Ξημερώνει στον Πειραιά και είναι ωραία. Γιατί αυτό το ξημέρωμα μας βρίσκει να επιβιβαζόμαστε στο καράβι, στην Ωραία «Ελένη», που θα μας ταξιδέψει στο νησί της Αίγινας. Το σινιάλο για να επιβιβαστούμε μας δίνει το πράσινο φως και με το δάχτυλο στο κουμπί εκκίνησης, πατώ το START. Το αυτοκίνητό μας φορτωμένο με όλα τα απαραίτητα εφόδια για το ταξίδι, γίνεται μαζί μας ένας από τους επιβάτες.
Με την ευελιξία και αξιοπιστία της Avis, πιστός συνοδοιπόρος σε κάθε ταξίδι, είμαστε έτοιμοι για κάθε χιλιόμετρο που θα διανύσουμε, χάρη στην άνεση και την ασφάλεια του αυτοκινήτου μας. Η εμπειρία της ενοικίασης από την Avis ήταν εξίσου άνετη: από την κράτηση μέχρι την παραλαβή, όλα κύλησαν με μια ευγένεια και επαγγελματισμό που σε κάνουν να νιώθεις όχι πελάτης, αλλά καλεσμένος σε ένα ταξίδι.
Στο κατάστρωμα, παρέα με τα κύματα και το πρωινό θαλασσινό αεράκι ατενίζουμε τους γλάρους που πετούν πλάι μας, συντροφιά στον δρόμο προς την Αίγινα. Το καράβι δένει στο λιμάνι και εμείς βρισκόμαστε ήδη στην αγκαλιά του κομψού εσωτερικού του Jeep Compass e-Hybrid με τα δερμάτινα καθίσματα με ηλεκτρική ρύθμιση και τη μεγάλη οθόνη αφής 10,1” με Uconnect και Apple CarPlay/Android Auto, πληκτρολογώντας στην πλοήγηση τον προορισμό μας.

Πρώτος σταθμός, το τυροκομείο-γαλακτοκομείο Χερουβείμ «Ορεινή Αίγινα» (Ακτή Τότη Χατζή 9), εκεί που η γραβιέρα με φιστίκι Αιγίνης του κ. Γιάννη αναδεικνύει την απόλυτη ισορροπία αλμυρού και γλυκού, το γιαούρτι, φρέσκο και δροσερό, με πλούσια κρεμώδη υφή γεμίζει τον ουρανίσκο και το παγωτό μηχανής, ανάλαφρο και δροσερό, σε κατακλύζει με την αίσθηση ότι ο Αύγουστος μπορεί να κρατήσει για πάντα. Και ναι, το παραδέχομαι, είναι 9:00 π.μ. και έχω ήδη στο χέρι μου χωνάκι με παγωτό μηχανής, γεύση σοκολάτα.
Με το παγωτό στο χέρι και περίσσια πρωινή ενέργεια, κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της πόλης της Αίγινας. Το παραλιακό μέτωπο γεμάτο με καφενεία, ταβέρνες, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, φούρνους, με μυρωδιές που γεμίζουν την ατμόσφαιρα και σε προσκαλούν. Τη διαδρομή μας γεμίζουν με χρώματα οι πάγκοι με φρούτα και λαχανικά κατά μήκος του λιμανιού: ροδάκινα, σταφύλια, καρπούζια, ντοματίνια και κάθε λογής φρούτα και λαχανικά που μοσχοβολούν θάλασσα. Λες και όλα τα αγκαλιάζει μία λεπτή κρούστα αλμύρας απ’ το θαλασσινό αεράκι –κάνοντας την αίσθηση του καλοκαιριού ακόμα πιο έντονη.
