Τα κορυφαία αξιοθέατα των Κυθήρων

Το κάστρο της Χώρας

Κτίστηκε τον 13ο αιώνα και προσφέρει απίθανη πανοραμική θέα προς το πέλαγος -μάλιστα λόγω της στρατηγικής θέσης του που επιβλέπει το νότιο Αιγαίο ονομαζόταν «μάτι της Κρήτης». Είναι χαρακτηριστικό δείγμα ενετικής οχυρωματικής αρχιτεκτονικής, πήρε τη σημερινή του μορφή το 1503 και αποτελούσε διοικητικό κέντρο του νησιού. Το παλάτι των Προβλεπτών στεγάζει το Ιστορικό Αρχείο. Φιλοξενεί μια από τις σπουδαιότερες αρχειακές συλλογές της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα και το νεότερο αρχείο της Αγγλοκρατίας μέχρι την Ένωση. Απέναντί του βρίσκεται η Μυρτιδιώτισσα που θεωρείται προστάτιδα του νησιού. Ήταν καθολική εκκλησία επί Ενετών, η οποία το 1806 έγινε ορθόδοξη. Μέσα στο κάστρο υπάρχουν και άλλοι τρεις ναοί: ο Παντοκράτορας του 1545, με υπέροχες τοιχογραφίες, ο Άγιος Ιωάννης και η Παναγία η Ορφανή.

Αρχαιολογικό Μουσείο

Βρίσκεται στη Χώρα. Χάρη στη 10ετή ανακαίνιση που έγινε, άνοιξε ξανά το 2016 παρουσιάζοντας μια σύγχρονη έκθεση με αντικείμενα από την 9η χιλιετία π.Χ. μέχρι και τον 3ο αιώνα μ.Χ. Μεταξύ των σημαντικότερων εκθεμάτων είναι τα πέτρινα εργαλεία από την πρώτη εγκατάσταση στα Κύθηρα (9η-8η χιλιετία π.Χ.), τα ευρήματα από τη Μινωική αποικία στην Παλαιόπολη, τα χάλκινα ειδώλια από το Μινωικό ιερό κορυφής στον Άγιο Γιώργη στο Βουνό, ειδώλια και κοσμήματα από το ιερό της Αθηνάς στο Παλαιόκαστρο, νομίσματα από το ιερό του Ποσειδώνα στην Αντιδραγονέρα κ.ά.
Ιδιαίτερο έκθεμα του μουσείου αποτελεί το μαρμάρινο λιοντάρι του 6ου π.Χ. αιώνα, το οποίο έχει την ιστορία του: το έκλεψαν οι Γερμανοί από το κάστρο, το ανακάλυψε ο καθηγητής Κασσιμάτης στη Γερμανία, το έφεραν στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας και με τη μεσολάβηση της Μελίνας Μερκούρη επέστρεψε στα Κύθηρα. Τέλος, σε ξεχωριστή ενότητα εκθέτονται αντικείμενα από τις ανασκαφές των Αντικυθήρων (Τηλ: 27360 39012).

Το Καψάλι

Το πέτρινο γεφύρι μοιάζει σαν να χωρίζει το πιο τουριστικό και δημοφιλές σημείο του νησιού από τα υπόλοιπα. Παρά την ανάπτυξή του, πάντως, ο οικισμός με τους δίδυμους κόλπους και τον φάρο διατηρεί τη φυσιογνωμία του. Ο παραλιακός δρόμος είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσετε το Καψάλι πολύ γρήγορα, καθώς όλα -bar, café, ταβέρνες, μικρομάγαζα, γκαλερί, art shop, υπαίθρια βιβλιοπωλεία -είναι παρατεταγμένα εκεί. Και από τις πρώτες μέρες γίνονται γνώριμα στέκια των διακοπών. Ακροβολισμένα στους δίδυμους κόλπους του θα δείτε το πέτρινο Ντεπόζιτο και τα Λαζαρέτα, το παλιό λοιμοκαθαρτήριο. Έχει λειτουργήσει και ως φυλακή απ’ όπου πέρασαν εκτοπισμένοι της Αγγλοκρατίας και ποινικοί ή πολιτικοί κρατούμενοι των νεότερων χρόνων. Λοιμοκαθαρτήρια υπήρχαν επίσης στην Αγία Πελαγία και στον Αβλέμονα, που ήταν τότε σημεία εισόδου στο νησί. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου των πλοίων για πιθανές μεταδοτικές αρρώστιες, τα απομόνωναν, τους έβαζαν μια κίτρινη σημαία κι ένα φανάρι τη νύχτα -μάλιστα κανείς δεν έπρεπε να πιάνει ούτε το σχοινί τους.

