Σπέτσες: Τα κορυφαία αξιοθέατα στο ιστορικό νησί του Αργοσαρωνικού

Η αρχιτεκτονική των Σπετσών

Τα σπίτια που κτίστηκαν στο νησί στη διάρκεια του 18ου αιώνα έχουν ομοιότητες με της Ύδρας και της Κυνουρίας και επιρροές από τα αρχιτεκτονικά ρεύματα που ανθούσαν την εποχή εκείνη σε χώρες της ανατολής και της δύσης όπου ταξίδευαν οι σπετσιώτες. Τα περισσότερα ήταν διώροφα ή τριώροφα, περιβάλλονταν από τοίχους και είχαν βοτσαλωτές αυλές: εκεί υπήρχε η στέρνα για να μαζεύουν το βρόχινο νερό και τα βοηθητικά κτίσματα -ένα από τα πιο εντυπωσιακά βοτσαλωτά μάλιστα θα το δείτε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας. Είχαν κεραμοσκεπές με ακροκέραμα, ή μικρά αγάλματα, και βάφονταν λευκά, ή σε κιτρινωπές αποχρώσεις. Ανάλογα με την κοινωνική τάξη των ιδιοκτητών ήταν το μέγεθος και τα χαρακτηριστικά στοιχεία των σπιτιών. Υπήρχαν τα μικρά και πιο ταπεινά, τα μεσαία, που κατοικούνταν από ναυτικούς και ψαράδες και ήταν κυρίως παραθαλάσσια. Τα μεγάλα αρχοντικά καθόρισαν την όψη του οικισμού, με πολύ χαρακτηριστικά εκείνα του ευεργέτη Σωτηρίου Ανάργυρου και του Χατζηγιάννη Μέξη: κτίστηκε μεταξύ 1795 και 1798 από τεχνίτες που πρέπει να ήρθαν από την Ιταλία και έχει επιρροές από αραβικά και βενετικά πρότυπα.

Το ρεύμα του κλασικισμού και του εκλεκτικισμού επηρέασε τις εξωτερικές όψεις και κατόψεις των σπιτιών, που απέκτησαν πρόσθετα διακοσμητικά στοιχεία. Τέλος, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του οικοδομικού ιστού των Σπετσών είναι οι βυζαντινές εκκλησίες του Καστελιού, κτισμένες προεπαναστατικά, καθώς και το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, όπου βρίσκεται η μητρόπολη.

Περιήγηση στην πόλη

Το ιπτάμενο δελφίνι ή το πλοίο που μεταφέρει τους επισκέπτες δένει στη Ντάπια, με την πλατεία του Ποσειδώνιου όπου βρίσκεται το ορειχάλκινο άγαλμα της Μπουμπουλίνας, δημιούργημα της Ναταλίας Μελά του 1985. Τα χαρακτηριστικά βοτσαλωτά, τα κανόνια, το εμβληματικό Ποσειδώνιο Grand Ηotel, είναι οι πρώτες εικόνες που παίρνει κανείς από το νησί. Η περιοχή της Ντάπιας (σημαίνει προμαχώνας) είναι ο ομφαλός της πόλης, πάντα γεμάτη ζωή και κίνηση με πολλά ξενοδοχεία, καφέ, εστιατόρια και μαγαζιά όλων των ειδών. Από εκεί ξεκινούν οι διαδρομές και τα μονοπάτια που οδηγούν σε διάφορα σημεία του νησιού, εκεί βρίσκεται και η μικρή ψαραγορά όπου ξεφορτώνουν νωρίς το πρωί τα καΐκια την ψαριά της μέρας. Περπατώντας στα σοκάκια θα φτάσετε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας που λειτουργεί ως μουσείο και ακολουθώντας τις πινακίδες θα βρεθείτε στο Μουσείο των Σπετσών που στεγάζεται στο εκπληκτικό αρχοντικό του Χατζηγιάννη Μέξη.

