Αν και οι ορεινοί προορισμοί τείνουν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, αυτή είναι μια εικόνα με πολλές εξαιρέσεις, η οποία δεν ταιριάζει σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, όπως γνωρίζουν καλά εκείνοι που ταξιδεύουν πιο συστηματικά ή όσοι αγαπούν τον λεγόμενο «εναλλακτικό τουρισμό».
Κάποια μέρη, δηλαδή, αξίζει να τα επισκεφθείς άνοιξη ή/και καλοκαίρι, γιατί είναι τότε που πρασινίζουν τα τριγύρω δάση και χαίρεσαι περισσότερο τα βουνίσια, τρεχούμενα νερά τους –μακριά από το τσουχτερό κρύο των μεγάλων υψομέτρων και τις τυχόν δυσχέρειες στο επαρχιακό οδικό δίκτυο.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και το Μοσχόφυτο: ένα χωριό των Τρικάλων χτισμένο σε υψόμετρο 854 μέτρων, σε μια περιοχή της Θεσσαλίας που εντάσσεται στο νότιο τμήμα της οροσειράς της Πίνδου. Κάτι που αντικατοπτρίζεται και διοικητικά, αφού ο οικισμός υπάγεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα Πινδαίων του Δήμου Πύλης.
Πρόκειται για ένα μικρό χωριό, με μόλις 7 μόνιμους κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2011), που γίνονται βέβαια 27 εάν συνυπολογιστούν και τα τριγύρω κατοικημένα μέρη –η Ορεινή, τα Πλατανάκια και η Λεπτοκαρυά– από τα οποία συγκροτείται η τοπική κοινότητα Μοσχόφυτου.
Το Μοσχόφυτο με μια ματιά
Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, το Μοσχόφυτο ζωντανεύει με την έλευση της άνοιξης και του καλοκαιριού, όταν σιγά-σιγά επιστρέφουν εδώ όσοι διατηρούν σπίτια και στήνονται και τα πρώτα πανηγύρια. Παρ’ όλα αυτά, μιλάμε για μια γωνιά της θεσσαλικής Πίνδου άγνωστη στους περισσότερους, η οποία δεν ανήκει στα τουριστικώς αναπτυγμένα μέρη των Τρικάλων. Όσοι έχουν ανακαλύψει τις ομορφιές της είναι κυρίως ντόπιοι που φτάνουν εδώ για εκδρομή, άνθρωποι που κάνουν διαδρομές με μηχανές, καθώς και φυσιολάτρες, οι οποίοι αναζητούν μια διαφορετική και πιο ήσυχη εμπειρία για τις ανοιξιάτικες ή/και καλοκαιρινές τους αποδράσεις από τις μεγάλες πόλεις.
Οι ρίζες του χωριού χάνονται στον χρόνο, σίγουρα πάντως είναι μεσαιωνικό, ιδρυμένο κατά τους βυζαντινούς αιώνες. Το συναντάμε για πρώτη φορά σε ένα έγγραφο του 1336, αλλά με την ονομασία Κορνέσι (κάποτε και Κορνίσι), η οποία προέρχεται από τη Βλάχικη γλώσσα, σηματοδοτώντας μια περιοχή με πολλά «cornu», δηλαδή κρανιά. Μετονομάστηκε σε Μοσχόφυτο το 1927 (και πάλι από ένα είδος χλωρίδας), λόγω της τότε αλλαγής όλων των παλιών, μη ελληνόφωνων τοπωνυμίων.
Επισκεπτόμενος την περιοχή κατά την Επανάσταση του 1821, ο αγωνιστής Νικόλαος Κασομούλης γράφει για «βουνά με απότομους βράχους, φαράγγια, σπηλιές, στενά και δάση με ωραία και άπειρα νερά», τονίζοντας την αίσθηση ελευθερίας που απέπνεαν τα εκεί χωριά. Η περιγραφή θα μπορούσε να ανήκει και σε σημερινό ταξιδιώτη, αφού η πρώτη εντύπωση παραμένει ίδια. Αν έχει αλλάξει κάτι, είναι ως προς τον πληθυσμό του χωριού –γιατί ξέρουμε, λ.χ., ότι στα 1883 το τότε Κορνέσι είχε 421 κατοίκους.
Το Μοσχόφυτο περιβάλλεται από τις κορυφές της Λαίουσας και του Ξηροβουνίου, με τη δεύτερη να φτάνει στο εντυπωσιακό υψόμετρο των 1.823 μέτρων. Μπαίνοντας στο χωριό θα συναντήσετε μια παιδική χαρά, μια βρύση κι ένα κιόσκι για τους επισκέπτες, αλλά αυτό που θα σας εντυπωσιάσει στη συνέχεια είναι τα όμορφα, πετρόχτιστα σπίτια, η θέα από την κεντρική πλατεία και τα τρεχούμενα νερά. Τα τελευταία οφείλονται στο μικρό φαράγγι που σχηματίζει το ρέμα του Αρέντα, κάτω ακριβώς από το χωριό, καθώς περνάει από εκεί πηγάζοντας από τις νοτιοανατολικές παρυφές του όρους Χατζή, για να συναντήσει έπειτα τον ποταμό Αχελώο.
