Αν υπάρχει μία τάση που ξεχωρίζει για το 2026, αυτή δεν είναι ένας νέος άγνωστος προορισμός ούτε μία ακόμη εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης που υπόσχεται να μας οργανώσει τη ζωή. Είναι το ίδιο το ταξίδι. Η απλή, ανθρώπινη, ακατέργαστη ανάγκη να σηκωθείς και να φύγεις, να απομακρυνθείς από την καθημερινότητα και να πατήσεις σε ένα έδαφος που σε κάνει να αναπνέεις αλλιώς. Η «βαριά» λέξη ταυτότητα ακούστηκε και ταρακούνησε γνώστες και ειδικούς.
Αυτό ήταν το πραγματικό μήνυμα που ξεπήδησε από τις έρευνες και τους διαδρόμους της φετινής WTM στο Λονδίνο, της κορυφαίας έκθεσης για τον τουρισμό στον κόσμο. Ήταν ένα μήνυμα που ειπώθηκε από τη σκηνή, αλλά και κάτι που ένιωθες καθώς μιλούσες με ξενοδόχους, αναλυτές, ανθρώπους της τεχνολογίας, τουριστικούς οργανισμούς, νέους δημιουργούς. Ο τουρισμός όχι μόνο δεν ανακάμπτει, αλλά αναδιαμορφώνεται από τα θεμέλιά του.
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Η τουριστική βιομηχανία αναμένεται να αναπτύσσεται με ρυθμό 3,5% κάθε χρόνο μέχρι το 2035, ξεπερνώντας τη συνολική παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη που θα κινείται στο 2,5%. Η συμβολή του τουρισμού στην παγκόσμια οικονομία προβλέπεται να ξεπεράσει τα 16 τρισεκατομμύρια δολάρια, αγγίζοντας το 12% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Και οι διεθνείς αφίξεις έχουν ήδη ξεπεράσει το 1,5 δισεκατομμύριο, την υψηλότερη τιμή στην ιστορία του κλάδου. Όμως οι αριθμοί, όσο εντυπωσιακοί κι αν είναι, εξηγούν μόνο το μισό της εικόνας. Το υπόλοιπο μισό είναι βαθιά ανθρώπινο.
Γιατί ο κόσμος δεν αγοράζει πια πολυτέλεια, την ζει
Τα τελευταία χρόνια, η παραδοσιακή πολυτέλεια έχει χάσει μεγάλο μέρος της αίγλης της. Οι άνθρωποι που κάποτε επένδυαν σε τσάντες και ρούχα υψηλής ραπτικής και ρολόγια τώρα στρέφονται σε οτιδήποτε δεν χωρά σε κουτί. Σε ταξίδια, εμπειρίες, ζεστασιά, αισθήσεις. Οι δαπάνες για πολυτελή φιλοξενία αναμένεται να φτάσουν τα 390 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2028, από 239 δισεκατομμύρια το 2023.
Η αλλαγή είναι ουσιαστική. Η σημερινή πολυτέλεια δεν μετριέται σε αντικείμενα αλλά σε εμπειρίες. Σε μια σουίτα που βλέπει θάλασσα στο Τόκιο, αντί για μια ακόμη limited έκδοση sneakers. Σε μια διαδρομή με τρένο στην Ελβετία, αντί για μια designer τσάντα. Σε μια συναυλία στο εξωτερικό, αντί για ένα ακόμη κομμάτι στη συλλογή. Η τάση αυτή εξηγεί γιατί μεγάλοι οίκοι μόδας όπως Bulgari, Armani, LVMH, Dolce & Gabbana, Burberry, επενδύουν μαζικά σε ξενοδοχεία, resorts και ακόμη και σε branded yachts. Η πολυτέλεια μεταναστεύει από τα ράφια στις βαλίτσες. Από το dressing room στις αναχωρήσεις.
