Η Λήμνος είναι από αυτά τα νησιά που τα έχουν σχεδόν όλα: φύση, όμορφες παραλίες, ηφαιστειογενείς βράχους και αμμοθίνες, τέλεια νερά, ιστορία, πανέμορφα χωριά και υγροβιότοπους. Ένα μεγάλο νησί από κάθε άποψη.
Για να φτάσετε, θα πάρετε είτε το πλοίο από τον Πειραιά, για 21 ώρες περίπου, είτε το αεροπλάνο για 50 λεπτά. Αφού τακτοποιηθείτε στο δωμάτιό σας, πρώτο πράγμα που μπορείτε να κάνετε είναι να καθίσετε σε ένα καφενείο του νησιού και να απολαύσετε έναν καφέ, φτιάχνοντας, εάν δεν το έχετε ήδη κάνει, το πρόγραμμα των ημερών: τι να δείτε και τι να κάνετε, ρωτώντας και τους ντόπιους για έξτρα πληροφορίες. Και ποια είναι αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε στο νησί;
Μύρινα: Μία πρωτεύουσα που τα συνδυάζει όλα
Η περιήγησή σας στη Λήμνο μπορεί να ξεκινήσει με το Κάστρο της Μύρινας, που δεσπόζει αγέρωχο πάνω από το λιμάνι, σαν αιώνιος παρατηρητής και φύλακας. Αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση οχυρό του Αιγαίου και η σημερινή του μορφή ανάγεται στο 1207, όταν ο Ενετός Φιλόκαλος Ναβιγκαγιόζο, Μεγάλος Δούκας της Λήμνου, οχυρώνει τη Μύρινα. Ωστόσο, ο διάδοχός του, Λεονάρδο Ναβιγκαγιόζο, είναι αυτός που ισχυροποιεί το κάστρο και το κρατά υπό την κυριαρχία του για 45 χρόνια. Εντός του Φρουρίου, ανάμεσα σε άλλα, υπάρχει ένα τουρκικό τέμενος, ένας υπόγειος θολωτός χώρος και δεξαμενές.
Από τις πρώτες στάσεις σας μπορεί να είναι και το Αρχαιολογικό Μουσείο Λήμνου στη Μύρινα, που στεγάζεται σε νεοκλασικό κτήριο, στον Ρωμέικο Γιαλό, το οποίο κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα και, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στέγαζε το τουρκικό διοικητήριο. Περιλαμβάνει ευρήματα που προέρχονται από τις ανασκαφές στην Πολιόχνη, το Καβείριο, την Ηφαιστία και τη Μύρινα. Εκτίθενται γλυπτά, επιτύμβιες στήλες, επιγραφές, πρωτολημνιακά αγγεία, ταφικά κτερίσματα, αναθήματα από το Ιερό της Μεγάλης Θεάς στην Ηφαιστία, αντικείμενα μικροτεχνίας κ.ά. Επίσης, φιλοξενούνται δωρεές ιδιωτικών συλλογών, αρχαιότητες της Ίμβρου -που είχε αποστείλει στην Αθήνα ο Επίσκοπος του νησιού λίγο πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή- καθώς και η νομισματική συλλογή του μουσείου (το μουσείο ενδέχεται να είναι κλειστό λόγω έργων).
Μετά το Κάστρο και πριν καθίσετε για ουζάκι, κάντε μια βόλτα στην πόλη της Μύρινας, όπου έχουν εντοπιστεί ίχνη προϊστορικής κατοίκησης. Την ίδια περίπου περίοδο, στην ανατολική πλευρά του νησιού, η Πολιόχνη -ένας από τους σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς του Αιγαίου- γνώριζε τη μεγαλύτερη ακμή της, μεταξύ 2500 και 2000 π.Χ. Στην εποχή της ακμής του, ο οικισμός καταλάμβανε έκταση 80.000 τετραγωνικών μέτρων και φιλοξενούσε πληθυσμό που έφτανε τους 3.000 με 4.000 κατοίκους. Διέθετε έναν στοιχειώδη πολεοδομικό σχεδιασμό με δρόμους και σύστημα αποχέτευσης, ενώ τα σπίτια, στο σύνολό τους, ήταν λιθόκτιστα, με λάσπη ως συνδετικό υλικό και ιδιαίτερα ευρύχωρα.
