Είναι η περίοδος που η φύση αναγεννιέται. Είναι τώρα που αφήνουμε τον χειμώνα πίσω μας, για τα καλά. Θέλουμε να βγούμε στην εξοχή, θέλουμε να έρθουμε σε επαφή με τη γη, με τα αρώματα της φύσης, με τη θάλασσα. Ψάχνουμε παραλίες για να είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα πατήσουμε την αμμουδιά τους, παίρνοντας παράλληλα το πρώτο χρώμα από τις ακτίνες του ήλιου.

28

Μαζί με όλα αυτά, φυσικά, είναι και η προσμονή μας για το Πάσχα. Για να δούμε τους φίλους μας, τους δικούς μας ανθρώπους. Για να σηκώσουμε τα ποτήρια ψηλά και πιούμε στην υγεία όλων μας.

Μετράμε μερικές ακόμη ημέρες, στις οποίες προετοιμαζόμαστε για ένα Πάσχα που μπορεί να χωρέσει τις πιο ενδιαφέρουσες δραστηριότητες –του είδους εκείνου που θα αποτυπωθούν ανεξίτηλα στη σκέψη μας. Ταξιδεύουμε λοιπόν στην Ελλάδα και συνδυάζουμε εμπειρίες οι οποίες θα μας φέρουν ακόμη πιο κοντά σε όλα εκείνα που επιθυμούμε να ζήσουμε.

Beach hoping στα διαμάντια της Χαλκιδικής

Βαδίζουμε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου. Μπορεί σε κάποιες περιοχές της χώρας μας να είναι ακόμη νωρίς για να επισκεφθούμε τις παραλίες, όμως δύσκολα αντιστέκεσαι στην ομορφιά τους όταν φτάνεις στη Χαλκιδική.

Βρισκόμαστε λοιπόν στη μαγική Κασσάνδρα με τις εντυπωσιακές, αμμουδερές παραλίες, τα τιρκουάζ νερά και τα δέντρα που πλησιάζουν οριακά στην ακτή. Κρυοπηγή, Κασσάνδρα, Πευκοχώρι, Πολύχρονο, Σάνη, Ποσσίδι, και τόσες ακόμη μετατρέπουν μια απλή επίσκεψη σε παραθαλάσσια εμπειρία. Ακόμα κι αν δεν πάρουμε την απόφαση να μπούμε στα νερά, δίνουμε ραντεβού για μερικές εβδομάδες αργότερα.

Περπάτημα στην Καλντέρα της Σαντορίνης

Ένα μικρό σκάφος θα μας οδηγήσει στο μικρό λιμανάκι της Νέας Καμένης. Αφού δούμε τα νερά που αναβλύζουν από τις υποθαλάσσιες θερμές πηγές, θα αποβιβαστούμε και θα ξεκινήσουμε το περπάτημα μέσα στο απόκοσμο τοπίο του ηφαιστείου.

Θα χρειαστούμε σχεδόν 30 λεπτά για να φτάσουμε στον κρατήρα, στα οποία η μία έκπληξη θα διαδέχεται την άλλη. Σε κάποια σημεία θα δούμε τον καυτό ατμό να βγαίνει από τα έγκατα της γης, ενώ εμείς θα βαδίζουμε ανάμεσα σε πέτρες κατάμαυρες από τη λάβα. Το περπάτημα στο ηφαίστειο είναι μία εμπειρία που ο καθένας μας πρέπει να τη ζήσει. Έστω once in a lifetime.

Ξενάγηση στην εμβληματική Δήλο

Μία ανάσα μακριά από την κοσμοπολίτικη Μύκονο, η Δήλος αναδεικνύει την αίγλη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Η μυθολογική γέννηση του Απόλλωνα και της Άρτεμης σε αυτή τη μικρή νησίδα καταμεσής του Αιγαίου τη μετέτρεψε σε ιερό, χωρίς να επιτρέπεται εδώ να γεννηθεί ή να πεθάνει κάποιος.

Έτσι, τους ρόλους αυτούς είχε αναλάβει η γειτονική Ρήνεια, φιλοξενώντας τόσο τις γυναίκες που επρόκειτο να γεννήσουν, όσο κι εκείνους που πλησίαζαν στο τέλος της ζωής τους. Σήμερα ολόκληρη η Δήλος έχει χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικός χώρος. Έτσι, φτάνοντας κανείς εδώ είναι σαν να μπαίνει σε ένα ταξίδι μαγικό: θα αισθανθεί πολλά και δύσκολα θα το ξεχάσει.