Στην οδό Κυριακού βρίσκεται το αρχοντικό του ευεργέτη του νησιού Σωτηρίου Ανάργυρου, με νεοκλασικά στοιχεία και στοά περιστυλίου. Του έδωσε το όνομα της αιγυπτιακής θεότητας Νηίθ που ταυτίζεται με την Αθηνά -άλλωστε ο στόχος του ιδιοκτήτη ήταν να φτιάξει ένα κτίσμα που να θυμίζει αιγυπτιακό ναό ή ανάκτορο. Ολοκληρώθηκε το 1904 και θεωρήθηκε τότε το λαμπρότερο των Σπετσών. Έχει χαρακτηριστεί ως Έργο Τέχνης και Ιστορικό Μνημείο, και την περίοδο της Κατοχής στέγασε το Δημαρχείο. Βρίσκεται μέσα σε όμορφους κήπους με βοτσαλωτούς διαδρόμους, περιστεριώνα και φούρνο και το χαρακτηρίζουν οι δύο αιγυπτιακές σφίγγες εκατέρωθεν της εισόδου.
Από την Ντάπια μπορείτε να ακολουθήσετε τον κεντρικό δρόμο της πόλης που ανηφορίζει ως τη συνοικία Καστέλι, εκεί όπου βρισκόταν παλιά η πόλη των Σπετσών, μακριά από τη θάλασσα και την απειλή των πειρατών.

Στο Παλιό Λιμάνι και τον φάρο

Ο ωραιότερος περίπατος στην πόλη των Σπετσών είναι από τη Ντάπια στο Παλιό Λιμάνι με τις δεμένες βάρκες και τις τράτες, από όπου άλλοτε ξεκινούσαν τα ιστιοφόρα που διέσχιζαν τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό (2 χλμ.). Θα περάσετε τη μικρή παραλία του Αγίου Μάμα, με το ομώνυμο εκκλησάκι και θα φτάσετε στην παραλία του Αγίου Νικολάου όπου βρίσκεται το συγκρότημα της Μονής που φιλοξενεί τη μητρόπολη του νησιού. Απέναντι από τη θάλασσα παρατάσσονται καλοδιατηρημένα αρχοντικά τα περισσότερα από τα οποία κτίστηκαν στα μέσα του 19ου αιώνα. Ακολουθώντας τη δαντελωτή ακτογραμμή θα φτάσετε στον βαθύ όρμο του Παλιού Λιμανιού με τις προβλήτες και τα δεμένα σκάφη, όπου τα βράδια λειτουργούν πολλά εστιατόρια: βγάζουν τραπέζια σε προβλήτες, ή σε ταράτσες με πανοραμική θέα και είναι γεμάτα με κόσμο όλο το καλοκαίρι.

Στην άκρη του λιμανιού, στην τοποθεσία Μπάλτιζα βρίσκονται οι ταρσανάδες. Από εκεί ξεκινά μονοπάτι που οδηγεί στον φάρο του νησιού που βρίσκεται επάνω σε έναν ωραίο πευκόφυτο λόφο. Είναι, μαζί με της Τζιάς, οι παλαιότεροι του ελληνικού φαρικού δικτύου. Ο αρχικός κτίστηκε το 1831 και άναψε το 1837. Ο σημερινός είναι του 1885, έχει ύψος 11 μέτρων και λειτούργησε με πετρέλαιο και φαροφύλακες σχεδόν επί εκατό χρόνια. Το 1986 εκσυγχρονίστηκε και εξοπλίστηκε με αυτόματο μηχανισμό λειτουργίας.

Το Ποσειδώνιον, έμβλημα των Σπετσών

Το επιβλητικό κτίριο με τα νεοκλασικά χαρακτηριστικά αποτελεί το σπουδαιότερο τοπόσημο των Σπετσών και από τα πιο εμβληματικά κτίρια της νεότερης Ελλάδας. Η δημιουργία του οφείλεται στον ευεργέτη και ευπατρίδη σπετσιώτη Σωτήριο Ανάργυρου, ο οποίος συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της γενέτειράς του. Έκανε σπουδαία καριέρα στην Αμερική στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, έγινε μεγαλοβιομήχανος καπνού και απέκτησε μεγάλη περιουσία. Τελικά την πούλησε και επέστρεψε με τη σύζυγό του στην Ελλάδα αξιοποιώντας τα χρήματα που κέρδισε για να βοηθήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του.

