Τα κορυφαία αξιοθέατα της Κεφαλονιάς

Η φαρδιά λεωφόρος Ριζοσπαστών, ή «δρόμος με τους φοίνικες» όπως την αποκαλούν, συναγωνίζεται το Λιθόστρωτο σε ζωντάνια. Είναι γεμάτη με πάγκους μικροπωλητών, καφέ, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία και κάποια σημαντικά κτίσματα όπως το αρχοντικό Γκεντιλίνη -Κοσμετάτου, ένα από τα ελάχιστα δείγματα της σπουδαίας προσεισμικής αρχιτεκτονικής του Αργοστολίου. Απέναντι βρίσκεται το κτίριο της Φιλαρμονικής.

Η λιμνοθάλασσα του Κούταβου

Όταν μπαίνετε στο Αργοστόλι από την κεντρική του είσοδο, σας υποδέχεται η λιμνοθάλασσα του Κούταβου με το άγαλμα του Κεφαλονίτη πολιτικού. Η ομώνυμη παραλιακή λεωφόρος που περνάει από μπροστά του έχει προκυμαία για περίπατο. Πριν φθάσετε στο κολυμβητήριο και τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων από όπου ξεκινάει ο Γύρος της Λάσσης, μπορείτε να περπατήσετε στην γέφυρα του Δράπανου που ενώνει την πόλη με τα απέναντι χωριά και τους δρόμους που οδηγούν στο Ληξούρι, το Φισκάρδο και τη Σάμη.

Ο αλλοτινός βαλτότοπος γύρω από τη λιμνοθάλασσα είναι πλέον ιδανική περιοχή για περπάτημα, κατάφυτη, με τρεχούμενα νερά, κύκνους, αγριόπαπιες και άλλα πουλιά. Περίπου στη μέση της διαδρομής, υψώνεται ο λόφος της αρχαίας Κράνης όπου σώζονται ακόμη τα κυκλώπεια τείχη από λαξευτούς ογκόλιθους του 7ου και 6ου αιώνα π.Χ., καθώς και υπολείμματα δωρικού ναού της Δήμητρας. Ένας ερειπωμένος μύλος πάνω από την γέφυρα οριοθετεί την τοποθεσία Μύλοι, ενώ προς τα βόρεια βρίσκεται το ξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας, απ’ όπου έχετε πανοραμική άποψη του Αργοστολίου.

Ο γύρος της Λάσσης

Θα ήταν σοβαρή παράλειψη να μην επισκεφθεί κανείς τη Λάσση, με τα πολυτελή ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τις υπέροχες παραλίες -τον Μακρύ και τον Πλατύ Γιαλό. Ακολουθώντας τη διαδρομή που ξεκινάει από την παραλιακή οδό, θα δείτε τις Καταβόθρες και το φανάρι των Αγίων Θεοδώρων, το λευκό κτίσμα των αρχών του 19ου αι. με τις είκοσι κολόνες και τον πυργίσκο που ξανακτίστηκε μετά τους σεισμούς. Λίγο πιο πέρα, σε ένα ύψωμα βρίσκεται το μνημείο των πεσόντων Ιταλών, προς τιμήν των 10.000 στρατιωτών της ιταλικής μεραρχίας «Αqui» που έχασαν την ζωή τους στο νησί το 1943 πολεμώντας τους Ναζί. Στη συνέχεια της διαδρομής υπάρχουν υπέροχες μικρές παραλίες ή πευκόφυτες εκτάσεις και το ύψωμα του Φαραώ. Από εκεί επιστρέφετε στο Αργοστόλι.

Η γέφυρα του Δράπανου

Ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του Αργοστολίου είναι η πέτρινη γέφυρα του Δράπανου (ή Δεβοσέτου), με τις διαδοχικές καμάρες. Ενώνει τον κόλπο του Αργοστολίου με την απέναντι ακτή, χωρίζοντας το λιμάνι από τη λιμνοθάλασσα του Κούταβου, έχει μήκος 900 μ. και αρχίζει μπροστά από την εκκλησία της Παναγίας της Σισσιώτισσας. Κατασκευάστηκε το 1813, όταν ο τότε τοποτηρητής στην Κεφαλονιά βρετανός συνταγματάρχης Κάρολος Φίλιππος Ντε Μποσσέ, διαπίστωσε ότι το Αργοστόλι ήταν αποκομμένο από ένα μεγάλο τμήμα του νησιού. Έως τότε η πρόσβαση στην πόλη γινόταν είτε με βάρκες, είτε κάνοντας τον γύρο της λιμνοθάλασσας που τότε ήταν βαλτότοπος. Αν και στην αρχή υπήρχαν επιφυλάξεις και αντιδράσεις, ο Ντε Μποσσέ γρήγορα έβαλε και τα θεμέλια της λίθινης κατασκευής, ενώ την τελική μορφή έδωσε ο διάδοχός του, Κάρολος Νάπιερ.

Οι Καταβόθρες

Στην είσοδο του φυσικού λιμανιού του Αργοστολίου τα νερά της θάλασσας διεισδύουν σε διάφορα σημεία της ακτής και έπειτα εξαφανίζονται. Το φαινόμενο παρατήρησαν για πρώτη φορά έκπληκτοι οι κάτοικοι της περιοχής το 1835, για να ακολουθήσουν οι προσπάθειες διαφόρων ερευνητών να καθορίσουν το σημείο εκροής των υδάτων, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Έως ότου, το 1963, ο φημισμένος σπηλαιολόγος Γιάννης Πετρόχειλος μαζί με Αυστριακούς γεωλόγους έριξαν στο νερό μία ειδική χρωστική ουσία, την ουρανίνη, για να εντοπίσουν, μετά από δύο εβδομάδες, κατάλοιπα του χρώματος 15 χλμ. μακριά. Συγκεκριμένα, έφθασαν στο λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης, στον Καραβόμυλο, καθώς και σε κάποιες κοντινές πηγές. Η θάλασσα δηλαδή, εισχωρεί στην δυτική ακτή της Κεφαλονιάς και, κρυμμένη στα ρήγματα που βρίσκονται στο έδαφός της, ταξιδεύει μέχρι την ανατολική πλευρά του νησιού. Σε αυτή την παράξενη πορεία του, μάλιστα, το νερό της θάλασσας αναμειγνύεται με υπόγεια ρεύματα φθάνοντας στον προορισμό του όχι μόνο υφάλμυρο, αλλά και με μεγαλύτερη ταχύτητα.

Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη και Ιστορικό-Λαογραφικό Μουσείο

Ιδρύθηκε χάρη σε κληροδότημα του ευεργέτη του νησιού Μαρίνου Κοργιαλένιου, το 1924 και συγχωνεύθηκε με την παλαιότερη Δημόσια Βιβλιοθήκη που λειτουργούσε από το 1887. Ειδικό τμήμα της είναι αφιερωμένο στην επτανησιακή βιβλιογραφία, ενώ υπάρχει μεγάλος αριθμός, κεφαλληνιακών κυρίως, εφημερίδων από το 1849. Φυλάσσεται επίσης σημαντικός αριθμός χειρογράφων -μεταξύ των οποίων και βυζαντινής μουσικής.

Το μουσείο βρίσκεται στον ισόγειο χώρο του διατηρητέου κτιρίου της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης και λειτουργεί από το 1971. Οι συλλογές του έχουν στόχο να αποτυπώσουν από τη σκοπιά της καθημερινής ζωής των ανθρώπων την ιστορία της Κεφαλονιάς από την εποχή της Ενετικής κατάκτησης (γύρω στο 1500 μ.Χ.), μέχρι την καταστροφή του πολιτισμού του νησιού από τους σεισμούς του 1953. Οι συλλογές προβάλλουν την αστική και αγροτική ζωή σε όλες τις εκφάνσεις τους -ενδυμασία, οικιακή οικονομία, οικογενειακή και κοινωνική ζωή, λαϊκή τέχνη, αναψυχή-, καθώς και της εκκλησιαστικής τέχνης. Παρουσιάζουν επίσης την προσεισμική αρχιτεκτονική και πολεοδομία, τις καταστροφές του σεισμού του 1953 και την ανοικοδόμηση, ενώ αποδίδεται φόρος τιμής σε επιφανείς προσωπικότητες που σφράγισαν με τη δράση τους την τοπική ιστορία.

Τηλ: 26710 22583

Αρχαιολογικό Μουσείο Ληξουρίου

Φιλοξενεί εκθέματα που χρονολογούνται από τη γεωμετρική και την αρχαία εποχή, την κλασική περίοδο, την ελληνιστική, τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή, που ανακαλύφθηκαν χάρη στις ανασκαφές γύρω από το νησί. Μεταξύ των σημαντικότερων εκθεμάτων είναι το χάλκινο κεφάλι του 3ου αι. Π.Χ. και η πινακίδα «Tripis Damatri Ke Kora» του 6ου -7ου αιώνα π.Χ., αφιερωμένη στη θεά Δήμητρα και την Περσεφόνη. Ειδικά στη δεύτερη αίθουσα θα δείτε ευρήματα από τη μυκηναϊκή περίοδο, η οποία είναι η πιο ενδιαφέρουσα για την Κεφαλλονιά, όπως χρυσά νομίσματα, χάλκινα σπαθιά, αγγεία, κοσμήματα και έναν αιγυπτιακό σκαραβαίο.

Τηλ: 26710 28300

Το Ληξούρι

Στη σημερινή μικρή πολιτεία μπορεί ακόμη να διακρίνει κανείς την ρομαντική και αρχοντική ατμόσφαιρα που υπήρχε πριν από τους σεισμούς του 1953. Κόσμημά της είναι η Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη, αλλά και το αρχοντικό του Γ. Γερουλάνου, στο ισόγειο του οποίου βρίσκεται το δωμάτιο του τοπικού Αγίου Παναγή, ή Αγίου παπά-Μπασιά. Όπου και αν πάτε στο Ληξούρι θα βρίσκετε μπροστά σας αγάλματα και προτομές επιφανών Ληξουριωτών και θα ακούτε τις μακρόσυρτες χαιρετούρες, τα πειράγματα και τα γέλια των ντόπιων. Παλιότερα θα συναντούσατε πιο συχνά και τους κανταδόρους στα σοκάκια- αν και ακόμη μπορεί να τους συναντήσετε σε κάποια ταβερνάκια.
Μπορείτε να επισκεφθείτε τις εκκλησίες της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Νικολάου των Μηνιατών και να αγοράσετε τοπικά προϊόντα, όπως συκομαΐδα (είδος τάρτας με ξερά σύκα, ούζο και μαύρο πιπέρι) και μπαρμπουλέ (αμύγδαλα που καβουρδίζονται μέσα σε καραμέλα μελιού και κόβονται σε μικρά μπαστούνια), που τα φτιάχνουν οι γυναίκες του Αγροτικού Συνεταιρισμού.

Η Κουνόπετρα

Το φαινόμενο της Κουνόπετρας ανήκει στα γεωλογικά παράδοξα της Κεφαλονιάς. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της χερσονήσου της Παλικής, στην περιοχή Ακρωτήρι, νότια του χωριού Μαντζαβινάτα. Είναι ένας τεράστιος βράχος σε πολύ αργή, ασταμάτητη κίνηση, φαινόμενο που παρατηρούνταν διά γυμνού οφθαλμού επί εκατοντάδες χρόνια -χωρίς να μπορούν οι επιστήμονες μέχρι πρόσφατα να δώσουν μια λογική εξήγηση. Οι καταστροφικοί σεισμοί του 1953 είχαν επίδραση και στην Κουνόπετρα, καθώς η κίνηση της μειώθηκε σημαντικά και πλέον είναι ανεπαίσθητη. Οι ειδικοί επιστήμονες κατέληξαν τελικά στο συμπέρασμα πως η αέναη κίνηση οφείλεται στο «ακατάστατο» των πετρωμάτων στον πυθμένα και την βάση του βράχου, αλλά και στον αέρα και τη θάλασσα που τον περιβάλλουν.

