τα παράλια της Πελοποννήσου, απέναντι από την Κυπαρισσία. Ονομάζονται Αρπύα -το πιο μικρό- και Σταμφάνη το μεγαλύτερο. Αποτελούν τμήμα του Θαλάσσιου Πάρκου της Ζακύνθου, είναι πολύ όμορφα, εύφορα και ιδανικό πέρασμα για τα αποδημητικά πουλιά. Στη Σταμφάνη βρίσκεται το περιτειχισμένο καστρομονάστηρο που έχει πληγεί στη διάρκεια της ιστορίας του από τους μεγάλους σεισμούς με αποτέλεσμα να υποστεί σημαντικές ζημιές. Είναι αφιερωμένο στην «Παναγία της των πάντων χαράς» και στον Άγιο Διονύσιο. Σύμφωνα με την παράδοση, κτίστηκε το 1241 από την Ειρήνη, αυτοκράτειρα του Βυζαντίου. Εκεί μόνασε ο Αγιος Διονύσιος και υπάρχει το κενοτάφιό του.

Διαβάστε ακόμα:

Τα καλύτερα εστιατόρια της Ζακύνθου

Γεύσεις και αρώματα από την τοπική κουζίνα της Ζακύνθου

Ζάκυνθος: Μονοήμερη στον Γέρακα, βόλτα στα ορεινά και relaxing στον Βασιλικό