Ο Ανάργυρος εμπνεύστηκε από τα ξενοδοχεία της Κυανής Ακτής, όπως το Carlton των Καννών και το Negresco της Νίκαιας των αρχών του 20ου αιώνα. Την κατασκευή του ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Παναγιώτης Ζίζηλας. Το ξενοδοχείο είχε 55 δωμάτια και ήταν το πρώτο με εγκαταστάσεις λουτρών. Εγκαινιάστηκε το 1914, παρουσία του Ελευθέριου Βενιζέλου, και ανέδειξε τις Σπέτσες σε κοσμοπολίτικο τουριστικό προορισμό -όταν η έννοια αυτή δεν υπήρχε καν στην Ελλάδα -φιλοξενώντας την αφρόκρεμα της αθηναϊκής κοινωνίας, βασιλείς, πρίγκιπες, πολιτικούς και άλλους. Η πρώτη του ανακαίνιση έγινε μεταπολεμικά.

Όπως διαβάζουμε στο web site του αρχιτεκτονικού γραφείου 3SΣτυλιανίδης που έκανε την ανακαίνιση-αποκατάσταση, το 2005 μια ομάδα επιχειρηματιών ανέλαβε να αναβιώσει το ιστορικό κτίριο και να δημιουργήσει ένα σύγχρονο ξενοδοχείο με αναφορές στο παρελθόν. Η πορεία των εργασιών αποκατάστασης διήρκεσε μία πενταετία. Τα υφιστάμενα κτίρια επισκευάστηκαν πλήρως και στο πίσω μέρος προστέθηκε μια πτέρυγα 18 δωματίων. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο του κτιρίου αποτελεί η λευκή μαρμάρινη σκάλα. Ο θόλος, ο οποίος διακρίνεται στην κύρια όψη του κτιρίου, είναι διαμορφωμένος σε δύο επίπεδα και φιλοξενεί τη σουίτα La Cupola. Εσωτερικά, η ξύλινη οροφή με τα καμπύλα δοκάρια παραπέμπει σε αναποδογυρισμένο σκαρί πλοίου. Το Poseidonion Grand Hotel άνοιξε ξανά τις πόρτες του το καλοκαίρι του 2009.

Μουσείο Σπετσών – οίκημα Χατζηγιάννη Μέξη

Το Ιστορικό Διατηρητέο οικοδόμημα με τις ψηλές καμάρες είναι ένα από τα ομορφότερα των Σπετσών και κτίστηκε μεταξύ 1795-98. Οι πλαϊνοί τοίχοι μαζί με την πρόσοψη σχηματίζουν Π και το μέγεθός του υποδηλώνει τον πλούτο και τη δύναμη που είχε ο ιδιοκτήτης του. Το κτίριο δωρήθηκε από τις τελευταίες κληρονόμους του Μέξη στο ελληνικό κράτος το 1939 και άρχισε να λειτουργεί ως Αρχαιολογική Ιστορική και Λαογραφική Συλλογή του νησιού. Στο ισόγειο, όπου άλλοτε ήταν τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Χατζηγιάννη Μέξη στεγάζονται ευρήματα από το προ-μυκηναϊκό ναυάγιο των Ιρίων (1200 π.Χ.).

Στα πιο σημαντικά εκθέματα περιλαμβάνονται κεραμικά από τον πρωτοελλαδικό οικισμό στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας που χρονολογούνται στην τρίτη χιλιετία π.Χ, επιτύμβιες στήλες και γλυπτά της ρωμαϊκής περιόδου, όπως και αντικείμενα της παλαιοχριστιανικής περιόδου που βρέθηκαν στις δύο βασιλικές εκκλησίες στην ευρύτερη περιοχή του Παλιού Λιμανιού. Αξίζει να δείτε, επίσης, τα εντυπωσιακά ακρόπρωρα Σπετσιώτικων καραβιών και τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης των κατοίκων. Στην αίθουσα με τα εκκλησιαστικά εκθέματα υπάρχουν εικόνες, άμφια και ένα ευαγγέλιο του 18ου αιώνα, ενώ σε επόμενη αίθουσα βρίσκεται και η σημαία της Επανάστασης των Σπετσών. Εδώ φυλάσσονται και τα οστά της Μπουμπουλίνας.
Τηλ. 22980 72994.

