Η Έδεσσα, γνωστή για τους καταρράκτες της που αποτελούν το σήμα κατατεθέν της πόλης, είναι ένας προορισμός της Μακεδονίας που παντρεύει τη φυσική ομορφιά με την παράδοση και τα χρώματα του φθινοπώρου, ιδανικός για μια απόδραση. Οι εικόνες, οι μυρωδιές και οι εμπειρίες της χαρίζουν θέση σε κάθε φθινοπωρινή ταξιδιωτική λίστα.
Η περιήγηση στην πόλη ξεκινά αυτονόητα από τους θρυλικούς καταρράκτες. Η ορμή τους και ο εκκωφαντικός ήχος του νερού δημιουργούν ένα σκηνικό απρόσμενο για το κέντρο μιας ελληνικής πόλης. Το Γεωπάρκο των Καταρρακτών απλώνεται σε περισσότερα από 100.000 τ.μ., με μια διαδρομή μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου που ξεκινά από το Ξενία και το Βαρόσι και φτάνει ως το Μουσείο Νερού και την Άνω Εστία. Η εμπειρία κορυφώνεται στον βασικό καταρράκτη, όπου, εφόσον το επιτρέπει ο καιρός, μπορείτε να περπατήσετε πίσω από τον καταρράκτη και να δείτε το νερό από μια σπάνια, εντυπωσιακή οπτική. Στο ίδιο σημείο σας περιμένει το Υπαίθριο Μουσείο Νερού με τον Νερόμυλο Γιαννάκη και το μικρό Ενυδρείο-Ερπετάριο, που συμπληρώνουν την εξερεύνηση.
Από εκεί, αξίζει να συνεχίσετε προς το Βαρόσι, την παραδοσιακή συνοικία της Έδεσσας, με τα αρχοντικά σπίτια και τα στενά δρομάκια της. Τα σαχνισιά, τα ξύλινα παράθυρα και τα λιθόστρωτα σοκάκια δημιουργούν μια ατμόσφαιρα άλλης εποχής, που ταιριάζει μοναδικά με τις φθινοπωρινές μέρες.
Η ιστορική συνοικία του Βαροσίου δημιουργήθηκε στον χώρο της αρχαίας ακρόπολης της Έδεσσας μετά το 1389 και την άλωση της πόλης. Το 1944 καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τους Γερμανούς, καθώς πολλά από τα σπίτια χρησιμοποιούνταν από την Αντίσταση ως καταφύγια, χάρη στην άμεση πρόσβαση που προσέφερε η συνοικία προς τον κάμπο. Για πολλά χρόνια τα σπίτια έμειναν παρατημένα, παραδομένα στη φθορά του χρόνου, ώσπου οι συνεχείς αναστηλώσεις τα έσωσαν κυριολεκτικά από την κατάρρευση. Έτσι, οι νεότερες γενιές έχουν σήμερα την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της πόλης.
Στην άκρη της συνοικίας βρίσκεται ο Ψηλός Βράχος, σημείο φημισμένο για την εντυπωσιακή θέα προς τις πολύχρωμες κοιλάδες του νομού Πέλλας. Από εδώ μπορεί κανείς να διακρίνει τις πλαγιές του Βερμίου, ενώ η ματιά αγκαλιάζει πανοραμικά και τη Μονή της Αγίας Τριάδας.
Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ένας από τους παλαιότερους της Έδεσσας, στάθηκε όρθιος μέσα στη λαίλαπα της γερμανικής κατοχής. Βρίσκεται ανάμεσα στο Μητροπολιτικό Μέγαρο και το Παρθεναγωγείο και χτίστηκε στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα, αρχικά αφιερωμένος στην του Θεού Σοφία. Στον 18ο αιώνα διακοσμήθηκε πλούσια με τις εικόνες του ζωγράφου Αποστόλη Λογγιανού Βοδενιώτη (1761). Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν δόθηκε διαταγή όλοι οι ναοί αφιερωμένοι στην Αγία Σοφία να μετατραπούν σε μουσουλμανικά τεμένη, οι υπεύθυνοι του ναού υποστήριξαν ότι ο ναός ήταν αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Έτσι «άλλαξε» αφιέρωση μέσα σε μια νύχτα και από τότε μέχρι σήμερα λειτουργεί με αυτή την ονομασία.
Και επειδή κάθε ταξίδι κρύβει πάντα χώρο για μια μικρή παράκαμψη, μετά την Έδεσσα αξίζει μια στάση στα Λουτρά Πόζαρ. Με νερά που ξεπερνούν τους 35°C, η ορεινή αυτή λουτρόπολη της Μακεδονίας είναι γνωστή σε όλη την Ελλάδα για τις ευεργετικές της ιδιότητες, προσφέροντας μια γρήγορη και οικονομική ευκαιρία για χαλάρωση μέσα στην άγρια φύση του νομού Πέλλας. Στα Λουτρά Πόζαρ θα βρείτε επιλογές για κάθε διάθεση: από μικρές και μεγαλύτερες δημόσιες πισίνες έως ιδιωτικά τζακούζι, όπου μπορείτε να απολαύσετε στιγμές απόλυτης ηρεμίας.
Διαβάστε ακόμα:
Έδεσσα: Long weekend στην «υδάτινη» πόλη της Βόρειας Ελλάδας
Οι φημισμένες φλογέρες της Έδεσσας -Aναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής γαστρονομίας της
Ταξίδι στην Έδεσσα: Στους καταρράκτες, τους παλιούς μύλους και τα αρχοντικά της