Ο εύπορος ταξιδιώτης του 2026 δεν θέλει να επιδεικνύει. Θέλει να νιώθει. Δεν θέλει να αγοράζει. Θέλει να ζει. Και γι’ αυτό ο οίκος Hermès αποτελεί το πιο αναπάντεχο σημείο αναφοράς στη συζήτηση για τον τουρισμό. Γιατί απλά υπενθυμίζει ότι η αληθινή πολυτέλεια βρίσκεται στη «συγκράτηση», στη χειροποίητη λεπτομέρεια, στη συνέπεια και στην ανεπιτήδευτη ανθρώπινη επαφή. Στοιχεία που αρχίζουν να αποτελούν το νέο χρυσό πρότυπο των ξενοδοχείων πολυτελείας.
Ταυτόχρονα, ο κίνδυνος της υπερεπέκτασης είναι ορατός. Η παγκόσμια δυναμικότητα των luxury δωματίων αναμένεται να αυξηθεί από 1,8 σε 2,2 εκατομμύρια μέχρι το 2030. Η ιστορία της μόδας προειδοποιεί. Όταν η πολυτέλεια γίνεται υπερβολικά διαθέσιμη, χάνει την ουσία της. Ξενοδοχεία χωρίς αυθεντικότητα θα καταρρεύσουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος.
Περισσότεροι ταξιδιώτες, αλλά λιγότερα «βιαστικά» ταξίδια
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες αλλαγές που βλέπουμε μπροστά μας είναι ότι οι άνθρωποι μένουν περισσότερο σε έναν προορισμό. Το fast travel (εκείνο το «3 μέρες στη Ρώμη, 2 μέρες στο Παρίσι, τρέξε!») υποχωρεί και τη θέση του παίρνει μια πιο βαθιά, πιο αργή σχέση με τον τόπο. Στη Μέση Ανατολή, η διάρκεια των ταξιδιών έχει αυξηθεί κατά τα δύο τρίτα σε σχέση με το 2019 και η Σαουδική Αραβία, με τις τεράστιες επενδύσεις της, είναι από τους βασικούς λόγους.
Coolcations και η στροφή προς τον Βορρά
Η κλιματική αλλαγή έχει ήδη αρχίσει να μεταμορφώνει το ταξιδιωτικό ημερολόγιο. Οι υπερβολικές θερμοκρασίες και οι ολοένα συχνότερες πυρκαγιές οδηγούν πολλούς ταξιδιώτες να αποφεύγουν το καλοκαίρι και να επιλέγουν τις ενδιάμεσες σεζόν. Έχει ήδη γεννηθεί μια νέα τάση: οι “coolcations”. Ένα ταξίδι για δροσιά, όχι για ήλιο.
Σουηδία, Νορβηγία και Φινλανδία αναμένεται να δουν αύξηση 9% στις αφίξεις το 2025-2026. Προορισμοί που κάποτε θεωρούσαμε «μακρινούς» ή «χειμωνιάτικους» γίνονται τώρα καταφύγια τουρισμού. Οι άνθρωποι θέλουν καθαρό αέρα, νερά που δεν βράζουν και δάση που δεν απειλούνται.
Το gigtripping αλλάζει τα πάντα
Η νέα ουσιαστική τάση του ταξιδιωτικού κόσμου έχει όνομα: gigtripping. Τα ταξίδια που δεν σχεδιάζονται για να δεις αξιοθέατα, αλλά για να ζήσεις ένα γεγονός. Η Eras Tour της Taylor Swift με πάνω από 10 εκατομμύρια ταξιδιώτες. Η περιοδεία των Oasis που αναμένεται να φτάσει τα 2 εκατομμύρια θεατές. Η Formula 1 στη Σιγκαπούρη, που άλλαξε ολόκληρη την εικόνα της πόλης.
Ζούμε σε μια εποχή όπου η εμπειρία έχει αντικαταστήσει το «θέλω να πάω εκεί» με το «θέλω να ζήσω αυτό». Και είναι μια τάση που αναπτύσσεται ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη.