Το Φισκάρδο

Η ιδιαίτερη πατρίδα του Νίκου Καββαδία είχε την τύχη να γλιτώσει από τις μεγάλες καταστροφές που προκάλεσε ο σεισμός του 1953 και έτσι διατηρεί σε μεγάλο μέρος την παλιά της αίγλη -μάλιστα, είναι ανάμεσα στους πρώτους 6 οικισμούς που χαρακτηρίστηκαν ως παραδοσιακοί από το 1975. Η επτανησιακή αρχιτεκτονική αποτυπώνεται στα δίπατα αρχοντικά τα περισσότερα από τα οποία κτίστηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα. Είναι βαμμένα σε ωραία χρώματα και συνθέτουν το εντυπωσιακό σύνολο που αντικρίζει κανείς όταν πλησιάζει στο βορειότερο λιμάνι του νησιού από τη θάλασσα.
Καθίστε στα ωραία καφέ στις πλατείες και στην προκυμαία, καθώς και στα εστιατόρια που σερβίρουν φρέσκα ψάρια, θαλασσινά και τις περίφημες αστακομακαρονάδες.

Περπατήστε το απόγευμα στα στενά καντούνια με τα προσεισμικά διώροφα σπίτια όπου μπορεί κανείς να διακρίνει τα χαρακτηριστικά μπαλκόνια με τα πέτρινα σκαλιστά φουρούσια. Κάντε βόλτες για ψώνια στα γεμάτα χρώματα τουριστικά μαγαζιά και στην προβλήτα που είναι γεμάτη δεμένα γιοτ και θαλαμηγούς -αφού το Φισκάρδο προσελκύει εδώ και χρόνια τον λεγόμενο υψηλό τουρισμό. Τα πρώτα σκάφη αναψυχής άρχισαν να καταφθάνουν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 -αρχές του ’70. Από τότε ξεκίνησε να αναπτύσσεται και η τουριστική υποδομή στον οικισμό, που γέμισε με VIPs από το ’90 και μετά.

Αξίζει να γνωρίσετε, πάντως, και κάποια λιγότερο γνωστά, αλλά σημαντικά αξιοθέατα κοντά στο Φισκάρδο. Περπατώντας στο μονοπάτι που κυκλώνει τη χερσόνησο Φουρνιά στη βόρεια πλευρά του οικισμού θα περάσετε από τους δύο φάρους, τον νεότερο που κτίστηκε το 1892 και τον παλιότερο βενετσιάνικο φάρο. Θα δείτε επίσης τα απομεινάρια μιας παλαιοχριστιανικής Βασιλικής. Η ευρύτερη περιοχή έχει άλλωστε σημαντικό αρχαιολογικό ενδιαφέρον και στη χερσόνησο αυτή έχουν βρεθεί παλαιολιθικά λίθινα εργαλεία. Στο Φισκάρδο έχουν ανακαλυφθεί επίσης ρωμαϊκά λουτρά και νεκρόπολη με πέτρινες σκαλιστές σαρκοφάγους. Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν δυο ωραίες παραλίες, το Φώκι στα νότια, με βότσαλο και μικρή σπηλιά, που είναι ιδανική για οικογένειες, και η Έμπλυση, επίσης με βότσαλο και βαθιά, γαλαζοπράσινα νερά.

Η Σάμη

Η φύση φάνηκε ιδιαίτερα γενναιόδωρη με τη Σάμη -το σημαντικότερο και διεθνές λιμάνι της Κεφαλονιάς- χαρίζοντάς της πλούσια βλάστηση και μερικά από τα πιο σπάνια αξιοθέατα, όπως το Λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης και το Σπήλαιο της Δρογκαράτης. Όλα αυτά συνδυάζονται με τα χαρακτηριστικά μίας σύγχρονης πόλης, γεμάτης καταστήματα, εστιατόρια και καφέ στον παραλιακό δρόμο. Εκτός κέντρου, η Σάμη κρύβει την εκπληκτική παραλία Αντίσαμο, ενώ από την άλλη πλευρά, στο δρόμο προς Αγία Ευφημία, υπάρχει το γαλήνιο τοπίο του Καραβόμυλου, με τη λίμνη και τις πάπιες.

Τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης της Σάμης βρίσκονται στους λόφους Παλιόκαστρο και «Άγιοι Φανέντες» ή Κύατις, ανατολικά -βορειοανατολικά της σύγχρονης πόλης, όπου μεταξύ των δύο λόφων περνάει μια βαθιά κοιλάδα. Μπορείτε να φτάσετε ως εκεί από μονοπάτι και να απολαύσετε την πανοραμική θέα. Η κλασική πόλη της Σάμης, κατά το πρότυπο των πόλεων κρατών του ελληνικού χώρου της εποχής διέθετε ισχυρή οχύρωση, η οποία υποδεικνύει την αναγκαιότητα προστασίας των κατοίκων της. Η ολοκλήρωση της οχύρωσης της αρχαίας πόλης ανάγεται περίπου στο 300 π.Χ., με την ανέγερση του παράλιου τείχους που είχε στόχο την προστασία της από τη θάλασσα.

Αρχαιολογική Συλλογή Σάμης

Εκεί, θα μάθετε πολλά για την ιστορία της περιοχής και θα δείτε τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ευρήματα. Υπάρχουν 5 αίθουσες, κάθε μία από τις οποίες φιλοξενεί από μία θεματική ενότητα με ευρήματα από τη Σάμη και την ευρύτερη περιοχή η οποία ταυτίζεται με εκείνη που θεωρείται ότι ήλεγχε ως πόλη κράτος της κλασικής και ελληνιστικής περιόδου. Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζεται η διαχρονική κατοίκηση της Σάμης από την πρώιμη Εποχή του Χαλκού έως τους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Η δεύτερη αφορά τον ρόλο του υγρού στοιχείου και η τρίτη διαφορετικές εκφάνσεις της ανθρώπινης δράσης. Στην τέταρτη ενότητα, πολυάριθμα ευρήματα ανασυνθέτουν ταφικές πρακτικές των Σαμαίων και των Πανορμιτών. Στην αίθουσα 5 υπάρχουν πολυμεσικές εφαρμογές.

