Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στο άκουσμα του Πηλίου, οι πρώτες εικόνες που έρχονται στο μυαλό κάθε ταξιδιώτη είναι γεμάτες παραδοσιακές πέτρινες πλατείες, επιβλητικά αρχοντικά και στενά καλντερίμια. Σωστά. Αυτό είναι το ένα Πήλιο. Το γνωστό, παραδοσιακό Πήλιο που όλοι ξέρουμε. Υπάρχει, όμως, κι ένα «άλλο» Πήλιο, πιο ήσυχο, λιγότερο προβεβλημένο, στραμμένο στο Αιγαίο. Μόλις λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα από τα γνώριμα τοπία, φτάνουμε σε έναν τόπο που μας βάζει σε άλλη ταχύτητα: τη Συκή.
Σε απόσταση περίπου 37 χιλιομέτρων από το Βόλο, η Συκή απλώνεται στις πλαγιές του όρους Τισαίο, με θέα στο ανοιχτό βόρειο Αιγαίο. Είναι ένα μικρό χωριό περίπου 400 κατοίκων, που στέκει σε υψόμετρο περίπου 300 μέτρων. Η ιστορία του ξεκινά, σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις και παλαιές αναφορές, στα τέλη του 14ου ή στις αρχές του 15ου αιώνα, όταν κάτοικοι διάσπαρτων οικισμών της περιοχής αποφάσισαν να οργανωθούν σε έναν ενιαίο και πιο προστατευμένο οικισμό, προκειμένου να αντιμετωπίσουν επιδρομές και τις γενικότερες συνθήκες ανασφάλειας της εποχής.
Μοναδικό τεκμήριο της θρυλικής ιστορίας του χωριού μια βρύση. Λέγεται ότι όταν οι πρώτοι κάτοικοι αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον νέο οικισμό, οργανώθηκαν γύρω από μια πηγή νερού, την οποία μετέτρεψαν σε μια περίτεχνη βρύση, που παρά την φθορά του χρόνου, έχει καταφέρει να αντέξει ως τις μέρες μας γράφοντας την δική της ιστορία.
Όπως και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, έτσι κι εδώ, η βρύση συνδέθηκε με αμέτρητους θρύλους και ιστορίες, αποτελώντας ένα μικρό, πλην όμως καθοριστικό, κεφάλαιο για την ιστορία του τόπου. Η παράδοση λέει ότι τρεις νερομάνες -πηγές, για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το πηλιορείτικο ιδίωμα- ανέβλυζαν αδιάκοπα κρύο, καθαρό νερό για τους κατοίκους του χωριού. Κάποια στιγμή, η μία από τις τρεις νερομάνες -η μεσαία, για την ακρίβεια- πείσμωσε και, από την κακία της, σταμάτησε να αναβλύζει. Άθελά της, όμως, ονομάτισε και τη βρύση, που είναι μέχρι σήμερα γνωστή ως «Κακιωμένη».
Οι τρεις νερομάνες έγιναν δύο και, σαν ανάμνηση του ανεξήγητου αυτού περιστατικού, οι κάτοικοι ονόμασαν τη βρύση Κακιωμένη, επειδή -όπως λέγεται- σταμάτησε να ρέει από τα νεύρα της. Από το 1700 και έπειτα, η Κακιωμένη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό πετρόχτιστο κόσμημα του χωριού. Η βρύση ανακαινίστηκε και συντηρήθηκε το 1986. Τα χρόνια πέρασαν, η Κακιωμένη έμεινε. Σήμερα, μεγάλο μέρος των κατοίκων της Συκής ασχολείται με την εξόρυξη πέτρας, για την οποία φημίζεται η περιοχή, ενώ κυρίαρχες παραμένουν και οι αγροτικές καλλιέργειες, με έμφαση στην ελαιοπαραγωγή και την απόσταξη τσίπουρου.
Για τους λάτρεις της ιστορίας, σημαντικός σταθμός αποτελεί η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στο κέντρο του χωριού. Αφιερωμένη στη μνήμη του Πολιούχου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, η εκκλησία χτίστηκε το 1777. Όπως συνέβη και με άλλα εκκλησιαστικά κτίσματα της εποχής, υπέστη καταστροφές σε διάφορες περιόδους της ιστορίας της και τελικά, το 1974, έπειτα από αλλεπάλληλες παρεμβάσεις και επεμβάσεις, απέκτησε τη σημερινή της μορφή.
Λίγο έξω από το χωριό, σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου, βρίσκεται ένα ακόμη σημαντικό θρησκευτικό μνημείο: η Μονή Τιμίου Προδρόμου. Ίσως ένα από τα πιο ιστορικά μοναστήρια του Πηλίου, ιδρύθηκε το 1795 και, από τότε, βίωσε αρκετές καταστροφές -τόσες που για ένα διάστημα κινδύνευσε να εξαφανιστεί. Το 1971 ξεκίνησε η αναστήλωσή του, ενώ από το 1984 λειτουργεί ως κοινοβιακή μονή.
Πέρα από το ιστορικό πρόσωπο της περιοχής, σε κοντινή απόσταση από τη Συκή, παραλίες με πεντακάθαρα νερά προσκαλούν κάθε επισκέπτη να τις ανακαλύψει. Από το ειδυλλιακό Ποτόκι, που θυμίζει πίνακα ζωγραφικής κάθε δειλινό, έως την Πανταζή Άμμο, οι παραλίες της νότιας πλευράς του Πηλίου κρύβουν αμέτρητες καλοκαιρινές εκπλήξεις.
Σε απόσταση περίπου πέντε χιλιομέτρων από τον οικισμό, το Ποτόκι ξεχωρίζει για τα γαλαζοπράσινα νερά και το ψιλό βοτσαλάκι του. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, μετά από παλίρροια, σχηματίζεται δίπλα της μια δεύτερη μικρότερη παραλία, προσθέτοντας στη γοητεία της.
Σε απόσταση περίπου επτά χιλιομέτρων βορειοανατολικά της Συκής, η παραλία Πανταζή Άμμος απλώνεται με τα καταγάλανα νερά της, τα χοντρά βότσαλα και την ιδιαίτερη γκριζοπράσινη άμμο. Τα τελευταία χρόνια κερδίζει τη φήμη ως μία από τις πιο πράσινες παραλίες του Πηλίου, ιδανική για όσους αναζητούν δροσιά και ηρεμία μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.
Διαβάστε ακόμα:
3 αναζωογονητικές δραστηριότητες στο κεντρικό Πήλιο
Παπά Νερό, Νταμούχαρη, Φακίστρα: Οι ωραιότερες παραλίες του Κεντρικού Πηλίου
Η ξεχωριστή γαστρονομική ταυτότητα του Πηλίου: Οι γεύσεις, τα πιάτα και τα προϊόντα που την ορίζουν