Στα αμπέλια της Νεμέας

Ένας τόπος μαγευτικός, που περικλείει την ιστορία και τον πολιτισμό της ευρύτερης περιοχής και ταυτόχρονα έναν υπέροχο, ενιαίο αμπελώνα με περισσότερα από 25.000 στρέμματα. Ένας τόπος ευλογημένος, που μας περιμένει στην καλύτερη στιγμή του –τώρα που σταδιακά πρασινίζει και προετοιμάζει αργά το συγκλονιστικό κρασί της περιοχής: το Αγιωργήτικο.

Περπατάμε μέσα στα αμπέλια της Νεμέας και μυρίζουμε το χώμα και τα καταπληκτικά ανοιξιάτικα λουλούδια της, τα οποία θα χαρίσουν κάτι από το άρωμά τους και στο κρασί. Επισκεπτόμαστε μερικά από τα 33 οινοποιεία της περιοχής και δοκιμάζουμε τα συγκλονιστικά κρασιά που ξέρει να δημιουργεί αυτή η γωνιά της Ελλάδας.

Ένα ταξίδι αλλιώτικο, στην Αρχαία Ολυμπία

Ένα ταξίδι στο μέρος που γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, εδώ όπου το μεγαλείο της αρχαίας Ελλάδας αναδεικνύει με κατηγορηματικό και τελεσίδικο τρόπο τη σημασία των πράξεων μας. Εδώ που ο πατέρας των Θεών, ο Δίας, απέκτησε το δικό του χρυσελεφάντινο άγαλμα, το οποίο αναδείχθηκε σε ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου.

Η περιήγηση στον χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας θα μας φέρει μπροστά σε μία νοητή γραμμή εκκίνησης: θα στρέψουμε την προσοχή μας στο παρελθόν και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τις προβολές μας στο μέλλον. Κάπως έτσι, η Αρχαία Ολυμπία θα ταξιδεύει για πάντα μαζί μας –όπου κι αν βρεθούμε σε αυτό τον πλανήτη.

Μια πασχαλινή βόλτα στην ανατολική Νάξο

Φεύγοντας από το λιμάνι, μετά από μία καταπληκτική διαδρομή στην ενδοχώρα του νησιού, θα φτάσουμε στην εμβληματική Απείρανθο και σταδιακά θα αρχίσουμε την κατάβαση για το γραφικό λιμανάκι της Μουτσούνας. Τα απομεινάρια του πρώτου εναέριου σιδηροδρόμου των Βαλκανίων –ο οποίος είχε φτιαχτεί για να μεταφέρει τη σμύριδα από τα ορυχεία του νησιού στο λιμάνι– δημιουργούν ένα υπαίθριο βιομηχανικό μουσείο. Η σμύριδα είναι το δεύτερο σκληρότερο πέτρωμα του πλανήτη, ιδανική πρώτη ύλη για την παραγωγή σμυριδόχαρτων και άλλων λειαντικών μέσων.

Η ποιότητα της ναξιώτικης σμύριδας θεωρείται κορυφαία σε όλον τον κόσμο και αποτελούσε ένα από τα τρία προϊόντα που καθόριζαν για δεκαετίες το ΑΕΠ της χώρας (τα άλλα δύο ήταν η σταφίδα και ο καπνός). Στο λιμανάκι οι τεράστιοι γερανοί στέκουν ακόμη μάρτυρες μιας ολόκληρης ιστορίας.

Δίπλα στη Μουτσούνα, εντωμεταξύ, στο άχρονο τοπίο του Αζαλά, επισκεπτόμαστε το ατελιέ του διάσημου Γερμανού γλύπτη Ingbert Brunk, ο οποίος δουλεύει αποκλειστικά με ναξιακό μάρμαρο. Τα έργα του κοσμούν μερικά από τα πιο γνωστά σαλόνια του πλανήτη, μεταφέροντας τη λάμψη και τη μοναδικότητα του υλικού, αλλά κι έναν ιδανικό συγκερασμό του κυκλαδίτικου πολιτισμού με το σήμερα.
Ατελιέ Ingbert Brunk 22850 68260 & 6944677617

Περπάτημα και μπάνιο στην παραλία του Αγιαννάκη

Μία τεράστια, αμμώδης παραλία στην Κυπαρισσία, όπου τα νερά του Ιονίου βρίσκονται σε αρμονική συνύπαρξη με τη φύση και το πράσινο του παράκτιου πευκοδάσους. Η παραλία του Αγιαννάκη μεταφέρει την ηρεμία της, δίνει χώρο και χρόνο, μας γεμίζει με δύναμη. Μπροστά στο απέραντό γαλάζιο, εκεί όπου σκάει το κύμα, κάνουμε μια περιπατητική διαδρομή που σταδιακά θα μας οδηγήσει στο καλοκαίρι.