Από το δρόμο που οδηγεί στο κάμπινγκ θα ανέβετε στο καταπληκτικό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη στον Εγκρεμνό, κτισμένο σε σπηλιά μέσα στον κάθετο βράχο και αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο. Σύμφωνα με την παράδοση, εκεί άρχισε να γράφει ο Ιωάννης την Αποκάλυψη πριν φύγει για την Πάτμο. Από τους σταλακτίτες της σπηλιάς στάζει νερό που το θεωρούν αγίασμα. Πιο πάνω υπάρχει άλλη μια μικρή σπηλιά με ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή.

Info: Το Καψάλι αναφέρεται σε έγγραφα από το 16ο αιώνα. Το λιμάνι όπως το βλέπετε σήμερα φτιάχτηκε το ’60.

Η Χύτρα

Στο νησάκι απέναντι από το Καψάλι, το οποίο οι χάρτες αναφέρουν ως Αυγό, υπάρχει μια μαγική σπηλιά. Έχει μήκος 200 μ. και ύψος 22 μ. -στο βάθος της μάλιστα υπάρχει μια μικρή παραλία. Αξίζει να έρθετε μια συγκεκριμένη ώρα του απογεύματος (γύρω στις 18.00 το καλοκαίρι). Τότε ο ήλιος φωτίζει τη σπηλιά και τη ζωντανεύει: τα νερά λάμπουν τιρκουάζ, τα τοιχώματα γίνονται χρυσαφί και η μαγεία ξεδιπλώνεται καθώς κολυμπάτε. Οι ντόπιοι λένε το νησάκι Χύτρα, επειδή το χειμώνα όταν ο καιρός είναι να γυρίσει από βοριά σε δυτικό, ένα σύννεφο κάθεται από πάνω του και τους «προειδοποιεί», κάνοντας τη βραχονησίδα να φαίνεται σαν να βράζει. Το καλοκαίρι στη Χύτρα θα δείτε γλάρους και κορμοράνους και το Σεπτέμβριο ένα είδος γερακιού που λέγεται «της Ελεονώρας». Εκεί, όπως και σε κάποια ακόμη απόκρημνα σημεία του νησιού, φυτρώνει η διάσημη sempreviva, με το κίτρινο λουλουδάκι της το οποίο διατηρείται πολύ καιρό.

Η ενδοχώρα

Το νησί έχει 64 οικισμούς και χωριά και η καθημερινή ζωή του ξετυλίγεται περισσότερο στην ενδοχώρα, παρά στα παράλια. Τα σπίτια των χωριών κτίζονταν με πέτρα και κοκκινόχωμα και δεν ασβεστώνονταν για να μην είναι ορατά από τους πειρατές. Έχουν λιτές γραμμές, εξωτερικές σκάλες, «λουλουδιέρες» και εξώστες με φουρούσια, καθώς και σπεντόνια (τόξα) που μόνο αυτά ήταν ασβεστόκτιστα. Το κεφαλοχώρι και εμπορικό κέντρο του νησιού είναι ο Ποταμός, ένας οικισμός-πυρήνας που υπάρχει από το 16ο αιώνα. Στα νότια βρίσκεται το Λιβάδι, με το γεφύρι του Κατουνίου, που ήταν κεντρικός οικισμός στα τελευταία χρόνια της Ενετοκρατίας. Τα πιο όμορφα χωριά που αναφέρονται σε πηγές από τον 16ο αιώνα, βρίσκονται στην καρδιά του νησιού: τα Αρωνιάδικα, τα Αλοϊζιάνικα, τα Φριλιγκιάνικα, τα Τριφυλλιάνικα, τα Λογοθετιάνικα, το Κουσουνάρι, οι Πιτσινάδες, τα Ζαγλανικιάνικα. Σε όλα υπάρχουν γειτονιές που έχουν μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, αρκετά γκρεμισμένα σπίτια και πολλά που έχουν αναστηλωθεί από Έλληνες και αλλοδαπούς. Σε κάποια από αυτά λειτουργούν ωραίοι ξενώνες.

