Στις παρυφές του όρους Κερκίνη, στο βορειοδυτικό άκρο των Σερρών, εκεί όπου το πράσινο κυριαρχεί και η ηρεμία της φύσης σε αγκαλιάζει, η παράδοση και η γαστρονομία έσμιξαν σε ένα αυθεντικό ταξίδι αισθήσεων. Στο γραφικό χωριό Μακρυνίτσα, και συγκεκριμένα στην αυλή της φιλόξενης ταβέρνας Εβόρα, στήθηκε ένα πρωτότυπο θεματικό εργαστήρι που τίμησε τη σερραϊκή κουζίνα και τα προϊόντα του τόπου, με επίκεντρο τα ντόπια κρέατα και τυριά.
Για την Εβόρα δεν χρειάζονται συστάσεις. Εδώ και χρόνια αποτελεί σημείο αναφοράς για όσους αναζητούν γνήσιες, ποιοτικές και αυθεντικές γεύσεις της Βόρειας Ελλάδας. Με βαθιές ρίζες στην ποντιακή κουζίνα, οι άνθρωποί της, με σεβασμό στην παράδοση και αληθινή γνώση των τοπικών υλικών, δημιουργούν πιάτα που μεταφέρουν ιστορίες και ξυπνούν συναισθήματα.
Δεν είναι τυχαίο πως η Εβόρα κατάφερε να λανσάρει ξανά το περέκ, το παραδοσιακό ποντιακό έδεσμα με τα τραγανά φύλλα, τη φρέσκια φέτα και το καβουρδισμένο βούτυρο, και να το αναδείξει σε σύγχρονο γαστρονομικό must. Ένα πιάτο απλό, αλλά βαθιά ελληνικό, που συνδυάζει μνήμη και δημιουργία με τρόπο αληθινά μοναδικό. Και δεν είναι μόνο αυτό. Το βουβαλίσιο κρέας, το αγριογούρουνο, τα παραδοσιακά πιάτα έχουν περίοπτη θέση στο μενού, μέσα από συνταγές εμπνευσμένες από τη μνήμη και τον τόπο.
Το ίδιο το όνομα «Εβόρα», που στα ποντιακά σημαίνει δροσιά, αποτυπώνει με ακρίβεια την αίσθηση που αποπνέει το μέρος. Η δροσιά δεν έρχεται μόνο από το πιάτο, αλλά από το φυσικό περιβάλλον. Τα ψηλά δέντρα, τα τρεχούμενα νερά, τη σκιά και τη φρεσκάδα του βουνού Μπέλλες. Σε αυτό το πανέμορφο περιβάλλον, στήθηκε πρόσφατα ένα ξεχωριστό γαστρονομικό εργαστήρι. Αφιερωμένο στη σερραϊκή κουζίνα και στα αγνά προϊόντα του τόπου, αποτέλεσε μια δυνατή υπενθύμιση ότι η γη των Σερρών κρύβει έναν αληθινό αγροδιατροφικό θησαυρό. Ξεχωριστή θέση είχαν τα ντόπια κρέατα, με το βουβαλίσιο να έχει δικαίως την τιμητική του, αλλά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, που αποκαλύπτουν τον πλούτο της τοπικής κτηνοτροφίας και τη σοφία της παραδοσιακής μεταποίησης.
Η δράση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του «LOCAL TOUR», ενός διακρατικού σχεδίου που υλοποίησε η Αναπτυξιακή Εταιρεία Σερρών, με την επιστημονική και δημιουργική καθοδήγηση της ομάδας Chefstories. Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν βιωματικά τη γαστρονομική ταυτότητα της περιοχής ως αναπόσπαστο στοιχείο του τουριστικού προϊόντος. Και το κατάφεραν, όχι με θεωρία, αλλά με γεύσεις, αρώματα και συμμετοχή.
Αφού χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες στάθηκαν μπροστά από υπαίθριους πάγκους, με φόντο το καταπράσινο Μπέλλες, και κλήθηκαν να δημιουργήσουν πρωτότυπα πιάτα με βάση τις ντόπιες πρώτες ύλες που τους προσφέρθηκαν. Βουβαλίσιο λουκάνικο, φρέσκα αυγά, χοιρινό κρέας, φύλλα περέκ και τυρί από παραγωγούς της περιοχής. Η διαδικασία ήταν βιωματική και αυθεντική, μια αληθινή επαφή με το «πρόσωπο» της τοπικής κουζίνας, προκαλώντας αυθόρμητες συζητήσεις, ανταλλαγή τεχνικών και –το κυριότερο– αντιλήψεων για το πώς η κουζίνα ενός τόπου μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία του.
