Το φθινόπωρο, η φύση προετοιμάζεται για τον χειμώνα που πλησιάζει, φορώντας την πιο ζεστή παλέτα χρωμάτων. Ο αέρας στα χωριά γεμίζει από μυρωδιές ξύλων που σιγοκαίγονται, τα φύλλα αλλάζουν φορεσιά, στρώνοντας ατέλειωτα φθινοπωρινά «χαλιά». Μικρές σκηνές που σφύζουν από ρομαντισμό και γοητεία ξεπροβάλλουν σε κάθε γωνιά, όσο η ρετρό ατμόσφαιρα και τα πρώτα κρύα μάς κάνουν να βγάζουμε από την ντουλάπα τα βολικά φουτεράκια.
Μια μετάβαση που είναι φανερή όπου κι αν το βλέμμα σταθεί: στις μικρές ή μεγάλες αποδείξεις, στις ουσιαστικές ή στις ασήμαντες στιγμές, η αλλαγή είναι παντού ορατή. Αυτή η εποχή είναι η πιο αρμονική, με το κόκκινο, το πορτοκαλί, το χρυσαφί και το καστανό να δημιουργούν λεπτοδουλεμένες εικόνες που μοιάζουν βγαλμένες από αληθινό παραμύθι. Βελανίδια, μήλα, κάστανα, ρόδια και καρύδια γεμίζουν τα κλαδιά των γέρικων δέντρων, ενώ από τις ρίζες της γης φυτρώνουν μυρωδάτες κολοκύθες, καρότα, ραπανάκια και παντζάρια. Αν θέλει κανείς να νιώσει τον αληθινό παλμό της φύσης το φθινόπωρο, πρέπει να περπατήσει ανάμεσα στα δάση. Άλλα βουτηγμένα σε μύθους, άλλα αιωνόβια, άλλα αγκαλιασμένα από βουνά και άλλα απλωμένα σε ατέλειωτες εκτάσεις. Καθένα, με τη δική του μαγεία, προσφέρει εμπειρίες που καθηλώνουν, μαγεύουν και αφοπλίζουν με την ομορφιά τους.
Για όσους αγαπούν τις εκδρομές, τα φθινοπωρινά δάση της Ελλάδας είναι ο ιδανικός προορισμός. Κάθε βήμα ανάμεσα στα μονοπάτια αποκαλύπτει και μια διαφορετική εκδοχή του ελληνικού τοπίου: μια στάση για ξεκούραση, μια ανάσα καθαρού αέρα και μια γουλιά AQUA Carpatica γίνονται μέρος της εμπειρίας, μια στιγμή που συνοδεύει φυσικά τον ταξιδιώτη σε κάθε εξόρμηση. Δέστε τις μπότες σας, πάρτε το αδιάβροχο και αφήστε το φθινόπωρο να σας οδηγήσει εκεί όπου η Ελλάδα δείχνει τον πιο αυθεντικό της εαυτό.
Βάλια Κάλντα: Για απομόνωση στην καρδιά της Πίνδου
Στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού, ανάμεσα σε απόκρημνες χαράδρες, φυσικές λεκάνες γεμάτες παγωμένα νερά του Αώου και έλατα που μοιάζουν να ακουμπούν τον ουρανό, απλώνεται η Βάλια Κάλντα. Παρότι στα βλάχικα η ονομασία της σημαίνει «Ζεστή Κοιλάδα», πρόκειται για ένα από τα πιο κρύα σημεία της χώρας, με τους χειμώνες να επιμένουν ως την άνοιξη και τη φύση να γλυκαίνει το άγριο πρόσωπό της μέσα στο καλοκαίρι.
Η ομίχλη εδώ, στα 1.200 μέτρα υψόμετρο, λικνίζεται διακριτικά ανάμεσα στις φθινοπωρινές φυλλωσιές του παρθένου αυτού οικοσυστήματος, ενώ το Αρκουδόρεμα συντροφεύει τον περιπατητή και τα μονοπάτια γεμίζουν σκουρόχρωμες συστάδες μαυρόπευκων και αιωνόβιων ρόμπολων, αποτυπώνοντας το μεγαλείο της φύσης. Η εκκωφαντική σιωπή κάνει την εμπειρία μοναδική. Η Βάλια Κάλντα σε προσκαλεί σε μια σχέση με τον τόπο και σε όποιον τη γνωρίσει χαρίζει την αίσθηση ότι αντίκρισε κάτι σπάνιο, σχεδόν ιερό.