Από τα παλαιότερα χωριά είναι τα καταπράσινα Μητάτα και τα Βιαράδικα. Στα νοτιοδυτικά αξίζει να περπατήσετε στις Καλοκαιρινές, που κτίστηκαν σε οχυρή θέση και στα βόρεια στον γοητευτικό Καραβά: κατοικείται από το τέλος του 18ου αιώνα, τον διασχίζει ρέμα με πηγές και αποτελείται από διάφορους μικρούς οικισμούς. Ένα χωριό που ξεχωρίζει και έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακό, είναι ο Μυλοπόταμος με την ωραία πλατεία και το παραδοσιακό καφενείο κάτω από τα πλατάνια. Στην άκρη του βρίσκεται ο ενετικός οικισμός της Κάτω Χώρας, ένα από τα ωραιότερα αξιοθέατα του νησιού.

Το κάστρο της Κάτω Χώρας Μυλοποτάμου

Το μικρό ενετικό κάστρο του 16ου αιώνα κτίστηκε στον Μυλοπόταμο για να προστατεύει τους αγρότες κατοίκους και να επιβλέπει τα δυτικά παράλια του νησιού και το Ιόνιο. Η επιγραφή στην πύλη απεικονίζει το Λιοντάρι του Αγίου Μάρκου και έχει ημερομηνία 1566 που θεωρείται ότι αφορά την κατασκευή ή επισκευή και ενίσχυση της οχύρωσης, που ίσως έγινε στον απόηχο της ολοκληρωτικής καταστροφής της Παλαιοχώρας στην άλλη άκρη του νησιού, από τον Τούρκο πειρατή Μπαρμπαρόσα, το 1537. Πάντως, η ίδρυσή του οικισμού θα πρέπει να έγινε τουλάχιστον δύο αιώνες νωρίτερα όπως φαίνεται από τον ζωγραφικό διάκοσμο των ναών. Περιηγούμενοι θα δείτε ερείπια των σπιτιών και 8 πέτρινες εκκλησίες κτισμένες μεταξύ του 16ου και του 17ου αιώνα. Είναι η Παναγία Μεσοσπορίτισσα, ο Προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Αθανάσιος, ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος, οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Άγιος Νικόλαος, οι Άγιοι Πάντες, ο Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος και ο Άγιος Δημήτριος. Έξω από το κάστρο, στα ανατολικά, βρίσκεται η πλατεία με το γοτθικού ρυθμού αγγλικό σχολείο.

Η λαγκαδιά του Μυλοπόταμου

Ξεκινάει από την τοποθεσία του καταρράκτη της Φόνισσας με τη λιμνούλα που έχει πάντα παγωμένα νερά και καταλήγει στην παραλία Καλάμι. Μπορείτε να κάνετε ένα τμήμα της διαδρομής και να περπατήσετε μέσα στην πλούσια βλάστηση πλάι στο ρέμα της Νεράιδας για να ανακαλύψετε μερικούς από τους παλιούς νερόμυλους, να δείτε τους καταρράκτες και να κάνετε μπάνιο στις βάθρες (λίμνες) τους, απολαμβάνοντας τοπία σπάνιας ομορφιάς. Η περιοχή είναι ένα υπαίθριο μουσείο της προβιομηχανικής εποχής, καθώς οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν το νερό του ρέματος για να λειτουργήσουν τους νερόμυλους. Έρχονταν εδώ για να φτιάξουν το αλεύρι τους από διάφορα σημεία του νησιού και καθώς οι διαδρομές ήταν μεγάλες και δύσκολες κάποιες φορές διανυκτέρευαν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους των μύλων.

Αξίζει να δείτε τον νερόμυλο του Φιλιππή, που είναι ο μόνος αποκατεστημένος και επισκέψιμος, με όλα τα μέρη και τους μηχανισμούς του μύλου λειτουργικά. Ένα άλλο αξιοθέατο είναι οι τέσσερις νερόμυλοι που είναι κτισμένοι αμφιθεατρικά, ο ένας πιο ψηλά από τον άλλο και τροφοδοτούνταν απευθείας από το ίδιο αυλάκι νερού. Το μονοπάτι, μάλιστα, περνάει κάτω από το έναν από αυτούς μέσω κτιστής κυρτής σήραγγας. Λίγο πιο κάτω θα δείτε τα πέτρινα γεφύρια που πρόσφεραν πρόσβαση στους μύλους.