Με τη άκρη του ματιού μας παρατηρούμε απέναντί μας, γραφικά μεταλλικά μπλε τραπεζάκια και ξύλινες καρέκλες με ψάθα. Πλησιάζουμε κοντά και ξάφνου βρισκόμαστε μερικά χρόνια πίσω, στο παραδοσιακό καφενείο του Μιχάλη Μοίρα, που από το 1953 στέκει φρουρός μιας άλλης εποχής. Οι τοίχοι, στολισμένοι με κάδρα παλιών φωτογραφιών, συνθέτουν ένα σιωπηλό μωσαϊκό με τις ιστορίες των ανθρώπων που πέρασαν απ’ το νησί. Στα τραπεζάκια, τα φλιτζανάκια με τον ελληνικό καφέ καθρεφτίζουν τη θάλασσα και οι κουβέντες ανάμεσα στους ηλικιωμένους θαμώνες δεν έχουν τελειωμό.
Η υπαίθρια ψαραγορά της Αίγινας, με τα ιχθυοπωλεία γεμάτα φρέσκα ψάρια, είναι ο επόμενος σταθμός. Η ψαριά της μέρας φαίνεται να είναι καλή και οι ψαράδες διαλαλούν με περηφάνια τα καμώματά τους. Το άρωμα της θάλασσας και της αλμύρας και η μυρωδιά του φρέσκου ψαριού πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα -εδώ η θάλασσα περνά απευθείας από το κύμα στο τραπέζι. «Μαρία, βάλε μου 1 κιλό γαύρο. Θα τον κάνω τηγανητό για μεσημέρι σήμερα!», ακούω μία ηλικιωμένη κυρία να παραγγέλνει σε έναν πάγκο δίπλα μου, φορώντας το ψάθινο καλοκαιρινό καπέλο της και ένα ροζ φόρεμα γεμάτο λουλούδια.
Χαμογελούμε και αναχωρούμε, αφήνοντας τους ήχους της ψαραγοράς πίσω μας. Αποφασισμένοι, προχωρούμε προς το ζαχαροπλαστείο Αιάκειον. Aπό το 1958, δημιουργεί και παρασκευάζει μοναδικά προϊόντα με αξέχαστες γεύσεις, στην καρδιά του νησιού. Κάθε προϊόν, από σιροπιαστά μέχρι κουλουράκια, είναι μια μικρή ωδή στο ξακουστό και θρεπτικό φιστίκι Αιγίνης (και όχι μόνο). Με μεράκι και αγάπη στην πρώτη ύλη, στο Αιάκειον υπόσχονται πως η μπουκιά μετατρέπεται σε ταξίδι. Το επιβεβαιώνω.
Το φιστίκι δεν είναι μόνος καρπός της Αίγινας, είναι μέρος της ταυτότητά της. Αναγνωρισμένο ως προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης από το 1997 και ως στοιχείο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO από το 2023, αποτυπώνει ιστορία, συνειδητότητα, γεύση. Η μείωση της παραγωγής λόγω ήπιων χειμώνων και η ανάγκη προστασίας: όλα μιλούν για ένα καρπό που δεν ζει μόνο από γεύση, αλλά από αγάπη, μεράκι και πείσμα των ανθρώπων αυτού του τόπου.
Το φιστίκι Αιγίνης είναι ένας ζωντανός σύνδεσμος μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Μέσα από αυτό το στοιχείο συναντώνται η παραγωγή, η γαστρονομία, ο τουρισμός και ο πολιτισμός. Άλλωστε, έχει και τη δική του γιορτή κάθε Σεπτέμβρη, το Aegina Fistiki Fest. Στο ιστορικό κτήριο του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου Αίγινας (πρώην φυλακές), συναντάμε τη Μαριλένα Γιαννούλη, Πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής του φεστιβάλ. Στο πλαίσιο των δράσεων του 16ου Aegina Fistiki Fest, στον χώρο φιλοξενείται από τις 28 Ιουνίου, η έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη «Ασθενείς και οδοιπόροι- Το γράμμα που δεν έφτασε», «μια ποιητική και στοχαστική διαδρομή του ζωγράφου στην σχέση του ανθρώπου με τη μνήμη, την απουσία και την αναζήτηση νοήματος σε έναν κόσμο πληγωμένο, μέσα από εικαστικά έργα που συνομιλούν με την ανθρώπινη εύθραυστη αλλά και ενίοτε αδυσώπητη ύπαρξη».
