Το Ηλιοχώρι είναι ένα μικρό βλαχοχώρι, σκαρφαλωμένο στα 920 μέτρα υψόμετρο, στην ανατολική πλευρά της Τύμφης, που φτάνει τα 2.497 μέτρα. Το χωριό περιβάλλεται από πλούσια φύση με πεύκα, δρυς και έλατα, ενώ η θέα του απλώνεται προς τον Ρασενίτη ποταμό και τον Σμόλικα στα βορειοανατολικά. Λίγο έξω από το χωριό βρίσκονται οι καταρράκτες Μπάλτα ντι Στρίγκα, ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς. Βρίσκονται περίπου ένα χιλιόμετρο νότια, στα 780 μέτρα υψόμετρο, και αποτελούν τμήμα του Κρυοπόταμου, παραπόταμου του Ρασενίτη.
Οι καταρράκτες σχηματίζουν σύμπλεγμα τριών σημείων, όπου το νερό κατεβαίνει διαδοχικά. Ο πρώτος είναι και ο πιο εντυπωσιακός, με πτώση περίπου 25 μέτρων, που δημιουργεί λίμνη με βάθος τοπικά άνω των πέντε μέτρων. Ακολουθεί δεύτερος μικρότερος καταρράκτης και στη συνέχεια ένας τρίτος, που μοιάζει περισσότερο με φυσικό σκαλοπάτι, τα νερά του οποίου επίσης σχηματίζουν λίμνη.
Το τοπίο συνοδεύεται από έναν παλιό θρύλο. Σύμφωνα με την παράδοση, μια γυναίκα, μετά τον χωρισμό της από τον αγαπημένο της, πήδηξε στον καταρράκτη, αφήνοντας μια κραυγή που ακούστηκε μέχρι το χωριό. Το όνομα Balta di Striga είναι βλάχικο και αποδίδεται ως «η οβίρα (μικρή λίμνη) της κραυγής».
Για να φθάσετε στους καταρράκτες, θα ακολουθήσετε το μονοπάτι περίπου ενός χιλιομέτρου, που ξεκινά από την πλατεία του χωριού, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το τεράστιο πλατάνι, συνεχίζοντας μέσα στο δάσος νοτιοανατολικά. Η διαδρομή είναι μέτριας δυσκολίας, το μονοπάτι αρκετά καλά σηματοδοτημένο, ενώ ανά διαστήματα θα συναντήσετε πινακίδες που δείχνουν την απόσταση που απομένει. Σε κάθε περίπτωση υπολογίστε περίπου σαράντα πέντε λεπτά, ανάλογα βέβαια και με τη φυσική σας κατάσταση.
Το μονοπάτι είναι σε μεγάλο τμήμα του πλακόστρωτο, σε άλλα σημεία πατημένο χώμα, ενώ όπου χρειάζεται έχουν τοποθετηθεί σκαλοπάτια από κορμούς δέντρων για να διευκολύνουν την ανάβαση. Σε ορισμένα σημεία υπάρχουν και ξύλινα στηθαία για προστασία. Η φύση γύρω είναι εντυπωσιακά πλούσια: έλατα, πεύκα, πανύψηλες οξιές, ανάμεσα στα οποία ξεπροβάλλουν κισσοί, φτέρες, μικρά αγριολούλουδα και θάμνοι. Αξίζει να κάνετε μικρές στάσεις και να παρατηρείτε το τοπίο γύρω σας. Σημείο αναφοράς της διαδρομής είναι το πέτρινο μονότοξο γεφυράκι που περνά πάνω από το ρέμα «Βάλε Μάρε», παραπόταμο του Ρασενίτη, καθώς και η πέτρινη βρύση με τα ξύλινα παγκάκια όπου μπορείτε να ξαποστάσετε.
Στο τέλος της διαδρομής, η βουή των καταρρακτών δημιουργεί ένα έντονο αίσθημα προσμονής. Η θέα του μεγάλου καταρράκτη δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο: τα ορμητικά νερά του γεμίζουν τη λίμνη μπροστά του, η οποία τροφοδοτεί τον επόμενο μικρότερο καταρράκτη, που με τη σειρά του καταλήγει σε έναν τρίτο, ακόμη πιο χαμηλό, σχηματίζοντας μια δεύτερη λίμνη όπου μπορείτε και να βουτήξετε. Ένα ξύλινο γεφυράκι περνά πάνω από τη λίμνη του μεγάλου καταρράκτη, οδηγώντας σε μια μικρή διαμορφωμένη πλατεία με πλακόστρωτο και ξύλινο διάδρομο για τους επισκέπτες. Το καλοκαίρι, και κυρίως τον Αύγουστο, οι καταρράκτες γεμίζουν από κόσμο που απολαμβάνει βουτιές στα παγωμένα νερά τους. Αν, όμως, θέλετε περισσότερη ηρεμία, τώρα είναι η καλύτερη στιγμή.
Διαβάστε ακόμα:
Οι ομορφιές της Τύμφης -Φαράγγια, καταρράκτες και πέτρινα γεφύρια
Πάπιγκο, Δίλοφο, Καπέσοβο, Τσεπέλοβο: Long weekend στα Ζαγοροχώρια του φθινοπώρου
Τα Ζαγοροχώρια αλλιώς –Μια περιήγηση στη λιγότερο διάσημη πλευρά τους