Το Διακόφτι και η Αγία Πελαγία

Από ψηλά το Διακόφτι μοιάζει σαν να έχει φτιαχτεί με τουβλάκια Lego, τόσο τακτοποιημένο και ρυμοτομημένο δείχνει. Ο πρώην ψαράδικος οικισμός έχει μια αμμώδη και οργανωμένη παραλία, beach bars, ταβέρνες και καταλύματα. Ιδιαίτερη πινελιά στο τοπίο είναι το ναυάγιο του πλοίου Nordland στη βραχονησίδα Πρασονήσι. Πλάι στον οικισμό βρίσκεται το κεντρικό λιμάνι του νησιού. Πέντε χιλιόμετρα μετά το Διακόφτι θα στρίψετε αριστερά για να ανέβετε στη μονή του Αγίου Γεωργίου στο Βουνό (περίπου 3 χλμ. βατού χωματόδρομου) και 9 χλμ. μετά το Διακόφτι θα ανέβετε από ασφαλτόδρομο στο μοναστήρι της Αγίας Μόνης με την υποβλητική θέα. Πρώην βασικό λιμάνι του νησιού είναι η Αγία Πελαγία, με τη μεγάλη αμμώδη παραλία της. Λειτουργούν πολλά ξενοδοχεία, καφέ και εστιατόρια. Κοντά στον οικισμό, προς τα βόρεια, βρίσκεται η παραλία της Πλατιάς Άμμου και προς τα νότια η Κακή Λαγκάδα.

Μοναστήρια και εκκλησίες

Aγία Ελέσα: το μοναστήρι υψώνεται στα 433 μ. επάνω από το χωριό Λιβάδι αντικρίζοντας το πέλαγος, και το ηλιοβασίλεμα από εκεί μένει αξέχαστο. Είναι αφιερωμένο στην Ελέσα, κόρη του ειδωλολάτρη αξιωματικού Ελλάδιου, η οποία ήρθε να μονάσει τον 4ο αιώνα στο νησί, αλλά ο πατέρας της τη βρήκε, τη βασάνισε και τελικά την αποκεφάλισε. Στο σημείο του μαρτυρίου της οι πρώτοι χριστιανοί έφτιαξαν έναν μικρό ναό και επάνω σε αυτόν το 1871 κτίστηκε ο σημερινός, στον τύπο της μονόκλιτης βασιλικής. Γύρω υπάρχουν 20 κελιά. Η μονή γιορτάζει την 1η Αυγούστου.

Μυρτιδιώτισσα: είναι εξέχον κέντρο λατρείας στο νησί και η είσοδός της είναι από τις ωραιότερες, καθώς παντού γύρω υπάρχουν φροντισμένοι κήποι, πηγάδια και κελιά για τη φιλοξενία του κόσμου. Η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε μέσα σε μυρτιές το 1160, ή μεταξύ 1300-1400. Ο ναός άρχισε να κτίζεται επί Αγγλοκρατίας και ολοκληρώθηκε το 1857. Αξίζει να προσέξετε το κωδωνοστάσιό του κατασκευασμένο το 1888 και να επισκεφθείτε το κάτω εκκλησάκι με τις τεράστιες λαμπάδες-τάματα.

Ο Άγιος Γεώργιος στο Βουνό: βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νησιού. Ανεβαίνοντας ως εκεί και απολαμβάνοντας την υποβλητική θέα θα δείτε δύο ναούς. Ο ένας, αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο, είναι μονόχωρος. Διαθέτει ψηφιδωτό δάπεδο που παριστάνει σκηνή κυνηγιού, χρονολογημένο στον 7ο αιώνα. Ο δεύτερος, προς τα δυτικά, είναι ο δισυπόστατος της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας και του Αγίου Νικολάου. Ένα πολύ σημαντικό γεγονός που αφορά την περιοχή, είναι ότι στο πρανές του λόφου ανακαλύφθηκε ασύλητο Ιερό Κορυφής των Μινωνικών χρόνων, ευρήματα από το οποίο εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χώρας. Κοντά στις εκκλησίες διασώζεται μια κυλινδρική βίγλα. Ήταν από τις πιο σημαντικές στα Κύθηρα καθώς επιτηρούσε ολόκληρη την ανατολική πλευρά του νησιού από τον βορρά μέχρι το νότιο άκρο, μαζί με τον Κάβο Μαλλιά. Είχε επίσης οπτική επαφή με μεγάλο τμήμα της ενδοχώρας.