same-museum.gr

Το σπήλαιο της Μελισσάνης

Το εκπληκτικό αυτό βαραθρώδες λιμνοσπήλαιο, που απέχει 2 χιλιόμετρα από τη Σάμη και βρίσκεται σε ύψος 30 μ. πάνω από τη θάλασσα, αποκαλύφθηκε όταν κατέρρευσε μέρος της οροφής του. Στο στεγασμένο τμήμα του έχουν σχηματιστεί μεγάλων διαστάσεων σταλακτίτες οι οποίοι συχνά θυμίζουν ζώα, όπως κροκόδειλους και πρόβατα. Σχεδόν στη μέση της λίμνης διαμορφώθηκε από τις κατακρημνίσεις μια μικρή νησίδα. Η εντυπωσιακή μορφή του σπηλαίου της Μελισσάνης, σε συνδυασμό με το κατάφυτο περιβάλλον, φαίνεται ότι προσέλκυσε το ενδιαφέρον των αρχαίων κατοίκων της περιοχής, που το μετέτρεψαν σε χώρο λατρείας του Πάνα και των Νυμφών -άλλωστε τα σπήλαια θεωρούνταν τόποι κατοικίας των θεοτήτων αυτών. Η σημερινή είσοδος δημιουργήθηκε με τη διάνοιξη σήραγγας το 1951. Η ανασκαφική έρευνα στη νησίδα το 1964 από τον καθηγητή Σπύρο Μαρινάτο έφερε στο φως αφιερώματα της Ύστερης Κλασικής και Ελληνιστικής περιόδου.

Το σπήλαιο της Δρογκαράτης

Βρίσκεται κοντά στην Μελισσάνη και σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την Σάμη. Έγινε γνωστό πριν από 300 χρόνια, όταν ένας ισχυρός σεισμός κατέρριψε τμήμα των βράχων που έκρυβαν την είσοδό του, ωστόσο έχει ιστορία άνω των 150 εκατομμυρίων ετών. Θεωρείται ένα από τα πιο σπουδαιότερα σπήλαια, όχι μόνο της Κεφαλονιάς, αλλά της Ελλάδας, έχει πολύ πλούσιο διάκοσμο και έχει εξερευνηθεί από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία. Η είσοδος επισκεπτών επιτράπηκε το 1963. Το βάθος του σπηλαίου φτάνει τα 95 μέτρα και το ύψος της οροφής του είναι 20 μ. Οι εντυπωσιακοί σταλακτίτες και σταλαγμίτες γεμίζουν ασφυκτικά ένα χώρο περίπου 900 τ.μ. Η κεντρική αίθουσα είναι η «Σάλα της Αποθέωσης», ένα φυσικό πάλκο που φημίζεται για την εκπληκτική ακουστική του, η οποία μπορεί να συγκριθεί με εκείνη των αρχαίων θεάτρων. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε εκεί διοργανώνονται συναυλίες σχεδόν κάθε καλοκαίρι – και έτσι θεατές και καλλιτέχνες ζουν μοναδικές στιγμές.

Τηλ: 26740 23302

Η Άσσος

Την Άσσο, που θεωρείται ο ωραιότερος οικισμός του νησιού, θα τη θαυμάσετε πρώτα από ψηλά και ύστερα θα κατέβετε τον φιδογυριστό δρόμο που φθάνει ως εκεί. Είναι κτισμένη σε μια στενή λωρίδα ξηράς και διατηρεί το παραδοσιακό της χρώμα, με βενετσιάνικα αρχοντικά, πλατάνια, φοίνικες, λεύκες. Στην Άσσο θα χαρείτε όμορφους κόλπους κι ένα απάνεμο λιμανάκι με ψαροκάικα. Θα ανηφορίσετε προς τη χερσόνησο για να επισκεφθείτε το καλοδιατηρημένο ενετικό κάστρο του 16ου αιώνα, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία του οικισμού και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της Κεφαλονιάς, με πολύ ωραίο ηλιοβασίλεμα. Εκεί, θα δείτε τη θολωτή ημικυκλική είσοδο, τα τείχη που είχαν περίμετρο 3 χλμ., τα ερείπια της οικίας του Προβλεπτή (Ενετού αξιωματούχου), καθώς και την εκκλησία του Αγίου Μάρκου (1604).

Το κάστρο του Αγίου Γεωργίου

Στην κορυφή ενός πευκόφυτου 320 μ. στην περιοχή του χωριού Περατάτα, το κάστρο του Αγίου Γεωργίου (ή απλά Κάστρο) είναι ένα σημείο αναφοράς για το νησί και προστατευόμενο μνημείο. Πιθανολογείται ότι κτίστηκε από Βυζαντινούς αυτοκράτορες όταν το νησί είχε αμυντικό ρόλο στις πειρατικές επιδρομές των Αράβων και άλλων επίδοξων κατακτητών. Οι δυτικοί ηγεμόνες που κυριάρχησαν στο νησί για 3 αιώνες (1185-1435) συμπλήρωσαν το βυζαντινό οχυρό και το χρησιμοποίησαν ως διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο. Μετά από την ολιγόχρονη τουρκική παρουσία στο νησί το κατέκτησαν το 1500 οι Ενετοί, αλλά λόγω της 3μηνης πολιορκίας καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό.

Το 1504 άρχισε η ανοικοδόμησή του που ολοκληρώθηκε το 1594 και η ακανόνιστου σχήματος περίμετρος των τειχών, μήκους 600μ., ενισχύθηκε με 3 προμαχώνες. Στο εσωτερικό του αναπτύχθηκε ένας οικισμός που σύντομα επεκτάθηκε και εκτός των τειχών, στο λεγόμενο Προάστιο (Μπόργκο) όπου σώζεται ο ναός της Ευαγγελίστριας, χαρακτηριστικό δείγμα επτανησιακού μπαρόκ. Το φρούριο έχει έκταση 16.000 τ.μ. Μέσα από τα τείχη σώζονται το παρεκκλήσι της Παναγίας της Φρουράς, ο καθολικός ναός του Αγίου Μάρκου, ο ναός του Αγίου Νικολάου, η οικία του προβλεπτή, οι στρατώνες, δεξαμενές, αποθήκη και πυριτιδαποθήκη.