Το σπίτι της Μπουμπουλίνας

Η επίσκεψη στο μουσείο αυτό είναι εμπειρία, καθώς δεν θα αρκεστείτε σε μια απλή περιήγηση στους χώρους, αλλά θα κάνετε ένα σύντομο μάθημα ιστορίας και θα σας ξεναγήσουν. Όπως λέει ο απόγονος της Μπουμπουλίνας, Φίλιππος Δεμερτζής – Μπούμπουλης, δεν μπορούσε να βλέπει αυτό το ιστορικό κτίριο –που σχεδίασε Μαυριτανός αρχιτέκτονας στα τέλη του 17ου αιώνα– να καταρρέει.

Δημιουργήθηκε έτσι το 1991 μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που είχε ως σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την αποκατάσταση και τη λειτουργία του ως μουσείου. Κάτω από τη σκιά των δέντρων θα ταξιδέψετε στο χρόνο μαθαίνοντας για τη ζωή και το τραγικό τέλος της Μπουμπουλίνας –η οποία, αν δεν θυμάστε, «έπεσε» από αδέσποτο βόλι Σπετσιώτη κατά την επίλυση διαφορών επειδή ο γιος της κλέφτηκε με μια κόρη της οικογένειάς του. Στη συνέχεια θα ανεβείτε στον πρώτο όροφο περιδιαβαίνοντας στα δωμάτια που μοιάζουν να μην τα άγγιξε ο χρόνος.

Θα θαυμάσετε μεταξύ άλλων το υπέροχο φλωρεντινό ταβάνι στην κυρίως σάλα, που είναι κατασκευασμένο από εφτά διαφορετικά είδη ξύλου και έχει ηλικία 300 ετών, το χρηματοκιβώτιο της Μπουμπουλίνας από το πλοίο «Αγαμέμνονας», που κατασκευάστηκε στην Μασσαλία και ήταν απαραβίαστο καθώς περιελάμβανε οχτώ κλειδωνιές. Κι ακόμη, τη πιστόλα της, ένα ξίφος πιθανότατα αφρικανικής προέλευσης που της είχε δωρίσει ο Τσάρος Αλέξανδρος Α’ και περιείχε ειδική θήκη με δηλητήριο στην οποία εμποτιζόταν η μύτη του ξίφους, το τουρκικό φιρμάνι που παραχωρούσε στη Μπουμπουλίνα την άδεια να κατασκευάσει τον «Αγαμέμνονα» κ.α.

Σε ένα από τα δωμάτια θα δείτε τη φωτογραφία και την προτομή μίας πιο σύγχρονης ηρωίδας, της Λέλας Καραγιάννη, που βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τα Ες-Ες ένα μήνα πριν την απελευθέρωση. Ήταν απόγονος της Μπουμπουλίνας «εκ μητρός». Να θυμίσουμε ότι η Μπουμπουλίνα είναι η μοναδική γυναίκα στην οποία έχει απονεμηθεί ο τιμητικός τίτλος της ναυάρχου (μετά θάνατον). Όμως, τον τίτλο δεν τον έλαβε από την Ελλάδα, αλλά από τη Ρωσία.

Tηλέφωνα επικοινωνίας: 22980 72416 και 22980 72077.

Οι Σχολές

Πέντε μεγάλα κτίρια στη χερσόνησο με τη δημοφιλή παραλία και το πευκοδάσος απαρτίζουν την Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή που απλώνεται σε μια έκταση 1.000 στρεμμάτων. Λέγεται πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος προέτρεψε τον ευεργέτη του νησιού, Σωτήριο Ανάργυρο, να ιδρύσει αυτό τον εκπαιδευτικό οργανισμό που λειτούργησε ως σχολή και οικοτροφείο από το 1928 έως το 1983. Το ίδρυμα που έχει συσταθεί φροντίζει για τη διαχείριση της περιουσίας που άφησε ο Ανάργυρος -σε αυτό μάλιστα ανήκει και το κτίριο του ξενοδοχείου Ποσειδώνιον. Οι αναβαθμισμένες εγκαταστάσεις προσφέρονται για διάφορες εκπαιδευτικές και ερευνητικές δράσεις, υπάρχει βιβλιοθήκη με 5.000 εκδόσεις σε διάφορες γλώσσες και θέατρο όπου διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Βόλτα με άμαξα

