Η Τροιζηνία είναι ιδιαίτερος τόπος, κάτι που αποτυπώνεται τόσο στο γεωγραφικό της προφίλ, όσο και στα δεδομένα της διοικητικής διαίρεσης της χώρας μας.

16

Γεωγραφικά, δηλαδή, είναι μια περιοχή 240,86 τ.χλμ. η οποία δείχνει να βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε βουνό και θάλασσα, διαθέτοντας και ορεινά τμήματα, αλλά και παράκτια –με τα τελευταία να προσελκύουν κάμποσους επισκέπτες, ειδικά κατά τη διάρκεια της θερινής σεζόν. Διοικητικά, πάλι, αν και εντοπίζεται στην ανατολική Πελοπόννησο, όντας αναπόσπαστο τμήμα της χερσονήσου της Αργολίδας, υπάγεται στην Αττική. Γεγονός που την κάνει να δείχνει ακόμα πιο κοντά στην Αθήνα, με την οποία διαθέτει άλλωστε άμεση σύνδεση, τόσο από τη στεριά, όσο και από τη θάλασσα.

Η φυσική ομορφιά της Τροιζηνίας είναι πλέον αρκετά γνωστή, όμως τα βουνίσια κομμάτια της παραμένουν ανεξερεύνητα από τους περισσότερους· και μάλλον άγνωστα, αφού εξακολουθούν να ζουν μακριά από κάθε έγνοια τουριστικής ανάπτυξης. Όπως για παράδειγμα το γραφικό Άνω Φανάρι, το οποίο απολαμβάνει υπέροχη θέα στον κόλπο της Επιδαύρου. Δεν θα σας πάρει πάνω από 2 ώρες για να φτάσετε στο χωριό αυτό από την Αθήνα: η μεταξύ τους απόσταση είναι 138 χιλιόμετρα, τα οποία θα διατρέξετε εύκολα ακολουθώντας την εθνική οδό προς Κόρινθο και στρίβοντας έπειτα προς Επίδαυρο, στην κατεύθυνση προς την Καλλονή.

Ένα χωριό με μεγάλη ιστορία

Το Άνω Φανάρι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 470 μέτρων, στους πρόποδες του βουνού Ορθολίθι, αποτελώντας το ορεινότερο χωριό σε όλη την Τροιζηνία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 128 κατοίκων, ενώ οι ιστορικές και αρχαιολογικές έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι διέθετε πλούσιο παρελθόν, με τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας να ανάγονται στο τέλος της Μυκηναϊκής εποχής.

Αργότερα, κάποια στιγμή στον 13ο αιώνα, οι Φράγκοι κάτοχοι της Αργολίδας έχτισαν κάστρο τραπεζοειδούς σχήματος σε 6 στρέμματα του φυσικά οχυρωμένου υψώματος όπου στέκεται σήμερα το χωριό, εκμεταλλευόμενοι τη γεωγραφική θέση ώστε να κατοπτεύουν τον κόλπο της Επιδαύρου (βλέπει μέχρι τις ακτές της χερσονήσου των Μεθάνων). Αλλά και την όλη κίνηση στα γύρω μέρη, καθώς η τοποθεσία ήταν πέρασμα με ξεχωριστή στρατηγική σημασία. Το φρούριο ενδέχεται να πέρασε αργότερα στα χέρια των Βενετών, σίγουρα πάντως καταστράφηκε το 1467, όταν η περιοχή κατακτήθηκε από τους Τούρκους. Τα ερείπια της νότιας και της δυτικής του πλευράς εξακολουθούν να είναι ορατά στις μέρες μας.

Για το χωριό Άνω Φανάρι δεν έχουμε πηγές που να αποκαλύπτουν πότε ιδρύθηκε, οπωσδήποτε όμως υπήρχε το 1829, όταν πέρασε από εκεί γαλλική επιστημονική αποστολή, καταγράφοντας στα κιτάπια της πληθυσμιακής της έρευνας ότι ήταν τόπος κατοικίας 70 οικογενειών. Το 1912 αναγνωρίστηκε ως έδρα κοινότητας, η οποία έζησε ως το 1997. Έκτοτε προσαρτήθηκε στον Δήμο Τροιζηνίας-Μεθάνων.

Φτάνοντας στο Άνω Φανάρι

Φτάνοντας στο Άνω Φανάρι, μην περιμένετε τουριστικές υποδομές. Πρόκειται για ένα ήσυχο, ορεινό χωριό, στο οποίο θα έρθετε για ημερήσια εκδρομή, κυρίως για να απολαύσετε την καταπληκτική θέα προς τα νερά του Σαρωνικού και τον κόλπο της Επιδαύρου.

Μπορείτε βέβαια να κάτσετε για έναν καφέ, αλλά για φαγητό είτε θα κατευθυνθείτε προς τους γύρω οικισμούς της Τροιζηνίας, είτε θα φέρετε μαζί σας κάτι πρόχειρο, ώστε να στήσετε πικ-νικ στο ειδυλλιακό φυσικό τοπίο του Ορθολιθίου. Η ιδανικότερη τοποθεσία για να το κάνετε αυτό είναι ανηφορίζοντας προς το Κάστρο από το μονοπάτι που θα δείτε πλάι στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Στη βορειοανατολική πλευρά του φράγκικου οχυρού, στο δασάκι γύρω από το γραφικό, κατάλευκο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, μπορείτε να ατενίσετε «πιάτο» τον ορίζοντα προς τη θάλασσα.

Κάτι ακόμα που πρέπει να δείτε πριν αναχωρήσετε είναι ο λεγόμενος Κοκκινόβραχος, πάνω από το χωριό. Εκεί βρίσκεται η είσοδος ενός φαραγγιού που στους ντόπιους είναι γνωστό ως «Φαράγγι του Έρωτα», γιατί –σύμφωνα με την αρχαία μυθολογία– ήταν εκεί όπου σκοτώθηκε ο Ιππόλυτος, ο γιος του θρυλικού Θησέα. Ο οποίος είχε τραπεί σε φυγή από την Αθήνα, λόγω των συκοφαντιών που διέδωσε η μητριά του Φαίδρα, επειδή απέκρουσε τον έρωτά της προς το πρόσωπό του.

Διαβάστε ακόμα:

Γκλιάτη: Η παραλία της Αργολίδας όπου θα κάνετε μπάνιο πάνω από μια βυθισμένη πολιτεία

Κρανίδι: Η κωμόπολη της Αργολίδας με το νησιώτικο χρώμα

Λίμνες Αργολίδας: Ένας γαλακτοπαραγωγός παράγει καθημερινά γευστικό και θρεπτικό κατσικίσιο γάλα