Σύμφωνα με την κα. Γιαννούλη, «το ίδιο το κτήριο -σύμβολο της συλλογικής μνήμης- αναδεικνύεται σε ενεργό συνομιλητή των έργων, προσδίδοντας πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης». Το Φεστιβάλ έχει πορεία πολλών χρόνων και χτίζεται κάθε χρόνο με την αμέριστη αγάπη των εμπλεκόμενων για τον τόπο και την ανάπτυξη και ανάδειξή του. Το πρόγραμμα των δράσεων πλούσιο και πολυθεματικό, μεταμορφώνει το νησί, σε έναν τόπο συνάντησης ανθρώπων, τεχνών και φυσικά γαστρονομίας. Το Fistiki Fest και η Μαριλένα Γιαννούλη, μας καλούν να ανακαλύψουμε την ψυχή της Αίγινας. Με αυτή την υπόσχεση στο νου επιστρέφουμε στη θαλπωρή του αυτοκινήτου μας.
Το Jeep Compass e-Hybrid, στο φυσικό του περιβάλλον, είναι έτοιμο για τον γύρο του νησιού: δρόμοι με εκκλησίες να στεφανώνουν λόφους στον Αρχαιολογικό χώρο Παλιοχώρας, με φιστικιές να απλώνουν τη σκιά τους κάτω από τον ήλιο, και στον Ναό της Αφαίας, όπου η πέτρα συναντά την αρχέγονη σιγή. Kι εμείς, στεκόμαστε εμπρός του: με αναπνοή που αγγίζει την αιωνιότητα. Κάθε διαδρομή -σε χωματόδρομο, πλακόστρωτο ή άσφαλτο- γίνεται ομαλή, κάθε στροφή μεταμορφώνεται σε ευκαιρία να εκτιμήσουμε το σύστημα πλοήγησης, τις προηγμένες δυνατότητες υποβοήθησης L2 και το άψογο σύστημα ανάρτησης, που μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς και ελεύθεροι να απολαύσουμε το τοπίο.
Και κάπως έτσι, ο δρόμος μας οδηγεί στο χωριό Πόρτες. Υπό την μουσική υπόκρουση των τζιτζικιών, κάτω από ένα πελώριο πευκόδεντρο, με θέα το μπλε του πελάγους, μας υποδέχεται η Ταβέρνα «Ο Θανάσης». Κρύα μπύρα και φρέσκιες ελληνικές αυθεντικές γεύσεις συνθέτουν ένα απόλυτο σκηνικό. Τα σκηνογραφικά στοιχεία μας είναι: χωριάτικη σαλάτα (φυσικά!), λευκή ταραμοσαλάτα (φυσικότατα!), γαύρος μαρινάτος (αχ!), χταποδάκι ξυδάτο (λιώνω!), φρέσκια κουτσομούρα (ε, ναι!) και…φρέσκια τηγανητή πατάτα. Όπως θα έλεγε ο Θανάσης Βέγγος, ο οποίος ενέπνευσε το όνομα της ταβέρνας, «Τι έγινε ρε παιδιά;». Στη υγεία μας και καλό καλοκαίρι.
[Παύση. Για να χωνέψουμε.]