Η πρώτη ομάδα παρέλαβε χειροποίητα φύλλα περέκ, φρέσκια φέτα και αγελαδινό βούτυρο. Χωρίς πολύπλοκες τεχνικές, αλλά με απόλυτο σεβασμό στην ποντιακή παράδοση, τηγάνισε επιτόπου το περίφημο περέκ. Η γνώριμη μυρωδιά του καβουρδισμένου βουτύρου πλημμύρισε τον χώρο, ενώ το χρυσαφένιο φύλλο και η λιωμένη φέτα στο εσωτερικό δημιούργησαν ένα πιάτο που μιλούσε κατευθείαν στην καρδιά. Ήταν μια γευστική αναπαράσταση της διαδρομής από την προσφυγιά στην αναγέννηση, όπως μόνο η παραδοσιακή κουζίνα μπορεί να προσφέρει.
Η δεύτερη ομάδα είχε στη διάθεσή της βουβαλίσια λουκάνικα, φρέσκα αυγά, ελαιόλαδο και αρωματικά βότανα. Με αυτά τα υλικά συνέθεσε μια ομελέτα με βουβαλίσιο λουκάνικο, που εντυπωσίασε με τη δύναμη και το άρωμά της. Το κρέας από τα βουβάλια της λίμνης Κερκίνης, σε συνδυασμό με τα ντόπια μυρωδικά, δημιούργησε μια εκδοχή παραδοσιακής ομελέτας που ισορροπούσε ιδανικά ανάμεσα στην αυθεντική γεύση και τη μοντέρνα προσέγγιση.
Η τρίτη ομάδα ανέλαβε το ψήσιμο,μια πρόκληση που κρύβει υπομονή και τεχνική. Με χοιρινό λαιμό, μουστάρδα, ελαιόλαδο και μπαχαρικά, έστησε ένα επιτόπιο κοντοσούβλι χοιρινό. Το άρωμα του κρέατος που ψηνόταν σιγά-σιγά στη σούβλα τράβηξε τα βλέμματα και τα σχόλια των υπολοίπων. Καλοψημένο, τρυφερό, με δυναμική μαρινάδα και τραγανή εξωτερική κρούστα, αποτέλεσε την πιο «πανηγυρική» πρόταση του εργαστηρίου, θυμίζοντας γιορτινά τραπέζια της υπαίθρου.
Και οι τρεις ομάδες, με διαφορετικά υλικά και εκτελέσεις, ανέδειξαν έναν κοινό παρονομαστή: τη δύναμη της τοπικής κουζίνας να ενώνει, να εκφράζει και να εμπνέει. Δεν υπήρχε ανταγωνισμός, παρά μόνο χαμόγελα, αυθόρμητα σχόλια, μυρωδιές και η χαρά της δημιουργίας. Το αληθινό «έπαθλο» δεν ήταν παρά η ίδια η εμπειρία. Να μαγειρεύεις έξω στη φύση με προϊόντα του τόπου σου.
Στο τέλος, όλες οι ομάδες κάθισαν γύρω από το κοινό τραπέζι. Εκεί, στη σκιά του Μπέλλες και μέσα στα αρώματα της αυλής της Εβόρα, οι συμμετέχοντες μοιράστηκαν τις γεύσεις που δημιούργησαν μαζί. Ήταν ένα απλό, ουσιαστικό κλείσιμο σε μια μέρα γεμάτη ιδέες, συνεργασία και χαμόγελα. Μέσα από αυτή τη βιωματική εμπειρία, η σερραϊκή κουζίνα αναδείχθηκε ως ζωντανό κομμάτι της καθημερινότητας, με ρίζες στην παράδοση και θέση στο σήμερα. Μια κουζίνα που συνεχίζει να εμπνέει, να ενώνει και να μας θυμίζει πως η αξία βρίσκεται στο τοπικό, το ουσιαστικό, το αληθινό.
Διαβάστε ακόμα:
Ένα καφενείο σαν λαογραφικό μουσείο στις Σέρρες
Σέρρες: Από τον κάμπο ως τη λίμνη Κερκίνη: Ένα ταξίδι στις αυθεντικές γεύσεις του τόπου
Ένας εκπαιδευτικός από τις Σέρρες είναι ο «βασιλιάς» της μπακάλικης πιπεριάς
