Στο πάνελ με τίτλο «Το αύριο του Αττικού κρασιού-Νέες γενιές, νέες στρατηγικές», ο οινοποιός Σωτήρης Γκίνης τοποθετήθηκε μαζί με τους Βασίλη Μάρκου και Αναστασία Φράγκου, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Τα κρασιά της Αττικής-Η Αναγέννηση ενός Εμβληματικού Αμπελώνα», που διοργάνωσαν την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου η Περιφέρεια Αττικής και το Travel.gr.
Υπό τον συντονισμό του Master of Wine, Γιάννη Καρακάση, οι συμμετέχοντες, ως εκπρόσωποι του Αττικού Αμπελώνα, κατέθεσαν τις απόψεις και τους στόχους τους για τη διαμόρφωση ενός σταθερού αφηγήματος.
Κοινός άξονας της συζήτησης αποτέλεσε η ανάγκη ανάδειξης της ταυτότητας του αττικού κρασιού μέσα από συλλογική στρατηγική και ενίσχυση της εξωστρέφειας, τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά, με στόχο την ισχυρότερη παρουσία του στον σύγχρονο οινικό χάρτη.
Το οινοποιείο Άωτον, όνομα που στα αρχαιοελληνικά παραπέμπει στο εκλεκτότερο δείγμα ενός είδους, συνδέεται άμεσα με την αμπελουργική ιστορία των Μεσογείων. Στην καρδιά της Παιανίας, στο Παλαιό Χωριό, η οινοποίηση αποτελούσε ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα οικογενειακή υπόθεση, με το παραδοσιακό πατητήρι να δίνει κρασιά φτιαγμένα με τις μεθόδους της εποχής.
Σήμερα, αυτή την παράδοση συνεχίζει ο οινολόγος Σωτήρης Γκίνης, με σταθερό προσανατολισμό στη διαφύλαξη και τη διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς του αττικού αμπελώνα. Οι αμπελώνες της οικογένειας εκτείνονται σε 60 στρέμματα στα Μεσόγεια της Αττικής και καλλιεργούνται με βιολογική πιστοποίηση (BIO Hellas), με βασικές ποικιλίες το Σαββατιανό, τον Ροδίτη και τη Μανδηλαριά. Η οινοποίηση ακολουθεί την πρακτική της ήπιας παρέμβασης, με σεβασμό στην τυπικότητα των ποικιλιών και του τόπου, δίνοντας οίνους Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ), καθώς και Ρετσίνα Ονομασία κατά Παράδοση.
Σε αυτό το πλαίσιο εμπειρίας, η συζήτηση με τον οινοποιό Σωτήρη Γκίνη ξεκίνησε με το ερώτημα για τη μεγαλύτερη πρόκληση στην επικοινωνία του Αττικού Αμπελώνα. Ο ίδιος επεσήμανε ότι το βασικό ζητούμενο παραμένει η υπέρβαση των στερεοτύπων που για χρόνια συνόδευαν τα αττικά κρασιά. Όπως ανέφερε, το μεγάλο στοίχημα είναι το κοινό να κατανοήσει τη σημασία και την αξία τους, κάτι που προϋποθέτει επένδυση στο μέλλον και συνέπεια στη στρατηγική. Τόνισε, επίσης, ότι η ευθύνη ανήκει στους ίδιους τους παραγωγούς να δώσουν νέα ζωή σε έναν αμπελώνα 3.500 ετών, αξιοποιώντας τις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες της Αττικής, οι οποίες επιτρέπουν αγνή και φυσική καλλιέργεια και συνιστούν ουσιαστικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Στη συνέχεια, ο Master of Wine, Γιάννης Καρακάσης, έθεσε το ερώτημα για το πόσο καθοριστική είναι η μετάβαση σε πιο βιώσιμες πρακτικές για το μέλλον του Αττικού Αμπελώνα, αλλά και για το positioning που μπορεί να αποκτήσει. Ο Σωτήρης Γκίνης υπογράμμισε ότι η βιωσιμότητα αποτελεί κρίσιμο παράγοντα και ότι η μετάβαση σε νέες καλλιεργητικές πρακτικές συνιστά πλέον μονόδρομο.
Όπως ανέφερε, απαιτούνται ουσιαστικές επενδύσεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οι οποίες προϋποθέτουν τη διατήρηση και την προστασία των αμπελουργικών εκτάσεων. Παρά τις πιέσεις που δέχεται, ο Αττικός Αμπελώνας έχει καταφέρει να διατηρηθεί στον χρόνο, γεγονός που, όπως τόνισε, επιβεβαιώνει την ανθεκτικότητά του.
Απαντώντας στο ερώτημα αν η βιωσιμότητα αφορά και τη φιάλη, ο ίδιος σημείωσε ότι πρόκειται για μια έννοια που διαπερνά το σύνολο της παραγωγικής διαδικασίας. Όπως ανέφερε, η βιωσιμότητα ξεκινά από τον αμπελώνα, συνεχίζεται με σαφείς στόχους και καταλήγει στη διαμόρφωση ενός σταθερού και συνεπούς αφηγήματος, ικανού να στηρίξει την ταυτότητα και το μέλλον του αττικού κρασιού.
Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση, τέθηκε το ερώτημα για το τι θα μπορούσε να λέγεται για την Αττική σε δέκα χρόνια. Ο Σωτήρης Γκίνης υπογράμμισε ότι όσα επιχειρούνται σήμερα συνθέτουν ένα κοινό όραμα: να γνωρίσει το κοινό πως δίπλα του υπάρχει ένας ζωντανός αστικός αμπελώνας. Στόχος, όπως σημείωσε, είναι η διαμόρφωση μιας αυθεντικής citizen vineyard experience, όπου τα αττικά κρασιά θα προβάλλονται με την αξία που τους αναλογεί, θα έχουν παρουσία στα εστιατόρια της περιοχής και θα επικοινωνούνται με τρόπο συνεπή και ουσιαστικό. Με αυτόν τον τρόπο, τόνισε, μπορεί να καλλιεργηθεί ένας πολιτισμός άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία και την ταυτότητα της Αττικής, ενισχύοντας τη σχέση του κρασιού με τον τόπο και τους ανθρώπους του.
