Το χρονολογικό έτος μπορεί σιγά σιγά να φτάνει στο τέλος του, και πριν μπούμε για τα καλά στη γιορτινή περίοδο με στολισμούς και κάλαντα, υπάρχει ακόμη χώρος για λίγες στιγμές και αποδράσεις όσο ο καιρός κρατά ακόμη τη φθινοπωρινή του διάθεση. Η προτελευταία εποχή του χρόνου βρίσκεται στο μεταίχμιο, φέρνοντας μαζί της τις τελευταίες ιδανικές συνθήκες για βόλτες και μικρές εξορμήσεις πριν πάρουν σειρά οι χειμερινοί μήνες με τις βροχές και το κρύο τους. Το φθινόπωρο συνεχίζει να μας διδάσκει ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε τα χειμερινά σαλέ ή τις καλοκαιρινές βουτιές για να περάσουμε καλά. Μπορεί το ημερολογιακό έτος να ξεκινά τον Γενάρη, αλλά το ακαδημαϊκό παίρνει σάρκα και οστά τον Σεπτέμβρη. Κατατάσσω, λοιπόν, το φθινόπωρο Νο1 στην προτίμησή μου για νέα ξεκινήματα, χαλάρωση και βόλτες και αυτοί είναι οι δικοί μου λόγοι.
Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος. Οι μήνες με την ιδανική θερμοκρασία για να είμαστε έξω και να απολαμβάνουμε βόλτες και περιπάτους. Στην ατμόσφαιρα απουσιάζει η αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού που κάνει την έκθεση στον έξω κόσμο δύσκολη, όπως και το τσουχτερό κρύο του χειμώνα που φέρνει αέρα και βροχές. Αυτοί οι μήνες μάς επιτρέπουν να περπατάμε και να γνωρίζουμε έναν τόπο που επισκεπτόμαστε, ή να ζούμε σαν τουρίστες στην ίδια μας την πόλη. Τα απογεύματα του φθινοπώρου έχουν αυτή τη δροσιά που σε ωθεί να φορέσεις τα πρώτα τζάκετ και να περπατήσεις στον δρόμο με ένα ζεστό ρόφημα στο χέρι.
Ένας ζεστός καφές ή μια σοκολάτα βιενουά συντροφεύουν τις βόλτες μας καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Ένα ζεστό καπουτσίνο με κανέλα και μπροστά μου η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ένα Κυριακάτικο πρωινό. Η αγαπημένη μου βόλτα για να κλείνει η εβδομάδα με όλες μας τις αισθήσεις σε επαγρύπνηση. Τα απογεύματά μας, «αγκαλιά» με ένα ζεστό τσάι, ζώντας καθολικά όλες τις φθινοπωρινές στιγμές, συζητώντας με φίλους για πολλά, κάτι μέσα μας σαν να ξανακολλάει σιγά σιγά. Τα βράδια πίνουμε ζεστό κρασί με μήλο και κανέλα και θα ζεσταίνουμε ταυτόχρονα σώμα και καρδιά. Ίσως έξω από το παράθυρο της καφετέριας ή του μπαλκονιού μας να βρέχει, ίσως να ακούγεται κάποια χαλαρωτική μουσική που μας βοηθά να απολαύσουμε αργά το δροσερό αεράκι, την ψύχρα της εποχής και τα ζεστά ροφήματα που συμπληρώνουν τη φθινοπωρινή εμπειρία. Ένα πέπλο ζεστασιάς και θαλπωρής σαν να μας σκεπάζει με κάθε γουλιά από κάτι ζεστό.
Έξω, παντού γύρω μας, υπάρχουν χρώματα σε κίτρινες, πορτοκαλί και κόκκινες αποχρώσεις. Τα φύλλα χορεύουν μπροστά μας, δίνοντας άλλη αίσθηση στις αναμνήσεις μας. Οι βόλτες μας είτε στην πόλη είτε στα βουνά μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής και όπου κι αν γυρίσουμε να κοιτάξουμε η εικόνα μας αποζημιώνει. Βαμμένη με αποχρώσεις χρυσού, κεχριμπαρένιου και καφέ, θυμίζει ταινία άλλης εποχής. Υπάρχει όμως και άλλο στοιχείο του φθινοπώρου που φέρνει αυτό το παλιό, γνώριμο συναίσθημα. Είναι ο ρομαντισμός που αποπνέει όλη η εποχή. Οι βροχές, τα φώτα της πόλης, οι καφετέριες με τη χαλαρή μουσική και τα διακοσμητικά πολύχρωμα λαμπάκια, ξυπνούν τρυφερότητα και νοσταλγία. Σε θέτουν απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό και ξεκινάς να βλέπεις τη ζωή μέσα από το φίλτρο του συναισθηματισμού. Ξαφνικά τα μικρά πράγματα έχουν τη μεγαλύτερη ουσία. Οι βόλτες χέρι χέρι κάτω από τα κιτρινωπά δέντρα είναι σαν σκηνή από ταινία. Οι σταγόνες που κυλούν στα τζάμια όσο εμείς διαβάζουμε το βιβλίο μας όχι μόνο δεν μας ενοχλούν αλλά τις αποζητούμε κιόλας.