Ο Εθνικός Δρυμός Αίνου και τα άγρια άλογα

Το Μαύρο Βουνό, όπως το αποκαλούν, μοιάζει να ξεπροβάλλει στη μέση του πελάγους. Είναι το ψηλότερο της Κεφαλονιάς (1.628 μ.), αλλά και των Ιονίων. Οι Ενετοί ναυτικοί το ονόμασαν Μόντε Νέρο, λόγω της εντύπωσης που δίνει από μακριά και οφείλεται στο σκούρο πράσινο χρώμα των ελάτων που καλύπτουν τις πλαγιές του. Η φήμη του Αίνου και η σημασία του για την Κεφαλονιά δεν έγκειται μόνο στο ότι έχει ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός εξαιτίας του δάσους της κεφαλληνιακής Ελάτης. Είναι κυρίως γιατί είναι συνυφασμένος με την μακραίωνη ιστορία του νησιού. Στα αρχαία χρόνια οριοθετούσε τις τρεις από τις τέσσερις αρχαίες αυτόνομες πολιτείες της Κεφαλονιάς. Η δυτική πλευρά του υψωνόταν πάνω από την Κράνη, στα βόρεια ήταν τα τείχη της Σάμης, νοτιοανατολικά η κοιλάδα του Αράκλη που μαζί με τη γύρω ορεινή περιοχή αποτελούσαν την πολιτεία των Πρόννων. Τα πυκνά δάση σκέπαζαν ολόκληρο το βουνό και απλώνονταν μέχρι κάτω χαμηλά. Αποτελούσαν πηγή πλούτου για την Κεφαλονιά -και αυτό αποδεικνύει το νόμισμα της πόλης των Πρόννων που απεικόνιζε από τη μια μεριά έναν κώνο ελάτου, ενώ στην άλλη κυριαρχούσε η μορφή του Αινήσιου Δία, που πήρε το όνομά του από το βουνό.

Από τα αρχαία χρόνια ήταν γνωστές οι ιδιαιτερότητες του κεφαλλονίτικου έλατου, το οποίο είναι σκληρό και έχει μεγάλη αντοχή -γι’ αυτό το χρησιμοποιούσαν στη ναυπηγική. Η ανάγκη της προστασίας του δάσους ελάτης στον Αίνο καθώς και η φυτογεωγραφική σημασία της παρουσίας της στην Κεφαλονιά, υπήρξαν οι κύριοι λόγοι για τους οποίους ο Αίνος κηρύχθηκε το 1962 Εθνικός Δρυμός. Το όνομα Abies cephalonica δόθηκε από τον Άγγλο Βοτανικολόγο J.W. Loudon το 1838, όταν ταξινόμησε την ελάτη της Κεφαλονιάς ως νέο είδος. Στο όρος έχουν καταγραφεί περισσότερα από 100 είδη πτηνών από τα οποία το 1/3 αποτελούν μόνιμους κατοίκους του Δρυμού. Δεν υπάρχουν μεγάλα θηλαστικά, με εξαίρεση μια μικρή ομάδα σχετικά μικρόσωμων αλόγων, Equus caballus, που διαβιώνει σε ημιάγρια κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή του μοναστηριού της Ζωοδόχου Πηγής, στις ΝΑ πλευρές το βουνού.

Τα άλογα αυτά κατάγονται από τα αντίστοιχα της φυλής της Πίνδου. Η ύπαρξη τους οφείλεται στη συνήθεια των ντόπιων να διατηρούν ελεύθερα κοπάδια στο βουνό, για να μη τα συντηρούν. Εγκαταλείφθηκαν εκεί μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα. Η διαβίωσή τους στις σκληρές συνθήκες της περιοχής τα βοήθησαν να δημιουργήσουν ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά: ύψος 1,15-2,25 μ., πυκνή χαίτη και ουρά, στενό και βαθύ στήθος. Ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, ωστόσο ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Αίνου δείχνει έντονο ενδιαφέρον για την προστασία και τη διατήρησή τους και κάνει τις κατάλληλες ενέργειες.

aenosnationalpark.gr

Η Μονή του Αγίου Γεράσιμου

Ο αριστοκρατικής καταγωγής Γεράσιμος Νοταράς, καταγόταν από τα Τρίκαλα Κορινθίας. Από τα 20 του χρόνια ξεκίνησε να ταξιδεύει, πέρασε από τη Ζάκυνθο φημισμένη για τις σχολές, τις βιβλιοθήκες και τους δασκάλους της και ασκήτεψε στο μοναστήρι του αγίου Γεωργίου των Κρημνών. Ακολούθησαν πολλά ταξίδια αυτογνωσίας. Μόνασε πέντε χρόνια στο Άγιο Όρος, επισκέφθηκε άλλες μονές της Ελλάδας όπως των Μετεώρων και έφθασε μέχρι τους Αγίους Τόπους, τη Δαμασκό, την Αντιόχεια, το Σινά και αλλού. Στη συνέχεια ασκήτεψε στην Κρήτη και επέστρεψε στη Ζάκυνθο. Το 1555 πριν καλά-καλά κλείσει πενταετία εκεί, ο Γεράσιμος Νοταράς, αναζητώντας ξανά άλλον τόπο ησυχίας, μπήκε σε ένα μπρίκι και πέρασε απέναντι στην Κεφαλονιά.

Ασκήτεψε αρχικά σε μια σπηλιά στη περιοχή Λάσση, κοντά στο Αργοστόλι. Και μετά έφτασε ως τους δυτικούς πρόποδες του Αίνου. Εκεί, σε έναν πεδινό τόπο, στην τοποθεσία Ομαλά, εντόπισε ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Οι κάτοικοι των Βαλσαμάτων το αποκαλούσαν «Αγία Ιερουσαλήμ» και είχε καταστραφεί στα χρόνια των Σταυροφόρων. Ο Γεράσιμος Νοταράς ήταν τότε 52 ετών. Αποφάσισε να ξανακτίσει τη μονή κάτι που έγινε με τη βοήθεια των ντόπιων. Ο ίδιος συνέχισε να ζει ως ασκητής. Μέσα στο ανακαινισμένο καθολικό υπήρχε ένα άνοιγμα που οδηγούσε σε μια στέρνα που είχε πάψει από καιρό να χρησιμοποιείται.

