«Κάναμε λάθος. Αυτός ο δρόμος είναι καλύτερος από το Stelvio (σ.σ. ορεινό πέρασμα στη Βόρεια Ιταλία). Αυτός είναι ο καλύτερος δρόμος στον κόσμο» ήταν τα λόγια του παρουσιαστή της δημοφιλούς εκπομπής Top Gear, Τζέρεμι Κλάρκσον, που προβλήθηκε τον Νοέμβριο του 2009, όταν ολοκλήρωσε τη διάσχιση του Transfăgărășan, του δρόμου μήκους 151 χιλιομέτρων που ξεκινά κοντά στο χωριό Bascov και καταλήγει στον αυτοκινητόδρομο DN1 (ο οποίος συνδέει το Βουκουρέστι με τα σύνορα της Ρουμανίας με την Ουγγαρία).
Η παρουσία αυτής της τόσο δημοφιλούς εκπομπής στα Νότια Καρπάθια συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του «μύθου» του Transfăgărășan. Πλέον, όλο και περισσότεροι φίλοι της οδήγησης, είτε μιλάμε για αυτοκίνητο, είτε μιλάμε για μοτοσικλέτα, εντάσσουν τον Transfăgărășan σε ένα road trip. Πόλος έλξης για τους «κυνηγούς» της αδρεναλίνης είναι οι φουρκέτες, οι απότομες κατηφόρες, οι φιδωτές στροφές που ξεδιπλώνονται κάποιες φορές σε υψόμετρο που ξεπερνά τα 2.000μ.
Είναι τέτοια η τοπογραφία του Transfăgărășan (το όνομά του είναι σύνθετη λέξη από τις λέξεις Trans, δηλαδή διαμέσου, και Fagaras -σσ. έτσι ονομάζεται το κομμάτι των Νότιων Καρπαθίων που διασχίζει-) και κακή η ποιότητα του οδοστρώματος, που η μέση ταχύτητα για τους οδηγούς δεν ξεπερνά τα 40 χιλιόμετρα. Φυσικά στην εκπομπή Top Gear, o Tζέρεμι Κλάρκσον οδηγούσε μια Λαμποργκίνι επομένως ανέπτυξε πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες.
Με το ψηλότερο πέρασμά του στα 2.042 μέτρα, ο Transfăgărășan δεν είναι ο πιο ορεινός δρόμος στην Ρουμανία, αυτός είναι ο Transalpina. Σίγουρα, όμως, είναι αυτός που είναι ο πιο αγαπητούς στους οδηγούς, καθώς διασχίζει λίμνες, φαράγγια, καταρράκτες και άλλα πολλά.
Ο Transfăgărășan έχει τις περισσότερες σήραγγες (συνολικά 5) και τις περισσότερες οδογέφυρες από οποιονδήποτε άλλο δρόμο της Ρουμανίας. Σστο υψηλότερο σημείο του, κοντά στη λίμνη Bâlea, ο δρόμος διέρχεται μέσα από ένα τούνελ 884 μέτρων, το μεγαλύτερο της χώρας. Συνήθως, είναι κλειστός από τα τέλη Οκτωβρίου έως και τον Μάιο, εξαιτίας των σφοδρών χιονοπτώσεων καθώς είναι δύσκολο να καθαριστεί λόγω τις μέρες που δεν χιονίζει (και) εξαιτίας των έντονων ανέμων.
Στο νότιο κομμάτι του δρόμου βρίσκεται και το κάστρο Poenari, το οποίο αποτελούσε μία από τις κατοικίες του Vlad Țepes (Βλάντ ο Παλουκωτής), ο γνωστός σε όλους μας Κόμης Δράκουλας που έζησε από το 1431 ως το 1476.
Σημειώνεται ότι τα ερείπια του κάστρου Poenari βρίσκονται σε έναν βράχο με θέα τον ποταμό Arjes στους πρόποδες των Καρπαθίων.
Το βόρειο κομμάτι του δρόμου χρησιμοποιείται για αγώνες ποδηλασίας συμπεριλαμβανομένου και του Γύρου της Ρουμανία. Ένα άλλο κομμάτι, τα 22 χιλιομέτρων προς τη λίμνη Balea χρησιμοποιείται για τον ποδηλατικό γύρο της πόλης Sibiu.
Αιτία και αφορμή για την κατασκευή αυτού του θαυμαστού οδικού έργου δεν ήταν κάποια μεταφορική ανάγκη της Ρουμανίας αλλά ένα πολιτικοστρατιωτικό γεγονός που έγινε σε άλλη χώρα.
Το 1968, η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε σε μια από τις χώρες που συμμετείχαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, την Τσεχοσλοβακία. Ο ισχυρός άνδρας της κομμουνιστικής Ρουμανίας, Νικολάι Τσαουσέσκου φοβήθηκε μια αντίστοιχη τύχη για τη χώρα του. Επεδίωξε να εξασφαλίσει μια γρήγορη στρατιωτική πρόσβαση στα βουνά για να αντιμετωπίσει μια ενδεχόμενη σοβιετική εισβολή από τον Βορρά, καθώς η Ρουμανία συνόρευε με την Σοβιετική Ένωση. Διέταξε την κατασκευή ενός δρόμου κατά μήκος των βουνών Făgăraş, που χωρίζουν τη βορειοδυτική και τη νότια Ρουμανία.
Έτσι το 1970 άρχισαν οι εργασίες για τον Transfăgărășan, ο οποίος κατασκευάστηκε κυρίως από τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας. Πέρα από τεράστιο οικονομικό κόστος, υπήρξαν πολλές απώλειες σε ανθρώπους που εργάστηκαν για την κατασκευή του. Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν σε αλπικό κλίμα, σε υψόμετρο 2.000 μ. χρησιμοποιώντας περί 6.000 τόνους εκρηκτικών. Το κατώτερο στρατιωτικό προσωπικό που κυρίως ανέλαβε τις εργασίες δεν ήταν εκπαιδευμένο σε τεχνικές ανατινάξεων, με αποτέλεσμα πολλά δυστυχήματα. Τα επίσημα αρχεία αναφέρουν ότι 40 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, αλλά ανεπίσημες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό σε εκατοντάδες. Ο δρόμος λειτούργησε πρώτη φορά το 1974 αλλά οι εργασίες σε αυτόν συνεχίστηκαν έως το 1980.
Οι δαιδαλώδεις διαδρομές, τα μοναδικής ομορφιάς τοπία και η μυθολογία για τον Κόμη Δράκουλα, κάνουν τον Transfãgărăşan μια must επιλογή για όσους αγαπούν την περιπέτεια.
Διαβάστε ακόμα:
Κάστρο Μπραν: Στον «Πύργο του Κόμη Δράκουλα» στα Καρπάθια