Πριν τη βουτιά στη θάλασσα, Πολιόχνη και Αρχαία Ηφαιστία για βουτιά στο παρελθόν
Στην άλλη πλευρά του νησιού, στα ανατολικά, ο αρχαιολογικός χώρος της Πολιόχνης θεωρείται ένα από τα πρώτα οργανωμένα αστικά κέντρα της πρώιμης εποχής του Χαλκού. Η ανάπτυξή της συνδέεται με τον κομβικό της ρόλο στο διαμετακομιστικό εμπόριο με τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, τα απέναντι μικρασιατικά παράλια, τις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας και τις Κυκλάδες. Η Πολιόχνη γνώρισε τόσο μεγάλη άνθηση, ώστε να χαρακτηρίζεται συχνά ως μία από τις αρχαιότερες μορφές πόλης στην Ευρώπη, με ενδείξεις πρώιμης κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης.
Στα βόρεια του νησιού, θα επισκεφθείτε τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Ηφαιστίας, η οποία κατοικούνταν συνεχώς από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού έως και τους Βυζαντινούς χρόνους. Εντός του αρχαιολογικού χώρου έχουν βρεθεί ένα νεκροταφείο, που χρονολογείται από τα μέσα του 8ου έως τον 5ο αιώνα π.Χ., καθώς και ένα σημαντικό ιερό, αφιερωμένο στη Μεγάλη Θεά της Λήμνου. Σώζονται επίσης τα κατάλοιπα του θεάτρου της Ηφαιστίας, το οποίο χρονολογείται στις αρχές της ελληνιστικής περιόδου και υπέστη τροποποιήσεις κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Στα νοτιοανατολικά της πόλης, κοντά στη θάλασσα, έχουν αποκαλυφθεί λουτρικές εγκαταστάσεις και κατάλοιπα κατοικιών των ελληνιστικών και βυζαντινών χρόνων. Λίγο ανατολικότερα, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος του ιερού των Καβείρων, που συγκαταλέγεται στα αρχαιότερα και μακροβιότερα ιερά του αιγαιακού νησιωτικού κόσμου. Ιδρύθηκε προς το τέλος του 8ου αιώνα π.Χ., στο ακρωτήριο Χλόη, και στον χώρο έχουν βρεθεί τρία τελεστήρια, που χρονολογούνται αντίστοιχα στους αρχαϊκούς, ελληνιστικούς και υστερορωμαϊκούς χρόνους.
Αμμοθίνες: Θέα βγαλμένη από κινηματογραφικά καρέ
Ξεφεύγοντας από μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, το πιο ιδιαίτερο και διάσημο σημείο του νησιού είναι οι Αμμοθίνες. Βρίσκονται στο βόρειο τμήμα της Λήμνου και είναι πραγματικά μοναδικές. Απαλή άμμος και θαμνώδης βλάστηση, που διακόπτεται από πικροδάφνες και, την άνοιξη, από λίγα λευκά κρινάκια, δημιουργούν μια πολύ εντυπωσιακή εικόνα. Καλύπτουν συνολική έκταση περίπου 70 στρεμμάτων και ο σχηματισμός τους οφείλεται στους ισχυρούς βορειοανατολικούς ανέμους, οι οποίοι μεταφέρουν και αποθέτουν υλικά από την αποσάθρωση των πετρωμάτων της περιοχής. Σημαντικό ρόλο παίζει και η βλάστηση, καθώς βοηθά στη συγκράτηση της άμμου και στην προστασία των Αμμοθινών από την αιολική διάβρωση. Μετά τις Αμμοθίνες, μπορείτε να πάτε για μια δροσερή βουτιά στην παραλία Γομάτι, ακριβώς δίπλα.
