Από τη μια πλευρά η πατίνα του παλιού: μπακάλικα και καφενεία ξεχασμένα από το χρόνο, γραφικά ψαροχώρια, σπίτια επτανησιακής αρχιτεκτονικής, ενοικιαζόμενα δωμάτια. Από την άλλη γιοτ και μεγάλα ιστιοπλοϊκά. Πολυτελέστατες και ακριβές βίλες κρυμμένες μέσα σε παλιούς ελαιώνες, πεύκα και κυπαρίσσια: Aληθινά καταφύγια για τους πλούσιους και τυχερούς που επιλέγουν να φύγουν για λίγο μακριά από την δική τους πραγματικότητα.
Οι ταξικές διακρίσεις απαλύνονται κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού που λούζει τους Παξούς και τους Αντίπαξους. Όταν όλοι αντικρίζουν τις παραλίες με τα διάφανα πρασινογάλανα ή τιρκουάζ νερά όπου τα πλεούμενα μοιάζουν να αιωρούνται. Όταν μπαίνουν στον στενό δίαυλο του Γαϊου με το νησάκι και το κάστρο του Αϊ Νικόλα. Όταν ανακαλύπτουν με τα σκάφη τους ή τα ταχύπλοα που κάνουν οργανωμένες κρουαζιέρες, τις απάτητες παραλίες και τις σπηλιές της άγριας δυτικής πλευράς των Παξών. Όταν βουτάνε στο εξωτικό Βουτούμι και την Βρίκα στους λιλιπούτειους Αντίπαξους. Όταν ο ουρανίσκος τους γεύεται το γλυκόπιοτο αντιπαξιώτικο κρασί και φρέσκο ζυμωτό ψωμί από τον φούρνο του Λουκά που καίει ξύλο ελιάς. Όταν εξερευνούν την ενδοχώρα γεμάτη δάση με αιωνόβιες ελιές, πέτρινα λιοτρίβια, παλιούς ανεμόμυλους και στέρνες, βυζαντινές εκκλησίες κι ατελείωτα χιλιόμετρα με ξερολιθιές.
Και όταν γνωρίζουν ανθρώπους έξω καρδιά, με πηγαίο χιούμορ και αυτοσαρκαστική διάθεση. Ανθρώπους που όταν χαίρονται, λυπούνται, ή εκπλήσσονται αναφωνούν μέσα από την καρδιά τους: «Ωωω μάνα μου!».