Αγία Μόνη: κτισμένη ψηλά στο βουνό επάνω από το Διακόφτι, εποπτεύει τα πάντα και τιμά την Παναγία ως «Μόνη των Πάντων Ελπίδα». Ο ναός που βλέπετε κτίστηκε το 1840 στο σημείο όπου βρέθηκε εικόνα με τη μορφή της Παναγίας και του Αγίου Γεωργίου.

Η Παλαιοχώρα

Ήταν η «αόρατη» βυζαντινή καστροπολιτεία του Αγίου Δημητρίου, που κτίστηκε στα βορειοανατολικά του νησιού από Μονεμβασίτες τον 12ο αιώνα, για να γίνει μετέπειτα η μεσαιωνική πρωτεύουσα. Ήταν κτισμένη σε ύψος 216 μ., μπροστά στο φαράγγι του Κακού Λαγκαδιού όπου ενώνονται δυο χαράδρες, σε σημείο που δε φαινόταν από πουθενά. Παρόλα αυτά ο τρομερός πειρατής Μπαρμπαρόσα την ανακάλυψε, την πολιόρκησε, την κατέλαβε, έσφαξε τους κατοίκους και της έβαλε φωτιά. Βρήκε βλέπετε την «Αχίλλειο πτέρνα» της, την ευάλωτη δυτική πλευρά. Η καταστροφή έγινε τον Σεπτέμβριο του 1537. Όσοι δεν άντεξαν στην προοπτική να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα, έπεσαν στο άγριο βάραθρο από κάτω, μαζί με τα μικρά παιδιά τους, όπως δείχνουν τα κόκαλα που έχουν βρεθεί.

Με αυτές τις εικόνες στο μυαλό φτάνετε στην Παλαιοχώρα κατεβαίνετε το μονοπάτι και βλέπετε αριστερά σας τον εξαιρετικής αρχιτεκτονικής ναό της Αγίας Βαρβάρας. Συνεχίζετε στο μονοπάτι και στρίβοντας προς τα δεξιά περιηγείστε στα ερείπια των κατεστραμμένων σπιτιών και των εκκλησιών.
Στην παλιά πρωτεύουσα του νησιού μετά την καταστροφή δεν επέστρεψε κανείς: οι κάτοικοι προτίμησαν να φτιάξουν άλλα χωριά στα βόρεια και στο τέλος του 16ο αιώνα η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στη σημερινή Χώρα.

Ο Αβλέμονας

Ο κυκλαδίτικου τύπου οικισμός στην ανατολική πλευρά, θεωρείται από τους ωραιότερους στο νησί και είναι πολύ δημοφιλής στους επισκέπτες. Ήταν το λιμάνι των Κυθήρων επί Ενετοκρατίας και Αγγλοκρατίας και το μικρό καστέλο του που φέρει στην είσοδο τον Λέοντα της Βενετίας, κτίστηκε το 1565. Σπίτια, ταβέρνες, καφέ και ένας όμορφος ρηχός κολπίσκος με πεντακάθαρα, γαλαζοπράσινα νερά είναι οι πρώτες εικόνες που θα αντικρίσετε μπαίνοντας στο χωριό. Στο δεύτερο λιμανάκι, που είναι γεμάτο ψαροκάικα, θα δείτε το υπέροχο αρχοντικό Καβαλίνι με το ηλιακό ρολόι που, όπως λένε οι ντόπιοι, δε χάνει ούτε λεπτό. Είχε χρησιμοποιηθεί ως προξενείο της Αυστροουγγαρίας 19ο αιώνα, αργότερα όμως πουλήθηκε σε Ιταλούς. Στον οικισμό λειτουργούν αρκετά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα σπίτια.