Φολόη: Το δρυοδάσος των μύθων
Από τα βάθη της Πίνδου, κατηφορίζουμε στην Ηλεία, στους πρόποδες του Ερύμανθου, εκεί όπου απλώνεται το δάσος της Φολόης, ένα τοπίο που μοιάζει βγαλμένο από μυθολογία, και όχι άδικα. Οι αρχαίοι Έλληνες το συνέδεσαν με τον Κένταυρο Φόλο, σύντροφο του Ηρακλή, και τις νύμφες των δασών και πράγματι, εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τέτοιες μορφές να ξεπροβάλλουν πίσω από τις δρύες.
Η Φολόη είναι μοναδική στην Ευρώπη: ένα από τα ελάχιστα ομοιογενή δρυοδάση, με χιλιάδες βελανιδιές να στέκουν σχεδόν ίδιες, σχηματίζοντας έναν φυσικό θόλο που καλύπτει περίπου 42.000 στρέμματα. Το φθινόπωρο, τα φύλλα παίρνουν ζεστές αποχρώσεις, και χαλιά καστανοκόκκινα απλώνονται στο επίπεδο οροπέδιο, όσο το φως φιλτράρεται ανάμεσα στους κορμούς. Το δάσος αυτό εντυπωσιάζει με την καθαρή του αρμονία, προσφέροντας στον επισκέπτη μια αίσθηση ατέρμονης συμμετρίας και γαλήνης.
Στροφυλιά: Το μεγαλύτερο δάσος κουκουναριάς της χώρας
Στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, δίπλα στα νερά του Ιονίου, η Στροφυλιά απλώνει τη σπάνια βιοποικιλότητά της ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Η μορφή του παραθαλάσσιου αυτού δάσους, μήκους περίπου 22 χιλιομέτρων, σχηματίζεται από λιμνάζοντα νερά, κανάλια και λωρίδες αιωνόβιων δέντρων, ενώ σε συνδυασμό με τη λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου και τη λίμνη Προκόπου αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Ελλάδας, ενταγμένο στο Δίκτυο Natura 2000.
Εδώ, οι κουκουναριές υψώνονται σχεδόν πάνω στην άμμο, τα πεύκα σχηματίζουν στοές που οδηγούν ως τη θάλασσα, και τα πουλιά βρίσκουν πλούσιο καταφύγιο. Ο αέρας μυρίζει αλμύρα και η αίσθηση πως βρίσκεσαι ταυτόχρονα σε δύο κόσμους – στο δάσος και στη θάλασσα -σε συνοδεύει διαρκώς. Το δάσος είναι ιδανικό για ποδηλασία και περίπατο, σε ένα περιβάλλον που παντρεύει το πράσινο των δέντρων με το γαλάζιο του πελάγους.
Ελατιά: Περιήγηση στο μεγαλύτερο δάσος της Ελλάδας για βουνίσιο καθαρό αέρα
Στα βόρεια σύνορα της χώρας, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, απλώνεται η Ελατιά, γνωστή και ως Καρά Ντερέ, δηλαδή «Μαύρο Ρέμα». Αποτελεί το μεγαλύτερο συμπαγές δάσος της Ελλάδας, γεμάτο αλπικά τοπία, όπου έλατα, οξιές, δρύες, σημύδες και σπάνια κωνοφόρα δημιουργούν ένα μωσαϊκό βλάστησης που καλύπτει δεκάδες χιλιάδες στρέμματα. Το φθινόπωρο, οι πλαγιές γίνονται πολύχρωμες, τα μονοπάτια γεμίζουν μανιτάρια κάθε σχήματος και μεγέθους, ενώ από τη βρεγμένη γη αναδύονται μυρωδιές που ταξιδεύουν τις αισθήσεις.