Ανεβαίνουμε και χανόμαστε μέσα στα δρομάκια του δάσους, απολαμβάνουμε τα αρώματα της άνοιξης, ξανακατεβαίνουμε στην παραλία. Ήδη συναντάμε διάσπαρτα δεκάδες αυτοκινούμενα Ευρωπαίων επισκεπτών, οι οποίοι έρχονται εδώ διαχρονικά για να περάσουν μέρες ξεγνοιασιάς και ηρεμίας. Οι πευκοβελόνες, τα περιβόλια με τις πορτοκαλιές, οι ελιές και οι λεμονιές συνεισφέρουν τις μυρωδιές τους. Ελάχιστα τα (πέτρινα) κτήρια, εντωμεταξύ: ένας τόπος αρχετυπικός, ελληνικός. Μια θάλασσα για να νιώσεις μόνος, εσύ και η φύση· ή για να γίνεις μέρος μιας παρέας. Ο Αγιαννάκης δίνει χώρο σε όλους.

Στο εκπληκτικής ομορφιάς σπήλαιο της Μελισσάνης, στην Κεφαλονιά

Ένα λιμνοσπήλαιο στο οποίο χαρίστηκε απλόχερα η αίγλη και η ομορφιά. Βρισκόμαστε στη Μελισσάνη της Κεφαλονιάς, μπροστά σε μια εικόνα εξωπραγματική, από αυτές που μόνο η φύση μπορεί και δημιουργεί με τόση μαεστρία. Φτάνουμε στην τεχνητή του είσοδο και περπατάμε σε έναν στενό διάδρομο, ώστε να προσεγγίσουμε τις βάρκες που θα μας κάνουν βόλτα στα νερά.

Σταδιακά μας αποκαλύπτεται η λίμνη και το υπέροχο φως, όπως διεισδύει από την τεράστια τρύπα στην κορυφή του σπηλαίου. Προφανώς λόγω κάποιου σεισμού η οροφή έχει καταρρεύσει, με αποτέλεσμα σήμερα να φαίνεται ο ουρανός, με τον ήλιο να κάνει μοναδικά παιχνίδια με το μπλε των νερών. Παρατηρούμε τους σταλακτίτες, αλλά και τη μικρή νησίδα στο κέντρο της λίμνης, στην οποία εντοπίστηκαν αντικείμενα σχετικά με τη λατρεία του αρχαίου θεού Πάνα. Η βόλτα με τις βάρκες είναι συγκλονιστική.

Στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών

Μία ημέρα πολιτισμού, μία ημέρα που θα έρθουμε πιο κοντά στη μοναδικότητα της ελληνικής δημιουργίας. Ανεβαίνουμε στην πλαγιά του βουνού, στον αρχαιολογικό χώρο του Μαντείου των Δελφών.

Η καθηλωτική ομορφιά, η επιβλητικότητα του μαντείου, αλλά και τα απομεινάρια των κτηρίων της αρχαιότητας φτάνουν στα όρια του θρύλου. Αρχαίοι κάθετοι βράχοι, κτίσματα, το δελφικό τοπίο. Η επίσκεψη στους Δελφούς είναι μία εμπειρία που ισορροπεί ανάμεσα στην αλήθεια και στον μύθο. Είναι όλο αυτό που μεταφέρει την ανθρώπινη ύπαρξη σε κάτι πέρα για πέρα ιδανικό.

Ο Φάρος του Ακροταίναρου

Ένα τοπίο σκληρό και βραχώδες, στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Ένα τοπόσημο όπου καταλήγει ο Ταΰγετος και ενώνεται ο Μεσσηνιακός Κόλπος με τον Λακωνικό. Εκεί στέκει αγέρωχος ο φάρος του Ακροταίναρου, μπροστά στη σχεδόν μόνιμη τρικυμία των νερών.

Χτίστηκε το 1882 και λειτούργησε το 1887. Ανήκει στη δεύτερη γενιά των ελληνικών φάρων και είναι ο πλέον σημαντικός από τους τρεις που υπάρχουν σήμερα στη Μάνη. Το φως του φτάνει μέχρι τα 22 ναυτικά μίλια, δίνοντας στίγμα σε αυτό το πολυσύχναστο πέρασμα. Είναι σαν να στέκεται εκεί για να θυμίζει, αλλά και για να δίνει γραμμή για το μέλλον. Περπατήσαμε εδώ μέσω ενός σχετικά ήπιου μονοπατιού –χρειαστήκαμε κάτι λιγότερο από 1 ώρα.

Διαβάστε ακόμα:

Η Τelegraph στo Λιμνοσπήλαιο της Μελισσάνης: «Το απόκοσμο θαύμα που ήταν κρυμμένο για χιλιάδες χρόνια»

Νάξος: Η καρδιά των Κυκλάδων

Πυκνά πευκοδάση, θαλάσσιες σπηλιές, παμπάλαιες εκκλησίες: Οδοιπορικό στα μονοπάτια της Κύπρου