Οι Δραγονάρες

Βγαίνοντας από τον όρμο του Αβλέμονα και πλέοντας προς τα βόρεια θα δείτε τη Μεγάλη και τη Μικρή Δραγονάρα. Στη Μικρή έχουν βρεθεί αρχαία νομίσματα από όλη τη Μεσόγειο τα οποία εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Παρόλο που δεν έχουν εντοπιστεί ερείπια, θεωρείται ότι στο νησί υπήρχε προσκυνητάρι του Ποσειδώνα: οι ναυτικοί έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους στο θεό αφού κατάφερναν να περάσουν σώοι και αβλαβείς τον κάβο Μαλιά, τον «ξυλοχάφτη» των αρχαίων, που «κατάπινε» τα ξύλινα σκαριά. Το σημείο ήταν ένα είδος γέφυρας μεταξύ της Κρήτης και της Πελοποννήσου.

Ο Καραβάς και το Αμήρ Αλί

Το χωριό Καραβάς, στο βόρειο τμήμα του νησιού, είναι κτισμένο μέσα σε μία καταπράσινη ρεματιά με πηγές που αναβλύζουν δροσερό νερό. Από αυτές η πιο γνωστή είναι η πηγή του Αμήρ Αλή, αλλά υπάρχουν κι άλλες όπως η Πορτοκαλιά και το Κεραμάρι. Για την ονομασία της πρώτης υπάρχουν διάφορες εκδοχές με επικρατέστερη, τελικά, ότι δεν πρόκειται για για τουρκικό όνομα: το πήρε από το ενετικό αξίωμα του αμιραλίου, που ήταν το αντίστοιχο του σημερινού λιμενάρχη. Αφού καθίσετε για καφέ ή φαγητό μπορείτε να κάνετε μια βόλτα προς το κατάφυτο ρέμα με τις λιμνούλες και τα ρυάκια, θαυμάζοντας τα καταπληκτικά σπίτια του οικισμού Μαυρογιωργάνικα, ο οποίος πρέπει να κτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα.

Το Καλαδί

Είναι η σταρ-παραλία του νησιού και δικαίως: έχει τρεις κολπίσκους για να διαλέξετε, σπηλιές, βράχια για βουτιές και εξερευνήσεις, λευκό βότσαλο, υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά και την ευεργετική σκιά των βράχων το μεσημεράκι. Στην τουριστική σεζόν πάντως ησυχία σπάνια θα βρείτε, γιατί είναι φημισμένη και οι τουρίστες την κατακλύζουν δια ξηράς και θαλάσσης. Έχετε επίσης υπόψιν σας ότι για να φθάσετε θα πρέπει να κατέβετε 120 σκαλοπάτια.

Ηλιοβασιλέματα

Μοναδικά τα ηλιοβασιλέματα στο νησί. Διαλέξτε σημείο: την Κάτω Χώρα Μυλοποτάμου, την Αγία Ελέσα, τις Καλοκαιρινές -το μόνο χωριό απ’ όπου που βλέπεις τον ήλιο να βουτάει στη θάλασσα- το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου Κρασά λίγο πριν από τη Μυρτιδιώτισσα, την περιοχή Οχέλες, την παραλία Λυκοδήμου και το κάστρο της Χώρας.

Ανακαλύψτε τις Σπηλιές

Στο δρόμο Καλάμου -Καψαλίου θα δείτε ταμπέλα προς τις Σπηλιές. Η διαδρομή μέσα στην πλούσια βλάστηση και παράλληλα με το ρέμα του φαραγγιού είναι πανέμορφη. Το καλύτερο έρχεται στο τέλος, όταν φτάνετε στο εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας, κτισμένο στην είσοδο μιας μεγάλης σπηλιάς. Στο πανηγύρι της (17 Σεπτεμβρίου) το σπήλαιο φωταγωγείται με κεριά και η ατμόσφαιρα είναι μοναδική. Το φαράγγι οδηγεί στην παραλία Διαλισκάρι, αλλά το πέρασμά του έχει δυσκολίες.

Διαβάστε ακόμα:

Κύθηρα, το νησί των αντιθέσεων

Αβλέμονας, Καραβάς, Μυλοπόταμος και «Το Χωριό της Κυράς»: 4 προορισμοί στα Κύθηρα για τον Αύγουστο

Τρία εντυπωσιακά σπήλαια στα Κύθηρα – Με ιστορία χιλιάδων χρόνων