Το μοναδικό χαρακτηριστικό αυτού του δάσους είναι η ερυθρελάτη, ένα είδος που συναντάται κυρίως στις Σκανδιναβικές χώρες και στα Βαλκάνια. Πρόκειται για τα ψηλότερα δέντρα της Ελλάδας, που φτάνουν ή και ξεπερνούν τα 50 μέτρα, προσφέροντας ένα εντυπωσιακό θέαμα στο βλέμμα του επισκέπτη. Τα τρεχούμενα νερά της Ροδόπης σχηματίζουν μικρά ρυάκια και καταρράκτες, δημιουργώντας το ιδανικό καταφύγιο για την άγρια ζωή. Σε απόσταση περίπου 60 χιλιομέτρων από τη Δράμα, το δάσος της Ελατιάς σε κάνει να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι κάπου πολύ πιο βόρεια, κι όμως είσαι στην καρδιά της Μακεδονίας, εκεί όπου η φύση κρατά ακόμη τον παλιό, αγνό της ρυθμό.
Παρθένο Δάσος Φρακτού στη Ροδόπη
Στα βόρεια της Δράμας, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, απλώνεται το Παρθένο Δάσος Φρακτού, ένα από τα τελευταία παρθένα δάση όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, τόπος που παραμένει ανέγγιχτος από κάθε ανθρώπινη επέμβαση. Με το κατάλληλο όχημα μπορεί κανείς να προσεγγίσει το Δασικό Χωριό Φρακτού, κι από εκεί να εξερευνήσει το πυκνό δάσος μέσα από τα μονοπάτια του, περπατώντας ανάμεσα σε ερυθρελάτες, οξιές, δρύες και σημύδες. Τα ρυάκια και οι μικροί καταρράκτες προσθέτουν τον ήχο του νερού ως ιδανική υπόκρουση σε αυτή τη γνωριμία με την άγρια Ελλάδα στο πιο αυθεντικό της πρόσωπο. Εδώ, η φύση έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο κι αυτό το αισθάνεσαι σε κάθε βήμα.
Αισθητικό Δάσος Στενής: Στη σκιά της Δίρφυς
Στην Εύβοια, στους πρόποδες της Δίρφυος, βρίσκεται το Αισθητικό Δάσος Στενής. Αν και δεν έχει την έκταση των μεγάλων δασών της χώρας, η ομορφιά του είναι τέτοια που το καθιστά έναν από τους πιο αγαπημένους προορισμούς του φθινοπώρου. Πλατάνια που υψώνονται δίπλα στα ρυάκια, καστανιές που φθινοπωριάζουν, μονοπάτια που οδηγούν σε ξέφωτα με θέα το βουνό και μυρωδιές από τις ψησταριές του ομώνυμου χωριού ξυπνούν την όρεξη και τη διάθεση για περιπλάνηση. Το φως εδώ φιλτράρεται μέσα από τα φύλλα, δημιουργώντας ένα παιχνίδι σκιών που κάνει τον περίπατο μαγευτικό.
Η Στενή, ίσως το πιο προσιτό από τα αισθητικά δάση της Ελλάδας, είναι τόπος οικογενειακών εκδρομών, περιπάτων, αλλά και αφετηρία για όσους θέλουν να ανέβουν στη Δίρφυ, την υψηλότερη κορυφή του νησιού.
Μια φθινοπωρινή παρτιτούρα
Αν σταθείς για λίγο και κλείσεις τα μάτια μέσα σε οποιοδήποτε από αυτά τα δάση το φθινόπωρο, θα νιώσεις τους ήχους να σε ταξιδεύουν, τα φύλλα να αιωρούνται με το φύσημα του ανέμου, τα νερά να κυλούν και τα δέντρα να κρατούν στα κλαδιά τους ιστορίες αιώνων. Αυτή την εποχή της μετάβασης, το φθινόπωρο, μας θυμίζει όσο καμία άλλη ότι είναι η στιγμή να βρεθούμε κοντά στη φύση και σε όσα αυτή έχει να μας προσφέρει. Και κάπου εκεί, σε μια στάση ανάμεσα στα χρώματα και στους ήχους του δάσους, μια γουλιά AQUA Carpatica έρχεται σαν φυσική συνέχεια αυτής της εμπειρίας: τόσο αληθινή όσο και ο τόπος γύρω σου.
Διαβάστε ακόμα:
Δάσος Φρακτού στη Ροδόπη-Ένα μαγευτικό τοπίο σε ένα απομακρυσμένο σημείο της Ελλάδας