Η πρώτη άμαξα ήρθε στο νησί το 1953, αφού, χάρη στο ξενοδοχείο Ποσειδώνιον, οι Σπέτσες αποτελούσαν θέρετρο ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα. Σήμερα, καθώς στο νησί δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα (μόνο τα δίκυκλα και τα αυτοκίνητα των κατοίκων με ειδικές άδειες), οι άμαξες αποτελούν εκτός από αξιοθέατο, ένα από τα λίγα διαθέσιμα μέσα μεταφοράς για τους επισκέπτες. Υπάρχουν πιάτσες από όπου ξεκινούν οι βόλτες προς τις Σχολές και το Παλιό Λιμάνι. Στη διάρκεια της διαδρομής οι αμαξάδες θα σας κάνουν μια μίνι ξενάγηση.

Οι ταρσανάδες

Μπρίκια, σαχτούρια, γολετόμπρικα, καραβόσκαρα, λατίνια, τρεχαντήρια, καραβοσαϊτες, βαρκαλάδες… Στα καρνάγια των Σπετσών ναυπηγήθηκαν πολλά σπουδαία σκαριά, ανάμεσα στα οποία ήταν το ιστορικό «Αγαμέμνων» της Μπουμπουλίνας το 1819 και στα νεότερα χρόνια η Αργώ, αντίγραφο αρχαίου πλοίου και το Μαρία του Σταύρου Νιάρχου. Η ναυτική παράδοση του νησιού ξεκίνησε από τα μέσα του 17ου αιώνα και από τα τέλη του 18ου, οι Σπετσιώτες εξέλιξαν ιδιαίτερο τον τομέα της ναυτιλίας αποκτώντας εμπορική δύναμη και πλούτο. Τα ιστιοφόρα πλοία τους ταξίδευαν από τον Εύξεινο Πόντο έως τον Ατλαντικό. Ήταν «κτισμένα» στους ταρσανάδες και τα καρνάγια του νησιού, τα οποία το 1868 είχαν φτάσει να έχουν τις περισσότερες ναυπηγήσεις, μετά τη Σύρο.

Πρώτοι οι Σπετσιώτες κατασκεύασαν τα πλοία που ονομάστηκαν λατίνια και σαχτούρια και από το 1810 περίπου, έφτιαχναν μεγάλα και γρήγορα σκάφη διαφόρων τύπων που ήταν ανώτερα από άλλων νησιών. Χάρη στα πολλά πεύκα που υπήρχαν μπορούσαν να κατασκευάσουν ανθεκτικά πλοία με μεγάλη χωρητικότητα για τη μεταφορά πολλών εμπορικών ειδών και οι ταρσανάδες βούιζαν από τη διαρκή δραστηριότητα έως και τα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση. Στις μέρες μας, όπως και στα άλλα ιστορικά καρνάγια της Ελλάδας που έχουν απομείνει, δεν φτιάχνονται πλέον ξύλινα πλοία, αλλά γίνεται κυρίως συντήρησή τους, καθώς τα πλαστικά σκάφη έχουν επικρατήσει. Πάντως, οι καραβομαραγκοί των Σπετσών από το 2012 έχουν ιδρύσει το δικό τους συλλογικό όργανο, το Σωματείο Προώθησης και Διάσωσης της Ξυλοναυπηγικής Τέχνης Σπετσών «Αγαμέμνων».
(Πηγή: επίσημος ιστότοπος του Δήμου Σπετσών).