Είχε δύο δωμάτια και η παράδοση της μονής θέλει τον άγιο να την μετατρέπει σε ασκηταριό με το οποίο συνδέθηκαν πολλές θαυματουργικές διηγήσεις. Ο Γεράσιμος Νοταράς κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1579, ανήμερα της Παναγίας. Στις 20 Οκτωβρίου του 1581 έγινε η πρώτη ανακομιδή του λειψάνου του, το οποίο βρέθηκε «άφθαρτο και ευωδιάζον». Ανακηρύχθηκε άγιος το 1622 και το σκήνωμά του φυλάσσεται στη μονή, όπου το 1992 ολοκληρώθηκε ο νέος ναός που είναι αφιερωμένος σε αυτόν. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 20 Οκτωβρίου και στις 16 Αυγούστου, οπότε το μοναστήρι κατακλύζεται από πλήθη πιστών που έρχονται από όλη την Ελλάδα.

Τα 40 ενετικά πηγάδια

Ελάχιστα μέτρα πριν από το Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, θα δείτε πρώτα την κουλούρα (όπως θα σας την περιγράψουν όλοι), με τον μεγάλο πλάτανο που λέγεται ότι έχει το σχήμα της δεξιάς παλάμης του αγίου της Κεφαλονιάς. Δίπλα του, υπάρχει το πηγάδι που έφτιαξε ο ίδιος και προχωρώντας λίγο θα βρεθείτε σε μία πράσινη έκταση γεμάτη από λευκούς κύκλους. Είναι τα 40 ενετικά πηγάδια που τροφοδοτούσαν με νερό το κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Το σημείο όπου θα δημιουργούνταν τα αρτεσιανά αυτά πηγάδια υπέδειξε και πάλι ο Άγιος Γεράσιμος γύρω στο 1500 και η εκσκαφή έγινε από τους Ενετούς.

Ο βράχος του Βύρωνα

«Αν είμαι ποιητής, το οφείλω στον αέρα της Ελλάδος» έχει γραφτεί σε μια πέτρα δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου των Αλιπράντηδων, στη Λακήθρα. Μένοντας στην Κεφαλονιά το 1823 σ’ αυτό το σημείο ο βρετανός φιλέλληνας Λόρδος Βύρωνας εμπνεύστηκε μερικά από τα σπουδαία ποιήματά του, καθισμένος πάνω σε ένα βράχο που έχει θέα στην περιοχή της Λειβαθούς, το νησάκι Δίας και στο βάθος τη Ζάκυνθο.

Ο Μύρτος

Τα λόγια μοιάζουν φτωχά όταν θέλεις να περιγράψεις τον Μύρτο, τη σταρ των ακτών της Κεφαλονιάς που βρίσκεται συχνά στην πρώτη θέση της λίστας με τις καλύτερες ελληνικές παραλίες, ενώ η φήμη της ξεπερνά τα όρια της χώρας μας. Θα τον αντικρίσετε από ψηλά ακολουθώντας τον δρόμο από το χωριό Διβαράτα της Ερίσσου που φιδογυρίζει στις βουνοπλαγιές. Η παραλία βρίσκεται στα βόρεια του νησιού και φωλιάζει ανάμεσα στους πρόποδες δύο βουνών με γκρεμούς έως και 800 μ. Έχει λευκή άμμο και βότσαλο και τα βαθιά νερά της παίρνουν αποχρώσεις γαλάζιες έως βαθύ μπλε. Είναι οργανωμένη σε κάποιο τμήμα της.

Η Φτέρη

Η απομονωμένη παραλία στα βόρεια της Κεφαλονιάς που είναι προσβάσιμη από δύσβατο μονοπάτι (45’), ή με βάρκα από την Αγία Κυριακή, έχει καταταχθεί στην 4η θέση παγκοσμίως στη λίστα των «World’s 50 Best Beaches»! Η δύσκολη πρόσβαση έχει επιτρέψει στην παραλία να παραμείνει παρθένα και, φυσικά, χωρίς οργάνωση. Έχει υπέροχα γαλανά νερά και λευκό βότσαλο, ενώ τα απότομα, δασωμένα βράχια που την περιβάλλουν σχηματίζουν σπηλιές όπου μπορείτε να βρείτε σκιά.

Τα φιδάκια της Παναγίας

Τα έχουν δείξει επανειλημμένως στην τηλεόραση, ο διεθνής και ελληνικός τύπος έχει αναφερθεί δεκάδες φορές σε αυτά, αλλά κάθε χρόνο, ιδιαίτερα στις 14 και 15 Αυγούστου, γίνονται ο λόγος για τον οποίο χιλιάδες επισκέπτες κατακλύζουν το χωριό Μαρκόπουλο και την εκκλησία της Παναγίας της Λαγκουβάρδας. Λέγεται και Φιδούσα ή Φιδού, από αυτά τα μικρά και ακίνδυνα φίδια με τον βυζαντινό σταυρό στο κεφάλι που αρχίζουν να εμφανίζονται στο καμπαναριό και γύρω από την εκκλησία το βράδυ της 6ης Αυγούστου -και κυρίως την ώρα της παράκλησης στην Παναγία. Παραμένουν μέχρι το πανηγύρι της 14ης ημέρας του Αυγούστου και την επόμενη, ανήμερα της Κοίμησης της Θεοτόκου. Αμέσως μετά εξαφανίζονται για να επιστρέψουν σε ένα χρόνο. Πλέον ο αριθμός τους έχει μειωθεί σημαντικά και ορισμένες χρονιές έχει εμφανιστεί μόνο ένα ή και κανένα. Πάντως, τα «φιδάκια της Παναγίας» θεωρούνται καλός οιωνός για την περιοχή.