Το φαράγγι, τώρα, είναι πανέμορφο και εύκολα προσβάσιμο, παίζοντας τον δικό του ρόλο στη δημιουργία των βαθυπράσινων δασών που περιβάλλουν τον οικισμό, τα οποία αποτελούνται από πολλά έλατα και κέδρους, αλλά και από πλήθος κερασιών, κρανιών (φυσικά), λεπτοκαρυών (έτσι λένε τις φουντουκιές), καρυδιών κ.ά. Ερχόμενοι εδώ, επομένως, θα ευχαριστηθείτε πεζοπορίες στη γύρω φύση ή στο Ξηροβούνι (για τους πιο ανθεκτικούς), ενώ ενδέχεται να μπορέσετε να αλιεύσετε και πέστροφες στον Αρέντα, αν είστε φίλοι του ψαρέματος. Μια ωραία διαδρομή, εύκολη για όλους, είναι επίσης να ανεβείτε προς την Αγία Παρασκευή (δείτε αμέσως παρακάτω), απολαμβάνοντας την καταπληκτική θέα ολόγυρα.
Περαιτέρω αξιοθέατα του χωριού είναι οι αρκετές του εκκλησίες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει αυτή του Αγίου Νικολάου, η οποία χρονολογείται στο 1810 και διαθέτει ωραίο τέμπλο, της Αγίας Τριάδας, που είναι λίγο μεταγενέστερη (1849), καθώς και το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής, χτισμένο το 1870 στην υπαίθρια τοποθεσία «Κεχρί», έξω από τα όρια του οικισμού. Ωστόσο τα πράγματα που μπορείτε να δείτε εδώ δεν εξαντλούνται σε ιερούς ναούς: υπάρχει και Λαογραφικό Μουσείο, οργανωμένο στο πλάι της Αγίας Τριάδας από τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο, στο πέτρινο κτήριο όπου σε πιο ανθηρές ημέρες στεγαζόταν το δημοτικό σχολείο. Καλέστε στο τηλέφωνο της Δημοτικής Ενότητας Πινδέων (24343 50201) για περισσότερες πληροφορίες και για ώρες λειτουργίας.
Διαμονή-καφές-φαγητό
Όπως ειπώθηκε και πιο πριν, το Μοσχόφυτο είναι χωριό δίχως τουριστική ανάπτυξη. Δεν υπάρχουν λοιπόν υποδομές διαμονής για τους επισκέπτες. Εάν επιθυμείτε να έρθετε εδώ, θα πρέπει να το σχεδιάσετε ως μια ημερήσια εκδρομή, ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή (εάν θέλετε π.χ. να συμπέσετε με κάποιο πανηγύρι), έχοντας κανονίσει τη διαμονή σας είτε στα Τρίκαλα, είτε στην Πύλη.
Για καφέ, ποτό ή φαγητό, από την άλλη, θα βρείτε το μαγαζί «Πάμε Πλατεία», το οποίο δουλεύει ως καφέ-ουζερί, αποτελώντας αγαπημένο στέκι για τους ντόπιους. Μπορείτε βέβαια να μεταβείτε και προς την άμεσα γειτονική Λεπτοκαρυά, καθώς, όταν ανοίγει ο καιρός, αρχίζει να δουλεύει και η καντίνα «Στάση Λεπτοκαρυάς» (698 104 8018), σερβίροντας καφέ, αναψυκτικά, ποτά, καθώς και παραδοσιακούς μεζέδες.
Πώς θα έρθετε στο Μοσχόφυτο
Το Μοσχόφυτο απέχει (περίπου) 65 χιλιόμετρα από τα Τρίκαλα και γύρω στα 46 χιλιόμετρα από την Πύλη, πρωτεύουσα του Δήμου στον οποίον υπάγεται. Η οδική πρόσβαση είναι εύκολη: υπολογίστε περίπου 1 ώρα αν ξεκινήσετε από τα Τρίκαλα και κάπου στα 50 λεπτά αν ταξιδέψετε από την Πύλη.
Σε κάθε περίπτωση, βγαίνοντας από τα Τρίκαλα οδεύετε προς την Πύλη κι από εκεί κατευθύνεστε προς τα Στουρναρέικα (Δημοτικό Διαμέρισμα Πινδέων) και ύστερα προς τη Μεσοχώρα –οργανωμένο κεφαλοχώρι στην κοιλάδα του Άνω Αχελώου. Από εκεί θα πάρετε τον δρόμο για Βαθύρεμα, όπου υπάρχει διασταύρωση: ο καινούριος δρόμος θα σας βγάλει στο Μοσχόφυτο, το ίδιο όμως θα κάνει και ο παλιός χωματόδρομος, όπου θα υπάρξει ίσως λίγη ταλαιπωρία, μα θα αποζημιωθείτε με φανταστική θέα, οδηγούμενοι στην πλατεία σχεδόν του χωριού.
Διαβάστε ακόμα:
Ροπωτό: Το χωριό των Τρικάλων που με κάθε κατολίσθηση βουλιάζει και λίγο πιο βαθιά
Γεφύρι Παλαιοκαρυάς: Ένα από τα ομορφότερα παραδοσιακά μνημεία στην Ελλάδα