Γεωλογικό Πάρκο Φαλακρού, Αλυκή και Ασπρολίμνη για τους λάτρεις του γεωφυσικού τοπίου
Αν σας αρέσει η γεωλογία, μπορείτε να φτάσετε μέχρι το Γεωλογικό Πάρκο Φαλακρού, βόρεια του οικισμού Ατσική, όπου θα δείτε βραχώδεις σχηματισμούς σε κιτρινωπούς και κοκκινωπούς χρωματισμούς, αποτέλεσμα, πιθανότατα, λάβας που ήρθε σε επαφή με το θαλασσινό νερό πριν από εκατομμύρια χρόνια. Πολλοί από τους σχηματισμούς έχουν σφαιρικό σχήμα, γι’ αυτό και οι ντόπιοι τα αποκαλούν «φραγκοκέφαλα». Πολύ ιδιαίτεροι είναι και οι γεωλογικοί σχηματισμοί στον Άγιο Ερμόλαο, όπου συναντώνται εντυπωσιακές λεκανοειδείς μορφές αποσάθρωσης στα ψαμμιτικά στρώματα.
Στην ανατολική πλευρά του νησιού βρίσκεται και η Αλυκή, μια ρηχή παράκτια λιμνοθάλασσα που εκτείνεται σε έκταση περίπου 6.000 στρεμμάτων. Τον χειμώνα καλύπτεται από νερό, ενώ το καλοκαίρι, καθώς στεγνώνει, μετατρέπεται σε μια απέραντη αλυκή, σχηματίζοντας ένα λευκό «γήπεδο» αλατιού. Η Αλυκή χωρίζεται από τη θάλασσα με έναν αμμώδη διάδρομο μήκους περίπου 2,5 χιλιομέτρων και πλάτους 100 έως 350 μέτρων, ο οποίος λειτουργεί σαν φυσικό φράγμα.
Ακριβώς από κάτω της απλώνεται η Ασπρολίμνη, μια εποχική λίμνη με υφάλμυρο νερό, που καλύπτει γύρω στα 500 στρέμματα και ανήκει εξ ολοκλήρου στο δίκτυο προστασίας NATURA 2000. Η Ασπρολίμνη αποτελεί σημαντικό καταφύγιο για μεγάλο αριθμό σπάνιων και απειλούμενων ειδών. Το όνομά της προέρχεται από τη χαρακτηριστική λευκή όψη που αποκτά το καλοκαίρι, όταν αποξηραίνεται και στην επιφάνειά της σχηματίζεται παχύ στρώμα αλατιού. Η περιοχή φιλοξενεί πλούσια ορνιθοπανίδα, όπως αγριόχηνες, ερωδιούς, αλκυόνες, χαλκόκοτες, αλλά και εντυπωσιακά ροζ φλαμίνγκο, που σταματούν εκεί για να τραφούν και να ξεκουραστούν.
Παναγιά Κακαβιώτισσα: Μια διαδρομή απόλυτης ηρεμίας
Τώρα, αν σας αρέσει το περπάτημα, αξίζει να πάτε και μέχρι την Παναγιά την Κακαβιώτισσα, ή αλλιώς την άσκεπη εκκλησία του 14ου αιώνα. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Θάνος και πάνω από την παραλία Εβγάτης. Αφού αφήσετε το αυτοκίνητό σας στο πάρκινγκ, θα ξεκινήσετε μια πεζοπορία περίπου 30 λεπτών, περιμετρικά της κορυφής του λόφου, για να φτάσετε σε μια σπηλιά, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται το εκκλησάκι. Η θέα, τόσο κατά τη διαδρομή όσο και από το εκκλησάκι, είναι μοναδική, ενώ η απίστευτη ηρεμία, ιδίως αν αποφασίσετε να πάτε νωρίς το πρωί, είναι βάλσαμο. Σαν να ακουμπάτε το θείο.
Διαβάστε ακόμα:
Για φαγητό στη Λήμνο -Οι τοπικές γεύσεις και οι καλύτερες διευθύνσεις για να τις δοκιμάσετε