Οι Caretta caretta

Στην Κεφαλονιά οι θηλυκές χελώνες εμφανίζονται από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο για να αποθέσουν τα αυγά τους στον κόλπο Μούντα, ανάμεσα στη Σκάλα και τον Κατελειό, στη Μεγάλη Άμμο, στην παραλία Άμμες στις Μηνιές, στο Μακρύ Γιαλό στη Λάσση και στο Μέγα Λάκκο στο Ληξούρι. Έτσι πάτε εκεί για μπάνιο θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Η θηλυκή χελώνα εξερευνά το έδαφος ελέγχοντας την απόσταση από την θάλασσα, την θερμοκρασία και την ποιότητα της άμμου για να διαλέξει το πιο κατάλληλο μέρος όπου θα αποθέσει τα αυγά της. Μόλις γίνει αυτό σκάβει μια τρύπα και αποθέτει εκεί τα αυγά, που είναι μικρά και μαλακά ώστε να μη σπάνε πέφτοντας. Γεννάει περίπου 120 αυγά τα περισσότερα από τα οποία κάνουν περίπου πενήντα ημέρες για να εκκολαφθούν. Τα νεογνά μόλις βγουν κατευθύνονται προς την θάλασσα, αλλά μόνο ένα μικρό μέρος επιβιώνει. Γιατί σήμερα υπάρχουν εμπόδια στις παραλίες και φώτα από εστιατόρια και beach bars που αποπροσανατολίζουν τα χελωνάκια. Όταν φθάσουν το νερό οι κίνδυνοι δεν τελειώνουν και μόνο ένα στα χίλια ενηλικιώνεται.

Η Μονή Άτρου

Το αρχαιότερο μοναστήρι της Κεφαλονιάς έχει κτιστεί στα 760 μ. σε μία εκπληκτική τοποθεσία στο βουνό Άτρος. Η χρονολογία ίδρυσης της Μονής της Θεοτόκου Άτρου υπολογίζεται στον 8ο π.Χ αιώνα, ενώ για πρώτη φορά μνημονεύεται εγγράφως σε αναφορά του 1260. Είναι γυναικείο και εκεί σώζονται το παλαιότατο αρχονταρίκι και ο μεσαιωνικός μοναστηριακός πύργος, ο παλαιότερος στο νησί.

Μονή Αγριλίων

Χτισμένη τον 18ο αιώνα στα Αγρίλια της Σάμης, αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα στην περιοχή και στο νησί. Είναι αφιερωμένη στην Θεοτόκο, γι’ αυτό θα την ακούσετε και ως η Παναγιά στ’ Αγρίλια. Τη μονή, που είναι ανδρική, λέγεται ότι επέλεξε για να κηρύξει ο Κοσμάς ο Αιτωλός κατά την περιοδεία του στην περιφέρεια της Σάμης. Το μικρό εκκλησάκι εκτός του περιβόλου κτίστηκε ακριβώς για να θυμίζει το σημαντικό γεγονός. Κοντά στην Μονή Αγριλίων βρίσκονται τα ερείπια εκείνης των Αγίων Φανέντων με εξαιρετικά δείγματα μεταβυζαντινής τοιχογραφίας.

Τα Κουρκουμελάτα

Βρίσκονται σε προνομιακή θέση στην εύφορη περιοχή της Λειβαθούς. Χαρακτηριστικό τους είναι ότι κτίστηκαν από την αρχή μετά τους σεισμούς, στο πρότυπο των οικισμών της Ελβετικής υπαίθρου, χάρη στον ευεργέτη της Κεφαλονιάς, εφοπλιστή Γεώργιο Βεργωτή. Το χωριό δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Διαθέτει το νεοκλασικό κτίριο του Πνευματικού -Πολιτιστικού κέντρου που θυμίζει το Πανεπιστήμιο Αθηνών, στάδιο, το πάρκο με το περίτεχνο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γερασίμου, τον μεγαλοπρεπή ναό της Παναγίας και πολυτελείς κατοικίες -επαύλεις που δύσκολα συναντάει κανείς σε ένα χωριό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η λιλιπούτεια πολιτεία απέκτησε ηλεκτρικό ρεύμα αμέσως μετά το Αργοστόλι και τη Σάμη. Στα προσόντα των Κουρκουμελάτων συγκαταλέγεται και η θέα στο απέραντο γαλάζιο του Ιονίου με το νησάκι Δίας και τη Ζάκυνθο.

O Πόρος

Αντικρίζει τη θάλασσα και έχει στην πλάτη του τα καταπράσινα βουνά. Φυσικό του έμβλημα είναι το εκπληκτικό φαράγγι, το λεγόμενο Στενό του Πόρου, το οποίο με τις σχεδόν κάθετες πλευρές του που φθάνουν τα 80 μ. σε ύψος, έχει δώσει στην περιοχή το προσωνύμιο «Μικρά Τέμπη». Το φαράγγι διαρρέει ο ποταμός Βόχινας, ο οποίος το χειμώνα που φουσκώνει από τις βροχές καταλήγει στη θάλασσα. Όσο για το καλοκαίρι, η παραλία του Πόρου είναι πολύ δημοφιλής σε όσους αναζητούν κρυστάλλινα νερά. Ποιος θα το περίμενε; Το φυσικό λιμάνι με τις συχνότερες συνδέσεις της Κεφαλονιάς με την Κυλλήνη, διαθέτει μία από τις πιο καθαρές θάλασσες στο νησί –μάλιστα ακόμη και δίπλα στο σημείο που αράζουν τα πλοία θα βρείτε πεντακάθαρα νερά για κολύμπι.

Σημαντικός από την αρχαιότητα ως λιμάνι της δυσπόρθητης αρχαίας πόλης των Πρόννων, ο Πόρος παρουσιάζει ιστορικό ενδιαφέρον. Χαρακτηριστικά είναι τα ερείπια των τειχών της κλασικής ακρόπολης στην θέση Παλαιόκαστρο σε υψόμετρο 545 μ., αλλά και ο σημαντικός μυκηναϊκός τάφος στα όρια με το διπλανό χωριό Τζανάτα. Πρόσφατες ανασκαφές στη Σπηλιά της Δράκαινας που βρίσκεται στο φαράγγι έχουν φέρει στο φως ευρήματα από τους προϊστορικούς χρόνους.

Ο Πόρος ονομάστηκε και Νέα Μάλτα όταν το 1821 κατοικήθηκε από Μαλτέζους σύμφωνα με σχέδιο του Βρετανού τοποτηρητή Κάρολου Νάπιερ για τη δημιουργία αγροτικού οικισμού. Μετά την αποχώρησή τους η περιοχή σταδιακά ερήμωσε και άρχισε να κατοικείται ξανά μετά τους σεισμούς του 1953. Το παραθαλάσσιο μέρος έγινε το επίκεντρο της περιοχής και εκεί συνέχισαν τη ζωή τους οι κάτοικοι των γύρω χωριών που είχαν χάσει τα σπίτια τους. Σήμερα, ο Πόρος είναι γεμάτος ξενοδοχεία και εστιατόρια, έχει υπαίθριο αμφιθέατρο και μια κεντρική πλατεία που είναι το κύριο σημείο συνάντησης.