Τους τρεις μήνες αυτούς η φύση μας χαρίζει απλόχερα νοστιμιές που περιμένουμε όλον τον χρόνο να γευτούμε και να ξαναθυμηθούμε όσα έχουμε συνδέσει μαζί τους. Στιγμές, ανθρώπους, μυρωδιές και σκέψεις περικλείονται στις εκρήξεις γεύσεων στους καρπούς του φθινοπώρου. Τίποτα δεν μπορώ να ξεχωρίσω από τα τόσα καλούδια. Κάστανα, ρόδια, μήλα, κολοκύθες και φυσικά άφθονο κρασί. Είναι η κατάλληλη εποχή για να πάρουμε την παρέα μας ή το βιβλίο μας και να πάμε για πικ νικ στη φύση. Να συνδεθούμε με τα δάση και τα βουνά όσο ακόμα μας το επιτρέπει το κρύο και οι βροχές. Να φάμε ψητά κάστανα, να σπάσουμε ρόδια και να πιούμε ζεστό κρασί όσο το έδαφος γύρω μας είναι σκεπασμένο με μια φυσική πορτοκαλί κουβέρτα από πεσμένα φύλλα. Μία από τις ομορφότερες εικόνες στη συλλογή των αναμνήσεών μου.
Στις διακοπές, στις εξορμήσεις και στις βόλτες το φθινόπωρο δεν θα συναντήσουμε τα πλήθη που είχαμε συνηθίσει τους προηγούμενους μήνες, τόσο στο κέντρο της Αθήνας όσο και στα νησιά. Όλοι οι τουριστικοί προορισμοί αδειάζουν από τον κόσμο που τα είχε κατακλύσει το προηγούμενο διάστημα. Οι παραλίες, τα πλακόστρωτα μονοπάτια στα νησιά και τα χωριά αποκτούν ξανά την αυθεντική τους ηρεμία. Είναι πανέμορφη η βόλτα στα άδεια σοκάκια από τα πάλαι ποτέ κοσμοπολίτικα νησιά με τα μπλε παράθυρα. Απόγευμα, ζακέτα και βόλτα στα μαγαζιά με φόντο την κλασική νησιώτικη αρχιτεκτονική. H κατάλληλη εποχή να επισκεφτεί κανείς τα μέρη που θέλει, αν δεν προτιμά την πολυκοσμία και την ατελείωτη περατζάδα. Είναι η στιγμή που οι μέρες αποσύνδεσης γίνονται πιο προσωπικές, πιο ουσιαστικές, ίσως και πιο αληθινές ως προς την ουσία τους.
Εκτός από τα στενά, τα νησιά και τις τουριστικές γωνιές της Ελλάδας, άδειοι είναι και οι δρόμοι. Η έλλειψη κίνησης μας επιτρέπει να βιώσουμε τη στιγμή στο έπακρον και να διανύσουμε πανέμορφες αποστάσεις που βρίσκονται πιο μακριά από τα σπίτια μας, με μεγαλύτερη ευκολία. Να δούμε και να ζήσουμε νέες εμπειρίες και εικόνες. Ο χρόνος δεν μας πιέζει και ξαφνικά η ομίχλη στα βουνά, οι αντανακλάσεις στα νερά, οι στάσεις για καφέ σε μικρά χωριά δημιουργούν εμπειρίες κινηματογραφικές που τόσο είχαμε ανάγκη. Στη μέση ο δρόμος και εκατέρωθέν του κιτρινοπράσινα φύλλα που σχηματίζουν καμάρα και σκέπαστρο, για να περάσουμε με το αμάξι από κάτω.
Η εποχή του φθινοπώρου είναι η απόλυτη εποχή για ισορροπία ανάμεσα στο έξω και το έσω. Οι δραστηριότητες μοιράζονται ισόποσα ανάμεσα σε εξόδους και βόλτες, αλλά και σε cozy στιγμές στο σπίτι με φλις κουβέρτες, ταινίες και ζεστή σοκολάτα σε κούπα. Το φθινόπωρο σου δίνει τη δυνατότητα να συνδεθείς με τη φύση, όσο το επιτρέπουν ακόμα οι εξωτερικές συνθήκες, αλλά και με τον εαυτό σου, καθώς είναι η κατάλληλη στιγμή για ενδοσκόπηση και αναλογισμό λίγο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και λίγο πριν τις χριστουγεννιάτικες. Στις διακοπές τείνουμε να βγαίνουμε συχνότερα από το σπίτι, ενώ οι ενδιάμεσες εποχές, όπως αυτή που διανύουμε τώρα, είναι οι κατάλληλες για να απολαύσουμε την ηρεμία και την ασφάλεια του δικού μας προσωπικού χώρου.
Ο Σεπτέμβρης μπορεί να μην είναι η ημερολογιακή πρωτοχρονιά, παραμένει όμως η στιγμή μιας νέας αρχής. Σχολικής, πανεπιστημιακής, εργασιακής. Το ξεκίνημα μετά τις καλοκαιρινές στιγμές χαλάρωσης και απελευθέρωσης. Μας το θυμίζει και η φύση αυτό. Ρίχνει τα φύλλα της για να ξαναγεννηθούν νέα, πιο δυνατά, πιο μεγάλα, πιο όμορφα. Έτσι και εμείς, κάθε φθινόπωρο, ξεκινάμε από την αρχή, πιο ανανεωμένοι, θέτοντας νέους στόχους για όσα θέλουμε να καταφέρουμε.
Διαβάστε ακόμα:
Φθινοπωρινό long weekend στα χωριά του Βελουχίου