Η τεχνητή νοημοσύνη ως εργαλείο, όχι ως υπερθέαμα
Στη WTM, η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) δεν παρουσιάστηκε ως κάτι φαντασμαγορικό αλλά ως ένα χρήσιμο, πρακτικό εργαλείο. Εφαρμογές που οργανώνουν διαδρομές, ψηφιακές πλατφόρμες που κάνουν τα ταξίδια πιο ομαλά, συστήματα που μειώνουν την αναμονή στα αεροδρόμια, εξατομικευμένες εμπειρίες που βασίζονται σε πραγματικές ανάγκες. Η ουσία δεν είναι να αντικαταστήσει ανθρώπους αλλά να ενισχύσει την ανθρώπινη διάσταση του ταξιδιού. Οι έρευνες ανέδειξαν την ακόρεστη ανάγκη του ταξιδιώτη για πραγματικότητα. Λιγότερο δημοφιλείς προορισμοί, μικρότερα πλήθη, περισσότεροι ντόπιοι, φαγητό που λέει την ιστορία ενός τόπου, εμπειρίες που σε κάνουν να νιώθεις κάτι, όχι να τραβάς απλά μια ωραία φωτογραφία.
Και αυτό φέρνει μια τεράστια αλλαγή. Οι ταξιδιώτες κουράστηκαν από το «όλα μοιάζουν ίδια». Σε έναν κόσμο όπου η ΤΝ μπορεί να γράψει άψογα κείμενα και να φτιάξει τέλειες εικόνες, το μόνο που ξεχωρίζει είναι το αληθινό. Γι’ αυτό το PR και οι δημοσιογράφοι αναδεικνύονται ξανά σε βασικούς παίκτες. Η Τεχνητή Νοημοσύνη δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στα earned media, στα αληθινά ρεπορτάζ, όχι στα πληρωμένα advertorials.
Το ταξίδι ως ταυτότητα
Κι εκεί, μέσα στα μεγάλα θέματα που συζητήθηκαν στα πάνελ της έκθεσης, εμφανίστηκε ο Richard E. Grant (υποψήφιος για Όσκαρ για την ταινία Can You Ever Forgive Me? το 2019) να διηγείται πώς ταξιδεύει μόνος με μια μικρή χειραποσκευή και πώς περπατά σε πόλεις χωρίς Google Maps, αφήνοντας τα στενά να τον οδηγούν.
«Το λατρεύω, πραγματικά το λατρεύω. Μου αρέσει να βρίσκομαι σε αεροπλάνο, να φτάνω σε μια πόλη και να περπατάω χωρίς να ακολουθώ το Google Maps και απλά να ανακαλύπτω πράγματα που δεν θα έβρισκα ποτέ μέσω Tripadvisor ή Instagram. Το βρίσκω συναρπαστικό και απελευθερωτικό», είπε με ενθουσιασμό. Μια απλή εικόνα που συνοψίζει όσα προσπαθούν να εξηγήσουν οι αναλυτές, οι οίκοι μόδας, οι τεχνολογικές εταιρείες. Το ταξίδι δεν είναι προϊόν. Είναι ταυτότητα. Είναι τρόπος να βρεις τον εαυτό σου μέσα από το άγνωστο. Είναι η αίσθηση ότι χάθηκες για λίγο για να βρεις κάτι αληθινό.
Κι αυτό είναι τελικά και η μεγαλύτερη τάση για το 2026. Το ταξίδι δεν επιστρέφει στα επίπεδα του παρελθόντος. Πηγαίνει μπροστά. Γίνεται προτεραιότητα, ανάγκη, πολιτισμός, ψυχική υγεία, επένδυση, απόδραση και αναγέννηση μαζί. Το 2026 δεν θα είναι η χρονιά των νέων προορισμών. Θα είναι η χρονιά των νέων εαυτών που ψάχνουμε να βρούμε καθώς ταξιδεύουμε.
Διαβάστε ακόμα:
Οι εμπειρίες στα ξενοδοχεία αποκτούν εκπαιδευτικό χαρακτήρα
Ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης στην ταξιδιωτική εμπειρία
World Travel Market London 2025: Οι 3 έννοιες που ορίζουν τη νέα εποχή του Τουρισμού