Η Σκάλα

Είναι τουριστικά αναπτυγμένη, αλλά καθώς τα περισσότερα ξενοδοχεία της είναι συγκροτήματα διώροφων κατοικιών θυμίζουν μικρά ανεξάρτητα χωριά. Κτισμένη κοντά στη θάλασσα μετά από τους σεισμούς, πήρε το όνομά της από το παλαιότερο χωριό που ήταν σκαρφαλωμένο στον λόφο και έδινε την εντύπωση σκαλοπατιών. Η σημερινή Σκάλα με το πευκοδάσος που χωρίζει το κέντρο της από την αμμουδιά, είναι ένας ζωντανός οικισμός, τόσο την ημέρα, όσο και τη νύχτα. Το καλοκαίρι έχει πολλούς τουρίστες αρκετοί από τους οποίους την προτιμούν για τα θαλάσσια σπορ, ή νοικιάζουν σκάφος για να πάνε μέχρι τις γύρω παραλίες. Κοντά στη θάλασσα και μέσα σε έναν μικρό ελαιώνα το 1957 ανακαλύφθηκαν τα ερείπια Ρωμαϊκής Έπαυλης που χρονολογείται στον 2ο μ.Χ. αιώνα. Βόρεια της Σκάλας και δίπλα στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου υπάρχουν ερείπια ενός από τους αρχαιότερους δωρικούς αρχαϊκούς ναούς, που χρονολογείται στον 6ο π.Χ. αι.

H Αγία Ευφημία

Το επίκεντρο της περιοχής της Πυλάρου είναι μια ειδυλλιακή και ιδιαίτερα δημοφιλής κωμόπολη με καλοσχεδιασμένη ρυμοτομία, ωραία κτίρια, πληθώρα παραλιακών καφέ -εστιατορίων και εξαιρετική θέα στην Ιθάκη. Η Αγία Ευφημία πήρε το όνομά της από την εκκλησία που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού από την πλευρά της Σάμης. Γκρεμίστηκε στους σεισμούς και ξανακτίστηκε με τη βοήθεια των Γάλλων. Ευτυχώς, μερικά από τα ωραία της κτίρια γλίτωσαν και μαρτυρούν την παλιά της αίγλη -αφού ήταν ένα από τα πιο σημαντικά εμπορικά κέντρα της Κεφαλονιάς. Το λιμάνι εξακολουθεί να είναι δημοφιλές σε όσους έρχονται με κότερα και ιστιοπλοϊκά. Από εδώ, μπορείτε να νοικιάσετε σκάφος για να πάτε στις γύρω παραλίες -αν και έχετε πάντα την δυνατότητα να απολαύσετε είτε την παραλία που βρίσκεται στο κέντρο της Αγίας Ευφημίας είτε τις μικρές φυσικές πισίνες με τα χαρακτηριστικά βράχια που υπάρχουν στην παραλιακή διαδρομή μέχρι τον Καραβόμυλο. Αξίζει να δείτε και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου της οποίας το τέμπλο φυλάσσεται στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας.

Η κεφαλονίτικη Ρομπόλα

Το λευκό κρασί που παράγεται στην Κεφαλονιά είναι Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) και βασικό προϊόν εξαγωγών σε Ελλάδα και εξωτερικό. Είναι επίσης συνυφασμένο με την ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού. Τα αμπέλια φύονται σε άγονα και ορεινά εδάφη, οπότε οι αμπελώνες βρίσκονται κυρίως στην περιοχή Ομαλών -Τρωιανάτων, φθάνοντας ως τα όρια του ελατοδάσους του Εθνικού Δρυμού Αίνου. Η Ρομπόλα εξαιρετική οξύτητα και λευκοπράσινο χρώμα με χρυσοκίτρινες ανταύγειες. Το πρωτογενές άρωμα χαρακτηρίζουν τα άνθη εσπεριδοειδών το ροδάκινο, το κίτρο και το μήλο.

Οι Φιλαρμονικές

Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει επανειλημμένα τονίσει ότι τα πρώτα του μουσικά σκιρτήματα τα βίωσε στο Αργοστόλι κυρίως, χάρη στη μπάντα της Φιλαρμονικής Σχολής Κεφαλονιάς. Οι εκπληκτικές εκτελέσεις της αναγνωρίστηκαν άλλωστε από την ίδρυσή της (1836), ενώ το 1896 συμμετείχε στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η πορεία της Σχολής, καλλιτεχνικός σύμβουλος της οποίας υπήρξε και ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης και καθηγητής του Ωδείου Αθηνών, Διονύσης Λαυράγκας, ήταν πάντα ανοδική.

Στην «αντίπερα όχθη» υπάρχει η Φιλαρμονική Σχολή Ληξουρίου, την οποία ίδρυσε το 1836 ο μαθητής των διασήμων της εποχής, Πέτρος Σκαρλάτος. Το 1839 αρνήθηκε να εκτελέσει τον εθνικό ύμνο και η λειτουργία της απαγορεύτηκε -επανιδρύθηκε όμως το 1855. Με τους 60 επαγγελματίες μουσικούς της, η Φιλαρμονική Ληξουρίου έχει παρουσία στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Πέρα από τα δύο ιστορικά σωματεία, που έχουν βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών, στην Κεφαλονιά έχουν παρουσία επίσης και οι Φιλαρμονικές του Δήμου Αργοστολίου, της Λειβαθούς, της Σάμης, και του Δήμου Πυλαρέων.

Διαβάστε ακόμα:

Άσσος: Ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας βρίσκεται στην Κεφαλονιά

Oι ωραιότερες παραλίες στην Κεφαλονιά

Ο Μύρτος, η Μελισσάνη, ο Αίνος: Οι εμπειρίες που πρέπει να ζήσετε στη γαλαζοπράσινη Κεφαλονιά