Και τώρα, μια ανάσα δροσιάς -μια στάση για βουτιά. Τα παπούτσια βγαίνουν, η άμμος γλιστρά κάτω από τα πόδια μας και τρέχοντας βουτάμε στο νερό. Η πρώτη βουτιά έχει πάντα εκείνη την αλμύρα που ξυπνά το σώμα και καθώς επιπλέω στην επιφάνεια της θάλασσας μου δημιουργείται η αίσθηση πως ο χρόνος επιβραδύνει. Η βουτιά στην παραλία του Μαραθώνα είναι μία μικρή ιεροτελεστία που πρέπει να κάνει κάθε επισκέπτης. Απλώνουμε την πετσέτα στη σκιά ενός πεύκου και αφήνουμε το κύμα να μας ψιθυρίσει μία απ’ τις ιστορίες του. Το βλέμμα χάνεται για λίγο στις πευκοβελόνες που κουνιούνται από το θαλασσινό αεράκι, με μία υπόμνηση: πως το ταξίδι δεν είναι μόνο οι προορισμοί, αλλά και οι στιγμές που αφήνουμε την ψυχή μας να ανασάνει.
Αναζωογονημένοι από τη αλμύρα της θάλασσας, προχωρούμε προς τον τελευταίο μας προορισμό, τα γραφεία του Αγροτικού Συλλόγου Αίγινας, όπου μας υποδέχεται ο κ. Νίκος Αλυφαντής, Πρόεδρος του Συλλόγου. Ο κ. Νίκος, με μάτια που λάμπουν, μας αφηγείται την ιστορία άφιξης και καλλιέργειας του φιστικιού στο νησί, τις παιδικές του μνήμες με τον καρπό, τότε η μητέρα του τους κρατούσε λίγο σπασμένο φιστίκι για να ρίξει πάνω απ’ τα γλυκά στις γιορτές, πριν πάει στην Αθήνα να το πουλήσει, αλλά και για τον κόπο και τον μόχθο των παραγωγών σήμερα που συνεχίζουν και επιμένουν να καλλιεργούν φιστίκι στην Αίγινα.
Περπατούμε στο κτήμα του αρκετή ώρα και λέμε ιστορίες, απ’ την ποσότητα που παράγει ένα δέντρο (3-10 κιλά, αναλόγως) έως την διαδικασία συλλογής των καρπών και την πορεία απ’ το δέντρο στην μεταποίηση. Και εκεί, κάτω από τον απογευματινό ήλιο, ο κ. Νίκος μας χαρίζει ένα φρεσκοκομμένο φιστίκι· ζεστό ακόμα από τη μέρα, γεμάτο γεύση γης και ήλιου.
Φτάνει η ώρα του αποχωρισμού (για τώρα). Κατευθυνόμαστε στο λιμάνι σε αναμονή του καραβιού που μας επιστρέψει στην Αθήνα, θαυμάζοντας τον ήλιο να δύει. Τα χρυσαφένια χρώματα του μας πλημμυρίζουν και δίνουν μία ακόμη πιο όμορφη απόχρωση στο νησί.
Φεύγοντας, η Αίγινα μοιάζει να μας κρατά λίγο ακόμη: με τη γεύση του φιστικιού στα χείλη και τη θάλασσα στα μάτια. Με το άγγιγμα των ανθρώπων που γνωρίσαμε. Το ταξίδι αυτό δεν θα ήταν ίδιο χωρίς την άνεση, την ευελιξία και την ασφάλεια που μας προσέφερε η Avis με το Jeep Compass e-Hybrid. Γνωρίζεις έναν τόπο πραγματικά μόνο όταν κινηθείς και «χαθείς» μέσα του, όταν αφήσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου να γίνει μέρος του -και εμείς, χάρη στην Avis, το καταφέραμε. Και κάπως έτσι, αφήνουμε την Αίγινα πίσω μας. Και με την πιθανότητα να φανεί πολύ ποιητικό, θα το πω…χανόμαστε στο ηλιοβασίλεμα.
Στο μυαλό μας αντηχεί σαν μυστικός απόηχος ένα τραγούδι –εκείνο που σιγοτραγουδήσαμε οδηγώντας το αυτοκίνητό μας στους δρόμους του νησιού, με τα παράθυρα ανοιχτά και τον αέρα να μπλέκεται στα μαλλιά μας. Ένα τραγούδι του καλοκαιριού και της αλμύρας, που δεν τελειώνει με την τελευταία νότα, αλλά συνεχίζει να παίζει μέσα σου, όπως συνεχίζει να σε καλεί και η Αίγινα –να ξαναγυρίσεις, να ξαναζήσεις, να ξανατραγουδήσεις, να ξαναγευτείς.