Ο Άγιος Νικόλαος

Η εντυπωσιακή μητρόπολη τιμά τον πολιούχο του νησιού και υψώνεται στη Μίτιζα, επάνω από το Παλιό Λιμάνι. Στο σημείο αυτό ιδρύθηκε το 1700 το μοναστήρι που αποτελούσε μετόχι της τότε μητρόπολης, της Κοίμησης της Θεοτόκου, που ήταν στο Καστέλλι. Από το 1800 ο κεντρικός ναός έγινε η μητρόπολη του νησιού, όπου στις 3 Απριλίου του 1821, συγκεντρώθηκαν πρόκριτοι και κάτοικοι και έγινε η δοξολογία για να ευλογηθεί ο αγώνας των Σπετσιωτών που τότε ξεκινούσε. Στο βοτσαλωτό προαύλιο υπάρχει μνημείο των πεσόντων και αυτό που αποτελεί πραγματικό αριστούργημα είναι το 10 μέτρων (16 με τη βάση) καμπαναριό. Κατασκευάστηκε από συνεργείο Τηνίων τεχνιτών με μάρμαρο από το νησί τους, το 1805. Είναι τριώροφο και το χαρακτηρίζουν πεσσοί, επιστύλια και μικροί κίονες. Οι τεχνίτες κατάφεραν να δώσουν στο σύνολο μια προοπτική τέτοια ώστε να δείχνει αέρινο και ψηλότερο, σε αντίθεση με τα πυργόμορφα καμπαναριά του ηπειρωτικού χώρου. Αποτελεί ένα από τα πιο ωραία δείγματα κυκλαδίτικης λιθουργικής τέχνης της εποχής εκείνης στην Ελλάδα.

Η γιορτή της Αρμάτας

Χιλιάδες επισκέπτες έρχονται στο νησί κάθε Σεπτέμβριο για να παρακολουθήσουν τις γιορτές που τιμούν τον ηρωισμό των Σπετσιωτών στη ναυμαχία που έγινε στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 και ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του Αγώνα. Την εβδομάδα που διαρκεί η Αρμάτα παρουσιάζονται πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες, παραδοσιακοί χοροί, θεατρικές παραστάσεις κ.α. Το αποκορύφωμα είναι η αναπαράσταση της ναυμαχίας με την πυρπόληση ενός ομοιώματος της τουρκικής ναυαρχίδας και έναν καταιγισμό από κανονιοβολισμούς και εντυπωσιακά πυροτεχνήματα.

Οι κάτοικοι θεώρησαν πως η νίκη τους κατά των πολυάριθμων και καλύτερα εξοπλισμένων Τούρκων, οφειλόταν στη βοήθεια της Παναγίας. Έτσι ο μικρός ναός του Παλιού Λιμανιού ονομάστηκε Παναγία η Αρμάτα. Γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου τη Γέννηση της Θεοτόκου.

Η σπηλιά του Μπεκίρη

Αν βλέπετε παλιές ελληνικές ταινίες τότε μάλλον θα ξέρετε και τη σπηλιά του Μπεκίρη από το «Τζένη-Τζένη» του Ντίνου Δημόπουλου, με πρωταγωνιστές την Τζένη Καρέζη και τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Στην πραγματικότητα, η θαλάσσια σπηλιά -γνωστή και ως «ερωτοσπηλιά»- όπου αναπτύσσεται το ειδύλλιο των δύο πρωταγωνιστών είναι πολύ σκοτεινή και δύσκολα θα διακρίνετε τη μικρή αμμουδιά απέναντι από την είσοδο.

Εάν φτάσετε ως εκεί πάντως θα εντυπωσιαστείτε από την επιβλητική ατμόσφαιρα που δημιουργεί η έλλειψη φωτός και οι υπόκωφοι ήχοι από τους παφλασμούς των κυμάτων στα βράχια. Ο θρύλος λέει ότι στη σπηλιά κρύφτηκαν δεκάδες γυναικόπαιδα όταν κατέφτασαν Τουρκαλβανοί στο νησί για να πάρουν εκδίκηση για τη συμμετοχή των Σπετσιωτών στα Ορλωφικά. Όμως τους πρόδωσε ο Μπεκίρης, η θάλασσα κοκκίνισε από το αίμα των αδικοχαμένων και η σπηλιά πήρε το όνομά του.
Η πρόσβαση γίνεται από μονοπάτι που ξεκινά στη βόρεια πλευρά της παραλίας των Αγίων Αναργύρων, ή με σκάφος.

Διαβάστε ακόμα:

Σπέτσες: Το αρχοντικό νησί του Αργοσαρωνικού με την πλούσια ιστορία

Σπέτσες: Μια μέρα στο εικαστικό πάρκο με τα γλυπτά της Ναταλίας Μελά

Πάσχα στις Σπέτσες