Εις το επανιδείν Αίγινα μου!
Εάν ονειρεύεστε το δικό σας ταξίδι, η Avis σας περιμένει με επιλογές που ταιριάζουν απόλυτα στο στιλ και στις ανάγκες σας.
Μικρός τοπικός οδηγός
Εξαιρετικές και αυθεντικά τυροκομικά και γαλακτοκομικά προϊόντα της Αίγινας (γλυκά και αλμυρά) στην Κτηνοτροφική Μονάδα Αιγοπροβάτων/Τυροκομείο – Γαλακτοκομείο Χερουβίμ «Ορεινή Αίγινα».
Τηλ: 6944540424
Ελληνικός καφές με καλή παρέα και πολλές ιστορίες στο Καφενείο του Μιχάλη Μοίρα.
Τηλ: 22970 22362
Μοναδικά προϊόντα και αξέχαστες γεύσεις με βάση το ξακουστό και θρεπτικό φιστίκι Αιγίνης (και όχι μόνο) στο Ζαχαροπλαστείο Αιάκειον.
Τηλ: 2297 022249
Αυθεντικές ελληνικές γεύσεις δίπλα στη θάλασσα στην Ταβέρνα «Ο Θανάσης» στο χωριό Πόρτες.
Τηλ: 2297 031348
Μερικές από τις παραλίες της Αίγινας που αξίζει να επισκεφθείτε:
Μαραθώνας: Ακτή με άμμο και βότσαλο, ρηχά γαλάζια νερά
Αγία Μαρίνα: Χρυσαφένια άμμος, ρηχά γαλάζια νερά
Αιγινήτισσα: Κλειστός όρμος με άμμο και βότσαλο, Bonus: ευκάλυπτοι για φυσική σκιά
Κλήμα ή Κλειδί: Μικρός κόλπος με άμμο και βότσαλο στη νότια πλευρά, κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά
Info
Η έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη «Το γράμμα που δεν έφτασε-Ασθενείς και οδοιπόροι» στο πλαίσιο του 16ου Fistiki Fest θα παραμείνει ανοικτή έως τις 30 Οκτωβρίου 2025, καθημερινά εκτός Τρίτης, 10:30 – 13:00 και 19:00 – 21:00. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Το 16ο Fistiki Fest θα πραγματοποιηθεί από 18 Σεπτεμβρίου έως 21 Σεπτεμβρίου 2025 με πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις. Περισσότερες πληροφορίες: fistikifest.gr.
Η εφαρμογή Aigina Geoculture είναι ο συνοδοιπόρος σου στην ανακάλυψη της ενάλιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Αίγινας και συγκεκριμένα των βυθισμένων αρχαίων λιμενικών εγκαταστάσεων με ψηφιακές εφαρμογές διάδρασης. Μία ευκαιρία για τον επισκέπτη να γνωρίσει την ιστορία, τη λειτουργία και τη σημερινή θέση των αρχαίων λιμενικών εγκαταστάσεων του νησιού. (Συμβατή με Andoird & iOS).
Creative Director: Χρήστος Τζούτης
Φωτογραφίες: Γρηγόρης Καρκαλής
Βίντεο: Σόφη Μουτάφη – Γρηγόρης Καρκαλής
Κείμενο: Σόφη Μουτάφη
Διαβάστε ακόμα:
Μίνι Road Trip στη Νάξο: Στη Γιορτή του Κλήδονα στις Μέλανες
Στυμφαλία: Όταν το τοπίο αφηγείται και σε προσκαλεί
Φεστιβάλ Melitzazz 2025: Ένα αλλιώτικο ταξίδι στο Λεωνίδιο με αναφορά στην παράδοση και την ιστορική μνήμη